နှောင်ဖွဲ့ခြင်းကင်း တန်ခိုးရှင်

‏ ‏

ဘာသာပြန် ‏... ‏Oo Zaw

အပိုင်း (၄၃) သူငယ်ချင်းဟောင်း

ဝမ်လင်းရှေ့မှ ကင်းခြေများကြီးက ပေတစ်ရာခန့် ရှည်လျား၏။ ထို့ကြောင့် သူ့တွင်ရှိသည့် အဆိပ်သည် မခန့်မှန်းနိုင်လောက်သည့်အဆင့်ထိ ရောက်ရှိနေပြီ ဖြစ်သည်။ ငယ်စဉ်က တချို့ကလေးများသည် ကင်းခြေများများကို ဖမ်းပြီး ဆော့ကြသကဲ့သို့ တချို့ကလည်း ဖမ်းပြီး သူတို့၏ကြက်များအတွက် အစာအဖြစ်ကျွေးကြသည်။

တစ်ခါတစ်ရံတွင်လည်း သူတို့သည် ကင်းခြေများကိုက်တာခံရ၏။ သို့သော်လည်း သူတို့အားလုံးက ဒဏ်ရာကို ရေအနည်းငယ်ဖြင့် ဆေးကြောလိုက်ရုံသာ လိုအပ်သည်။ အဆိုးဆုံးဖြစ်လျှင်တောင် အိပ်ယာထဲတွင် ရက်အနည်းငယ်ခန့် လဲလျောင်းနေရုံမျှဖြင့် သက်သာပျောက်ကင်းသွားတတ်ကြ၏။

သူက အဆိပ်အတွက် ကင်းခြေများများကို စုဆောင်းခဲ့သည့်အချိန်တစ်ချိန်တောင် ရှိခဲ့ဖူးသည်။ ကင်းခြေများ၏အဆိပ်ကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် အသုံးပြုလျှင် အအေးဓာတ်ကို ကုသပေးနိုင်သည်ဟု ရွာမှဆေးဆရာက ပြောခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်၏။ ထိုအချိန်က သူ့အဖေသည် အလုပ်အတွက် သစ်သားများကို ဝယ်ရန် မတတ်နိုင်ခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့် တောင်ပေါ်တက်၍ ဝမ်လင်း၏အဖေကိုယ်တိုင် သစ်ခုတ်ခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့အဖေ၏ကိုယ်ထဲသို့ လေအေးများ ဝင်ရောက်သွား၏။ ထိုအဖြစ်က သူ့အဖေ၏ဘဝကို ဆုံးရှုံးလုနီးပါး ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

ထိုအချိန်တွင် ဆေးဆရာက ကင်းခြေများအဆိပ်ပါဝင်သောဆေးကို ဖော်စပ်ပေးခဲ့၏။

သူ့အဖေ၏ အအေးဒဏ်ရာက သက်သာသွားသော်လည်း အအေးဓာတ်က သူ့အဖေ၏ကိုယ်ထဲတွင် အမြစ်တွယ် ကျန်ရစ်နေခဲ့သည်။ မိုးရွာသည့်အချိန်တိုင်း သူ့အဖေက နာကျင်မှုကို တော်တော်လေး ခံစားရ၏။ ဆေးဆရာပေးခဲ့သောဆေးက နာကျင်မှုကိုလည်း သက်သာစေသောကြောင့် ဝမ်လင်းက ကင်းခြေများအများကြီးကို သူ့အဖေအတွက် ဖမ်းခဲ့ရသည်။

ယခုအချိန်အထိ ထိုအကြောင်းများကို ဝမ်လင်းက မှတ်မိနေဆဲ ဖြစ်၏။

ပေ၁၀၀ခန့်ရှည်လျားသော ကင်းခြေများကို ကြည့်ပြီး ဝမ်လင်းက မေးစေ့ကို ပွတ်လိုက်သည်။ သေးငယ်သော ကင်းခြေများများက သူ့အဖေ၏အအေးဓာတ်ကို သက်သာစေလျှင် သည်ကင်းခြေများ၏အဆိပ်က သူ့အဖေ၏ကိုယ်ထဲတွင် အမြစ်တွယ်နေသော ရောဂါကို တစ်ခါတည်း သက်သာကောင်း သက်သက်စေလိမ့်မည်။

သို့သော်လည်း သူ့ရှေ့မှ ကင်းခြေများက အလွန်ကြီးမားနေသည်။ ဝမ်လင်းကြောက်သည်က အဆိပ်ထုတ်ယူရန် ကြိုးပမ်းနေစဉ် အဆိပ်မရဘဲ သူ့အား ထိခိုက်မိမည်ကို စိုးရိမ်နေခြင်းကြောင့် ဖြစ်၏။

ရုတ်တရက် ဝမ်လင်းက ကင်းခြေများကြီး၏အဆိပ်ကို ရယူနိုင်သည့် နည်းလမ်းတစ်ခုကို သတိရလိုက်သည်။ ထိုနည်းလမ်းက မျိုးဆက်အဆင့်ဆင့် လက်ဆင့်ကမ်းသယ်ဆောင်လာခြင်း ဖြစ်၏။ ကင်းခြေများကြီးကို ကျွေးရန် ဆေးလုံးတစ်လုံး ပြုလုပ်ရန် ဖြစ်သည်။ ထိုဆေးလုံးကို ကင်းခြေများကြီး စားလိုက်သည်နှင့် အဆိပ်များကို ထွေးထုတ်ပစ်လိမ့်မည်။

ထိုအကြောင်းကို တွေးပြီးနောက် ကင်းခြေများကြီးကို ကြည့်လိုက်ပြီး ဆေးဝါးအဆောင်ဆီသို့ ဦးတည်၍ လမ်းလျှောက်သွား၏။ ဆေးဝါးအဆောင်သည် ဂိုဏ်းထဲတွင် ပစ္စည်းအများဆုံး ရှိသည့်နေရာ ဖြစ်သည်။ သူက ဝမ်ဟိုကို မမြင်ရသည်မှာ လေးနှစ်ကျော်နေလေပြီ။ သူ့ကိုလည်း ဘယ်လိုအခြေအနေရှိလဲဆိုသည်ကို ကြည့်သွားရပေမည်။

ဝမ်လင်း ဆေးဝါးအဆောင်သို့ ရောက်ချိန်တွင် မှောင်နေလေပြီ။ ဝမ်ဟိုကို တံခါးဘေးတွင် ဂရုတစိုက်ထိုင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဝမ်ဟိုက ဝမ်လင်းအား မြင်သောအခါ တိတ်တိတ်နေရန် လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် လုပ်ပြပြီး အပြင်ဘက်သို့ ထွက်သွားရန် အချက်ပြလိုက်၏။

ဝမ်လင်း မှင်သက်သွားပြီး နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံကို ထုတ်လွှတ်လိုက်ရာ အကြီးအကဲ ၃ယောက်က ဆေးမီးဖိုကို အလွန်အရေးကြီးသည့်အမူအရာဖြင့် စူးစိုက်ကြည့်နေကြသည်ကို တွေလိုက်ရသည်။

ခဏလောက် လျှောက်ပြီးနောက် ဝမ်လင်းသည် သူ့နောက်က တိတ်ဆိတ်စွာ လိုက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ သူက ဝမ်လင်းကို ဆွဲခေါ်ပြီး ပြေးထွက်သွားလိုက်သည်။ တော်တော်ဝေးဝေးကို ပြေးပြီးနောက် သူက စိတ်ပေါ့ပါးသွားဟန်ဖြင့် လေကို မှုတ်ထုတ်လိုက်၏။

ဝမ်ဟိုက ဆေးဝါးဆောင်ကို သတိနှင့် ကြည့်ပြီး လျင်မြန်စွာ မေးလိုက်သည်။ သူ့အကြည့်တွင် မျှော်လင့်ချက် အရောင်များ လက်နေ၏… “ဝမ်လင်း… ငါ ကြားတာ လွန့်ခဲ့တဲ့၄နှစ်က မင်း လေ့ကျင့်ခန်းထဲ ပါသွားတယ်ဆို… အခု ဘယ်အဆင့်ကို ရောက်နေပြီလဲ… “

“တတိယအလွှာ… ဒါက… “ ဝမ်လင်းက ဝမ်ဟိုကို နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်ရာ ဝမ်ဟိုလည်း ပထမအလွှာသို့ ရောက်ပြီးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သို့သော်လည်း သူ့ကိုယ်ထဲမှ စိတ်စွမ်းအင်များက အလွန်ထူးဆန်းနေသည်။ သူ့ကိုယ်ထဲမှ စိတ်စွမ်းအင်များက ကောင်းကောင်းမွန်မွန် လှည့်ပတ်မနေဘဲ ထူးဆန်းသည့်လမ်းကြောင်းဖြင့် လှည့်ပတ်နေ၏။

ဝမ်ဟို၏ခန္ဓာကိုယ်ထဲတွင် လှည့်ပတ်သွားတိုင်း စွမ်းအင်များသည် ဝမ်ဟို၏ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းများမှ အသက်အဆီအနှစ်များကို စုပ်ယူသွား၏။

မကြာမီတွင် ဝမ်ဟို၏အသက်အဆီအနှစ်များ ကုန်ဆုံးသွားပြီး သေဆုံးသွားမည်ကို ဝမ်လင်း စိုးရိမ်မိသည်။

ဝမ်ဟိုက ခါးသက်သက် ပြုံးပြီး‌ ပြောလိုက်၏… “မင်းကို ဒါကို မြင်တယ်ပေါ့… “

ဝမ်လင်းက ခေါင်းညိတ်ပြီး ပြောသည်… “ဝမ်ဟို ငါ့ကို ပြောပြစမ်းပါ… ဒါဘာလဲ… “

ဝမ်ဟိုက လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ပြီး အံကြိတ်ကာ ပြောလိုက်၏… “ငါတို့တွေ လဲလှယ်ပွဲကနေ ပြန်လာပြီးတဲ့နောက်မှာ အခြေခံတည်ဆောက်ရေးဆေးလုံးကို ရအောင် မစွမ်းဆောင်နိုင်ခဲ့လို့ ငါ အမြဲ နောင်တရနေခဲ့တယ်… နောက်ပိုင်းမှာ ဆရာလုယွင်ကျဲက ငါ့ကို အခြေခံတည်ဆောက်ရေးဆေးလုံးတစ်လုံး ပေးခဲ့တယ်… သူ့ရဲ့ ဆေးဝါးအကူအဖြစ်နဲ့ ပြန်ပြီး ပေးဆပ်ရမယ်တဲ့… အဲ့ဒီအချိန်မှာ ငါလည်း အရမ်းကို အံ့ဩနေတာ… သူက ငါ့ကို ကျင့်စဉ်တစ်ခုထပ်ပေးပြီး ပြောတယ်… ဒီကျင့်စဉ်က ဂိုဏ်းကပေးတဲ့ ကျင့်စဉ်ထက် ကောင်းတယ်တဲ့… ငါကလည်း အဲ့ကျင့်စဉ်နဲ့ ပက်သတ်ပြီး အများကြီး မတွေးခဲ့ဘူး… ဒါနဲ့ပဲ အဲ့ကျင့်စဉ်ကို ကျင့်ခဲ့တယ်… “

ဝမ်လင်းက သက်ပြင်းရှည်ကြီးချပြီး မေးလိုက်သည်… “ဘယ်ကျင့်စဉ်လဲ… ငါ့ကို ပြစမ်းပါဦး… “

ဝမ်ဟိုက စာအုပ်လေးတစ်အုပ်ကို ထုတ်ယူကာ ဝမ်လင်းကို ပေးလိုက်ပြီး ပြောလိုက်၏… “ငါ ဒါကို ၂နှစ်လောက် လေ့ကျင့်ပြီးသွားတဲ့အချိန်မှာ ငါ့ကိုယ်က တဖြည်းဖြည်း အားနည်းလာတယ်… ငါ့ကိုယ်ထဲမှာ စွမ်းအင်တွေကို စုစည်းနိုင်ပေမယ့်လည်း အသုံးပြုလို့ မရဘူး… နောက်ပိုင်းမှာ တပည့်တစ်ယောက်ကို လာဘ်ထိုးပြီး ဒီစာအုပ်ကို ကြည့်ပေးခိုင်းတော့ ဆရာပေးလိုက်တဲ့ ကျင့်စဉ်နည်းလမ်းက မီးပြင်းဖိုစမ်းသပ်ခြင်းလို့ခေါ်တယ်… “

ဝမ်လင်းက စာအုပ်ကို လှန်ပြီး ဖတ်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ ပိုပြီး ဖတ်လေ ပိုပြီး အံ့ဩလာလေ ဖြစ်၏။ သည်စာအုပ်က ဝမ်လင်းထံတွင် ရှိသည့် ကီစုစည်းခြင်း၏အလွှာ၃လွှာစာအုပ်နှင့် လုံးဝကို မတူညီချေ။ စိတ်စွမ်းအင်ကို သုံးပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို သန့်စင်ရမည့်အစား လှည့်ပတ်နေသောအခွေတစ်ခုအဖြစ်သို့ စိတ်စွမ်းအင်ကို စုဆောင်းရမည်ဖြစ်သည်။ ထိုအခွေက ကြီးမားကျယ်ပြန့်လာသည့်အခါ ခန္ဓာကိုယ်ကို အပြင်ဘက်မှ သန့်စင်ရန်အတွက် ကောင်းကင်နှင့်မြေကြီးမှ စိတ်စွမ်းအင်များကို စုပ်ယူနိုင်သည်။ ထိုအချက်က ကီစုစည်းခြင်းအဆင့်နှင့် တချို့တလေ ဆင်တူ၏။

ရှင်းအောင်ပြောရလျှင် ကီစုစည်းခြင်းက ခန္ဓာကိုယ်ကို အတွင်းဘက်မှ တဖြည်းဖြည်းသန့်စင်ပေးခြင်း ဖြစ်သည်။

တစ်ယောက်ယောက်က ကံကောင်းလျှင် ခန္ဓာကိုယ်ကို မပျက်စီးခင် လှည့်ပတ်နေသောအခွေက ခန္ဓာကိုယ်အပြင်ဘက်တွင် ဆက်လက်ကျယ်ပြန့်လာပြီး ကံမကောင်းလျှင် အခွေက ခန္ဓာကိုယ်အပြင်ဘက်တွင် ကျယ်ပြန့်မလာခင် ခန္ဓာကိုယ်က ဖျက်ဆီးခံရပေလိမ့်မည်။

ဝမ်ဟိုက အံကြိတ်ပြီး ပြောလိုက်သည်… “ဂိုဏ်းရဲ့ မော်ကွန်းတိုက်တွေထဲမှာ မီးပြင်းဖိုစမ်းသပ်ခြင်းကျင့်စဉ်ကို ကူးထားတဲ မိတ္တူတွေ ရှိတယ်… ဒီကျင့်စဉ်က ပျက်စီးပျောက်ကွယ်သွားပြီးဖြစ်တဲ့ လုနိုင်ငံကနေ ရခဲ့တာပဲ… ဒီကျင့်စဉ်ကို ကျင့်တဲ့၁၀ယောက်မှာ ၂ယောက်လောက်ကပဲ အသက်ရှင်လိမ့်မယ်… ဒါကလည်း ကံပေါ် မူတည်တယ်… “

ဝမ်လင်းက အရေးကြီးသည့်မေးခွန်းကို မေးလိုက်၏… “ဒီလိုလုပ်တော့ လုယွင်ကျဲက ဘာရမှာလဲ… “

ဝမ်ဟို၏မျက်လုံးများက အေးစက်သွားပြီး ထိတ်လန့်စဖွယ် ပြောလိုက်သည်… “သူက ငါ့ကို ဆေးမီးဖိုလိုမျိုး အသုံးပြုချင်နေတာ… မော်ကွန်းတိုက်က တပည့်က ငါ့ကို ဒီအကြောင်းကိုလည်း ပြောပြခဲ့တယ်… ဒီကျင့်စဉ်ကို ကျင့်တဲ့သူတစ်ယောက် သေသွားတဲ့အချိန်အခိုက်အတန့်မှာ တိကျသေချာတဲ့နည်းလမ်းတစ်ခုကို အသုံးပြုမယ်ဆိုရင် လူရဲ့သက်တမ်းကို ၃နှစ်တိုးစေတဲ့ဆေးကို ပြုလုပ်နိုင်လိမ့်မယ်တဲ့… “

ဝမ်လင်းက ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်ပြီး အကြီးအကဲလုယွင်ကျဲသည် အလွန်ရက်စက်ကြောင်း တွေးနေသည်။

ဝမ်ဟိုက နာကြည်းမုန်းတီးနေသည့်အမူအရာနှင့် ဖြစ်၏။ သူက ကြမ်းတမ်းစွာ ပြောလိုက်သည်… “ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်နဲ့ တခြားအကြီးအကဲတွေကို မပြောပြရဲ့ခဲ့ဘူး… ငါက လုယွင်ကျဲရဲ့ ဆေးအကူတစ်ယောက်ပဲလေ… ဂိုဏ်းရဲ့ စည်းမျဉ်းတွေအောက်မှာ ငါ့အသက်ဆိုတာ ဘာမှမဟုတ်ဘူး… ဒီလိုဖြစ်မယ်မှန်း ကြိုသိခဲ့ရင် သူ့ရဲ့ ဆေးအကူအဖြစ် လက်ခံခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး… အခုမှတော့ ဒါတွေက နောက်ကျလွန်းခဲ့ပြီ… ငါက ဒီလျှို့ဝှက်ချက်ကို သိတာကို လုယွင်ကျဲ သိသွားခဲ့တော့ ငါ့မိဘတွေနဲ့ ငါ့ကို ခြမ်းခြောက်ခဲ့တယ်… အခုတော့ ငါ့ဘဝကို ငါ မပိုင်တော့ဘူး… နေ့တိုင်း ကီစုစည်းခြင်းဆေးတွေကို အသုံးပြုနေရတယ်… ငါ့ကိုယ်ထဲက အခွေကလည်း တစ်ရက်ထက်တစ်ရက် ကြီးလာခဲ့တယ်… ငါ့တွက်ကြည့်ရသလောက်ဆိုရင် ငါ အသက်ရှင်ဖို့ တစ်နှစ်လောက်ပဲ ကျန်တော့တယ်… “

နှောင်ဖွဲ့ခြင်းကင်း တန်ခိုးရှင်

‏ ‏

ဘာသာပြန် ‏... ‏Oo Zaw

အပိုင်း (၄၄) လီရှန်

ဝမ်လင်းက အချိန်အနည်းငယ်ကြာအောင် တွေးပြီး ပြောလိုက်သည်… “မင်း ဘာဆက်လုပ်ဖို့ အစီအစဉ်ရှိလဲ… ငါ့ဆီက လိုတဲ့ အကူအညီများ လိုသေးလား… “

ဝမ်ဟိုက သက်ပြင်းချကာ ပြောလိုက်သည်… “မင်းကအခုမှ အလွှာ၃ပဲ ရောက်သေးတာ… လုယွင်ကျဲက အလွှာ၆ကို ရောက်ပြီးနေပြီ… ဒါ့ကြောင့် မင်း ကူညီနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး… ပြီးတော့ သူလုပ်ပေးတဲ့ဆေးလုံးတွေကြောင့် အကြီးအကဲတွေကလည်း သူ့ကို အရမ်း အရေးပေးကြတယ်… ငါ့ကိုယ်ငါ အရှုံးပေးလိုက်ပြီးပြီး… ဝမ်လင်း ဟုန်ယွီဂိုဏ်းမှာ ရှိနေတဲ့ကာလအတွင်း မင်းက ငါ့ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော သူငယ်ချင်းလည်း ဖြစ်တယ်… အစ်ကိုကြီး ဆိုလည်း ဟုတ်တယ်… မင်း အနာဂါတ်မှာ သန်မာလာခဲ့ရင် ငါ့အတွက် လက်စားချေပေးပါ… “

စကားဆုံးသွားသည့်အချိန်တွင် ဝမ်ဟိုက လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထား၏။

ဝမ်လင်းက ဝမ်ဟိုကို စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

ဝမ်ဟိုက ခါးသက်စွာ ပြုံးသက်စွာ ပြုံးပြီး ပြော၏… “အစ်ကိုထေ့ကျူး… တစ်စုံတစ်ခုအတွက် ငါ့အကူအညီ လိုနေလို့လား… ငါ အသက်ရှင်နေသမျှ ငါတတ်နိုင်သမျှ လုပ်ပေးမှာပါ… မင်း ကီစုစည်းခြင်းဆေးလုံးတွေ လိုတာလား… ငါ့မှာ အများကြီး ရှိတယ်… “

ဝမ်လင်းသည် ဝမ်ဟိုအား ကြည့်လိုက်သည်။ သူလိုသည့်ပစ္စည်းများအတွက် ဝမ်ဟိုကို မေးရန် လက်လျော့လိုက်၏။ သူက ဝမ်ဟိုကို ကူညီပေးချင်သော်လည်း ရန်သူက အလွှာ၆အဆင့်တစ်ယောက် ဖြစ်နေသည်။ ဝမ်လင်းက သူ့ကို ကူညီပေးနိုင်ရန် ယုံကြည်မှု မရှိချေ။

သူ့နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံက တခြားသူများနှင့် ကွဲပြားပြီး ဆွဲငင်အားပညာရပ်ကို နှစ်၂၀ကျော် လေ့ကျင့်ခဲ့သော်လည်း မည်သူနှင့်မှ မတိုက်ခိုက်ဖူးသည့်အတွက် သူ မည်မျှ သန်မာသည်ကို မသိချေ။

ဝမ်လင်းငြိမ်သက်သွားသည်ကို ဝမ်ဟို မြင်တွေ့နေရသည်။ သူက အဝတ်အစားများကို ပုတ်ပြီး ပြောလိုက်၏… “အစ်ကိုထေ့ကျူး… မင်းက ငါ့ထက် ပင်ကိုယ်စွမ်းရည်ပိုရှိတယ်… ငါတို့တွေ ဝင်ခွင့်စမ်းသပ်မှု ဖြေတဲ့အချိန်ကို ပြန်စဉ်းစားကြည့်လိုက်ရင် အိမ်မက်တစ်ခုလိုပဲ… အချိန်တွေက ကုန်တာ မြန်လိုက်တာ… “ ပြောပြီးသည်နှင့် ဝမ်ဟိုက စိတ်ဓာတ်ကျနေသော အမူအရာနှင့် ထွက်ခွာသွား၏။ သူက တဖြည်းဖြည်း ဝမ်လင်း၏မြင်ကွင်းထဲမှ ပျောက်ကွယ်သွားသည်။

“ကျင့်ကြံခြင်းလောကမှာ သန်မာတဲ့သူက အားနည်းသူကို စားမှာပဲ… “ ကောင်းကင်ကို ကြည့်ရင်း ဝမ်လင်းက သူ့နှလုံးသားထဲတွင် နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း တွေးတောပြီး ကောက်ချက်ချလိုက်၏။

ထိုအခိုက်အတန့်လေးတွင် ဝမ်လင်းက ဉာဏ်အလင်းရခြင်းအခြေအနေသို့ ရောက်ရှိသွားသည်။

ဉာဏ်အလင်းရခြင်းဆိုသည်မှာ ကျင့်ကြံခြင်းနှင့် ပတ်သတ်သည့် အသိအမြင်များ ရုတ်တရက် တိုးလာခြင်း သို့မဟုတ် ကျင့်ကြံခြင်းက ရုတ်တရက် တိုးတက်လာခြင်းကို ဆိုလို၏။ သို့သော်လည်း ဦးနှောက်ထဲသို့ အသိအမြင်၊ဗဟုသုတများ ဝင်ရောက်လာခြင်းနှင့် ပိုပြီး ဆင်တူသည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်၏ကျင့်ကြံခြင်း သို့မဟုတ် ဝိညာဉ်ကို တိုးတက်လာစေခြင်းမျိုး မဟုတ်ဘဲ ကောင်းကင်နှင့်မြေကြီးအပေါ် အသိအမြင်များ တိုးလာခြင်း ဖြစ်၏။

ကျင့်ကြံခြင်းလောက၏ရက်စက်မှုများကို နားလည်လိုက်ခြင်းက ဝမ်လင်းကို ဉာဏ်အလင်းရသွားစေသည်။ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်ဖြစ်ရန် ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်၏သဘောထား ရှိနေရမည်။

ဝမ်လင်းက သက်ပြင်းရှည်ကြီးချကာ ရေရွတ်လိုက်သည်… “အားကြီးသူက အားနည်းသူကို နိုင်စားတာ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်မှာ ရှိရမယ့် သဘောထားလား… “

သူ့ကိုယ်က လှုပ်ရှားသွားပြီး သူရှိနေသည့် နေရာမှ ပျောက်ကွယ်သွား၏။

ဆေးဥယျာဉ်သို့ ပြန်သည့်လမ်းပေါ်တွင် ရှိနေစဉ် ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းမှ တပည့်များ နားခိုသည့်အဆောင်များကို ကြည့်ပြီး ရုတ်တရက် ဝမ်လင်း၏အမူအရာက ပြောင်းလဲသွားကာ တွေးတွေးဆဆဖြင့် အဆောင်များဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်၏။

သူ ဝင်တောင် မဝင်ရသေးခင် အတွင်းမှ ချဲ့ကားပြောနေသောအသံတစ်ခုကို ကြားလိုက်ရသည်။

“ဟုန်ယွီဂိုဏ်းမှ ညီအစ်ကိုတို့… ငါ ပြောပြမယ်… ဒီဓားပျံက ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်း၏ ပြိုင်ဘက်ကင်းရတနာတစ်ခုပဲ… ဒီဓားရဲ့နာမည်က မွန်းတည့်ငွေဓားလို့ခေါ်တယ်… ဒီဓားကို ရဖို့ ငါဘယ်လောက် ဒုက္ခရောက်ခဲ့ရတယ်ဆိုတာ ဘေးနားက လူတွေကို မင်းတို့တွေ မေးကြည့်လို့ ရတယ်… မင်းတို့တွေထဲမှာ ဒီဓားကို ဝယ်ချင်တဲ့သူရှိရင် မင်းတို့တွေ ဒီပြိုင်ပွဲအတွင်းမှာ ဓားကို မသုံးပါဘူးလို့ သစ္စာဆိုပေးရမယ်… မဟုတ်ဘူးဆိုရင်တော့ မရောင်းဘူး… “

တစ်ယောက်က သံသယရှိနေဟန်ဖြင့် ချက်ချင်း မေးလိုက်သည်… “ဒီရတနာက မင်းပြောသလောက် အံ့ဩစရာ ကောင်းပါ့မလား… “

“ငါ… လီရှန်… ဘယ်တော့မှ မညာဘူး… မင်းတို့တွေ ငါ့ကို မယုံရင် ဒါကို မေ့လိုက်ပါ… ငါ ဒီဓားကို ဘယ်နေရာမှာမဆို ရောင်းလို့ရတယ်… “

သည်နေရာတွင် တပည့်အများစု စုရုံးနေသည့်အတွက် ထူးခြားမည်ဟု ဝမ်လင်း ခန့်မှန်မိပြီး ဖြစ်သည်။ သူက အနီးသို့ ရောက်သွားသောအခါ ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းမှ အသက်၂၀ခန့်ရှိသောတပည့်တစ်ယောက်က လက်ထဲတွင် အပြာရောင်တောက်နေသောသတ္တုဖြင့် ပြုလုပ်ထားသည့်ဓားတစ်လက် ကိုင်ထားသည်ပြီး တခြားသူအထင်ကြီးအောင် လျှောက်ပြောနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်း၏တပည့်များ၏ မျက်နှာအမူအရာကလည်း ထူးဆန်းနေသည်။ သူတို့ထဲမှ တစ်ယောက်က မနေနိုင်တော့သည့်ဟန်ဖြင့် ချောင်းဟန့်ပြီး ဝင်ပြောလိုက်၏… “ဂိုဏ်းတူညီလေးလီရှန်ပြောတာ အမှန်တွေပဲ… ဒီမွန်းတည့်ငွေဓားက တစ်ကယ်ကို ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းရဲ့ ရတနာတစ်ခုပဲ… ဒါပေမဲ့ ပြောဖို့တစ်ခုကျန်နေတာက ဂိုဏ်းတူညီလေးလုရှန်ကိုင်ထားတဲ့ ဓားက အတုဖြစ်နေတာလေးပဲ… ဒါပေမဲ့လည်း အဲ့ဒီဓားက တချို့အသုံးဝင်တာလေးတွေ ရှိသေးတယ်… “

ဟုန်ယွီဂိုဏ်း၏တပည့်များကြားထဲတွင် စကားသံများ ထွက်လာသည်။ အလွှာ၅သို့ရောက်နေသော တပည့်တစ်ယောက်က‌ ရှေ့ထွက်လာ၏။ ထိုတပည့်ကို ဝမ်လင်း မှတ်မိလိုက်သည်။ ထိုလူက တပည့်ကျိုးဖြစ်သည်။ တပည့်ကျိုးက လုရှန်ဆီသို့ လျှောက်သွားပြီး စကားအနည်းငယ်ပြောကာ လဲလှယ်လိုက်ကြပြီး သူတို့နှစ်ဦးလုံး၏မျက်နှာများတွင် အပြုံးပန်းများ ဝေဆာနေ၏။

ပင်မတပည့်များကြားထဲတွင် သည်ဓားအကြောင်းကို သိသောသူများလည်း ရှိသည်။ ထိုထဲမှ တစ်ယောက်က သရော်ပြီး ပြောလိုက်သည်… “အဲ့ဒီဓားက ရွှေနဲ့အုပ်ထားတဲ့ သာမန်ဓားတစ်ချေားင်းပဲ… ဘယ်လိုလုပ်ပြီး လာရောင်းရဲတာလဲ မသိဘူး… ကြည့်ရတာ ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းက အများကြီးချမ်းသာတာပဲ… “

လီရှန်းကလည်း ချက်ချင်းပြန်ပက်လိုက်သည်… “ညီအစ်ကိုပြောတာ မှားနေပြီ… ဂိုဏ်းတူအစ်ကိုကြီး ပြောသားပဲ ဒါက အတုကြီးပါလို့… ဒါပေမဲ့ မင်းတို့ ဟုန်ယွီဂိုဏ်းက တစ်ယောက်ကပဲ ဒါကို လာဝယ်သွားလေ… ဒီလိုပစ္စည်းမျိုကို ပစ္စည်းအသစ်အဆန်းလို့ သဘောထားပြီး ဝယ်တာ အကောင်းဆုံးပဲ… “

ဓားကို ဝယ်သွားတဲ့ ဟုန်ယွီဂိုဏ်းမှ တပည့်က ရယ်မောပြီး ပြောလိုက်သည်… “ညီအစ်ကိုလီရှန်း… မင်းပြောတာ မှားနေပြီ… ဒီဓားကို ဝယ်တာ စုဆောင်းဖို့ မဟုတ်ဘူး… ငါ့အဖေကို ပေးဖို့ပါ… ငါ့ မိသားစုက ဝက်မွေးတာလေ… ဒီလိုဓားမျိုးက ဝက်သတ်ဖို့အတွက် အကောင်းဆုံးပဲ… “

လီရှန်းက ရှူးရှူးရှားရှား ဖြစ်မသွားဘဲ ပြုံးပြီး ပြောလိုက်၏… “ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မင်း ဝယ်ပြီးသွားပြီး… မင်း ဘာလုပ်လုပ် ငါ ဂရုမစိုက်တော့ဘူး… ပြီးတော့ ငါ့မှာ ရတနာပစ္စည်းကျန်သေးတယ်… အနက်ရောင်ပြိုင်ဘက်ကင်းအပုပ်နံ့မိုးကြိုးဘောလုံးပဲ… ဒါက တစ်ကယ်ကို ရတနာတစ်ပါးပဲ… ငါ မညာဘူး… စမ်းပြလို့ရတယ်… “

လီရှန်းက အနက်ရောင်ဘောလုံးတစ်လုံးကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး နံရံကို ပစ်ပေါက်လိုက်သည်။ ‘ဘုန်း’ ဆိုသော အသံနှင့်အတူ နံရံပေါ်တွင် အက်ကွဲရာများ ပေါ်လာ၏။ အနက်ရောင်ဘောလုံးထိသွားသည့် နံရံပေါ်တွင် အနက်ရောင်အကွက်တစ်ခု ရှိနေပြီး ထိုအကွက်မှ ဆိုးရွားသောအနံ့အသက်တစ်မျိုး ထွက်လာလေသည်။

ဂုဏ်ယူနေသည့်အပြုံးနှင့် လီရှန်းက ပြောလိုက်သည်… “ဘယ်လိုလဲ… အနက်ရောင်ပြိုင်ဘက်ကင်းအပုပ်နံ့မိုးကြိုးဘောလုံး ငါရဲ့ ကိုယ်ပိုင်လျှို့ဝှက်လက်နက်တစ်ခုပဲ… စွမ်းအားက မပြင်းပေမဲ့… တစ်ယောက်ယောက်အပေါ်သာ ကျသွားရင် အဲ့ဒီအညစ်အကြေးတွေက ငါတောင် လျှော်ဖွပ်ဆေးကြောနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး… အထူးသဖြင့် အနံ့ပဲ… အဲ့တာကို သားရဲတွေအများကြီး စုဆောင်းပြီးမှ ရလာတာ… ဒီဟာထိခံလိုက်ရတဲ့သူကတော့ လုံးဝကို မနှစ်မြို့စရာ ဖြစ်သွားမှာပဲ… “

လူတိုင်းက အံ့အားသင်သွားကြပြီး တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ကြည့်လိုက်ကြသည်။ အမျိုးသမီးတပည့်အနည်းငယ်က သူတို့နှာခေါင်းကို လက်ဖြင့်ပိတ်ပြီး နောက်သို့ ခြေလှမ်းအနည်းငယ် ဆုတ်သွားကြ၏။ ဝမ်လင်းလည်းပဲ အံ့အားသင့်သွားသည်။ သူက နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံကို ထုတ်လွှတ်ကြည့်ရာ ရုတ်တရက် သူ့မျက်နှာက ထူးဆန်းသွား၏။

ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းမှ တပည့်အားလုံးက စိတ်ထဲတွင် ကသိကအောက် ဖြစ်နေသည်။ သို့သော်လည်း ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းတွင် လီရှန်းက ထူးထူးဆန်းဆန်းများ လုပ်တတ်ခြင်းကြောင့် လူသိများ၏။ ဂိုဏ်းထဲတွင် မည်သူမျှ လီရှန်နှင့် ရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက် မလုပ်ရဲကြချေ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဤအနံ့ဆိုးဗုံးများဖြင့် ထိမှန်ခံရမည်ကို စိုးရွံ့သောကြောင့် ဖြစ်၏။

ပြိုင်ဘက်ကင်းအနံဆိုးဗုံးများက ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းထဲတွင် ကျော်ကြားသော အစစ်အမှန် ရတနာတစ်ပါးဖြစ်သည်။ ကျော်ကြားမှုက ဂိုဏ်း၏အစစ်အမှန်ရတနားနှင့်ပင် ယှဉ်နိုင်၏။

“မြင်ကြပြီဆိုတော့ ဘယ်လိုလဲ… ဒီတစ်ကြိမ်က ငါ့ရဲ့ လျှို့ဝှက်ဖဲချပ်ကို ထုတ်ပြထားတာနော်… ငါ အရင်က ပြောထားသလိုပဲ … ပြိုင်ပွဲမှာ ထုတ်သုံးခွင့် မရှိဘူး… မဟုတ်ရင် ရောင်းမှာ မဟုတ်ဘူး… “ လီရှန်း၏မျက်နှာက အပြင်ဘက်တွင် လေးလေးနက်နက် ဖြစ်နေသော်လည်း နှလုံးသားထဲတွင်မူ ရယ်မောနေသည်… ‘ဦးနှောက်မရှိတဲ့ ကောင်စုတ်လေးတွေ… ငါက မသုံးနဲ့လို့ ပိုပြီး ပြောမှ မင်းတို့တွေက ပြိုင်ပွဲမှာ ပိုပြီး ထုတ်သုံးကြမှာ… ဟီးဟီးဟီး… ဒီလိုသာဖြစ်လာရင် ဒါက ပြပွဲကောင်းတစ်ခု ဖြစ်လာမှာပဲ… အကြီးအကဲတွေက ငါ့ကို ချီးမွမ်းပြီး မှော်ရတနာအနည်းငယ်တောင် ပေးနိုင်တယ်… “

ထိုအတွေးနှင့်အတူ သူ့မျက်လုံးက မြင့်တက်သွားပြီး အော်ပြောလိုက်သည်။

နှောင်ဖွဲ့ခြင်းကင်း တန်ခိုးရှင်

‏ ‏

ဘာသာပြန် ‏... ‏Oo Zaw

အပိုင်း (၄၅) နိမ့်ကျသောဘဝ

ထိုအတွေးနှင့်အတူ သူ့မျက်လုံးက မြင့်တက်သွားပြီး အော်ပြောလိုက်သည်။

“ဟုန်ယွီဂိုဏ်းက ညီအစ်ကိုတို့ … ဟိုအရင်တုန်းက ပြောခဲ့တဲ့ စကားလေးတစ်ခွန်းရှိတယ်… ‘လူသတ်တယ်ဆိုတာ ခေါင်းလေးတစ်ချက်ညိတ်ရုံပဲ’ တဲ့… ဒါပေမဲ့ လူတိုင်းကို မေးခွန်းလေးတစ်ခုမေးမယ်… လူသတ်တာက အရှက်ခွဲတာလောက် အားရစရာ ကောင်းလို့လား… သူတို့ကို အရှက်ခွဲလိုက်ရင် နှစ်ပေါင်းတစ်သောင်းလောက်အထိ အရိပ်မဲကြီး စွဲထင်နေလိမ့်မယ်… မင်းရဲ့ ပြိုင်ဘက်နဲ့ တိုက်ခိုက်နေတဲ့ အချိန်မှာ မင်းက ဒါကို အသုံးပြုလိုက်ရင် မင်း မနိုင်ခဲ့ရင်တောင်မှ မင်းရဲ့ ပြိုင်ဘက်ထက်တော့ အခြေအနေကောင်းကောင်းနဲ့ ထွက်လာနိုင်သေးတယ်… “

“ဒါမှမဟုတ် ထွက်ပြေးနေရတဲ့အချိန်မှာ မင်းက ဒီလိုအကွက်မျိုး ရှိလို့ကတော့ ဒါက အံ့ဩဖွယ်ရာတွေကို ယူဆောင်လာပေးလိမ့်မယ်… မင်းသာ တစ်ဖက်လူကို ဒီအကွက်သုံးပြီး လူအများကြီးရှိတဲ့နေရာကို ဝင်ပြေးသွားရင် သူက ဘယ်လိုမျက်နှာမျိုးနဲ့ မင်းကို လိုက်ဖမ်းရဲမှာလဲ… “

“မင်းရဲ့အချစ်ပြိုင်ဘက်ကိုလည်း ယှဉ်ပြိုင်တဲ့အခါမှာလည်း ဒီဟာက အဆုံးအဖြတ်ပေးနိုင်တယ်… ဟီးဟီး… မင်းရဲ့ကောင်မလေးကို ခိုးယူရဲတဲ့သူရှိရင် သူတို့အပေါ်ကို ဒါကို သုံးလိုက်ပါ… သူက နောက်ကို ဘယ်တော့မှ အခွင့်အရေးရမှာ မဟုတ်တော့သလို ကောင်မလေးကလည်း ဒီလိုအပုပ်နံ့ကြီးကို ဘယ်တော့မှ လိုချင်မှာ မဟုတ်ဘူး… “

လီရှန်၏ကြော်ငြာက ပင်မတပည့်တော်တော်များများကို လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်သွားစေသည်။ အထူးသဖြင့် အချစ်ပြိုင်ဘက်ကို ဆန့်ကျင်တိုက်ခိုက်သည့်အချိန်မှာ ဖြစ်၏။ ဒါက တစ်ကယ်ကို ပင်မတပည့်တချို့အပေါ် ဩဇာသက်ရောက်သွား၏။

သည်ပစ္စည်းက တစ်ကယ်ကို အချစ်ပြိုင်ဘက်အား ဖယ်ထုတ်ရာတွင် ထိပ်တန်းအဆင့်ပစ္စည်းတစ်ခု ဖြစ်သည်။

လီရှန်၏အကြည့်က အဝေးတွင်ရှိနေသော ဝမ်လင်းထံသို့ ရောက်သွား၏။ ဝမ်လင်းက ဟုန်ယွီဂိုဏ်း၏ အသုံးမကျသည့်တပည့်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်ကို သူ သိသည်။ သည်လိုလူမျိုးများက လီရှန်အတွက် အကြီးမားဆုံးဝယ်ယူသူများ ဖြစ်၏။ ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းမှ အမှိုက်ကောင်ကိုလည်း သူ့လက်ချက်ဖြင့် ရှင်းထုတ်ပြီး ဖြစ်သည်။ သူက ဝမ်လင်းကို မြင်သောအခါ စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ဆက်လိုက်၏။

“ဒီလိုဗုံးမျိုးက အထူးသဖြင့် ကျင့်စဉ်အဆင့်နိမ့်တဲ့ ညီအစ်ကိုတွေအတွက် ပိုပြီး အသုံးဝင်တယ်… ဒီလိုအနံ့ဆိုးဗုံးသာ လက်ထဲရှိနေရင် ဘယ်သူက အနိုင်ကျင့် စော်ကားရဲမှာလဲ… မင်းကို အနိုင်ကျင့်ဗိုလ်ကျရဲတဲ့သူရှိရင် သူတို့ကို ဒါလေးနဲ့ပဲ ပစ်လိုက်… ငါ…လီရှန်း မင်းကို ကတိပေးနိုင်တယ်… မင်းကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ပေးရဲတဲ့သူ မရှိဘဲ ဂိုဏ်းထဲမှာ ခေါင်းမော့ရင်ကော့ပြီး လမ်းလျှောက်နိုင်လိမ့်မယ်… “ လီရှန်၏စိတ်ထဲတွင်မူ ဟားတိုက်ရယ်မောနေသည်။ ဘယ်သူမှ မင်းကို အနိုင်မကျင့်ရဲဘူးဆိုသည်မှာ မဖြစ်နိုင်ချေ။ ဒါက အရိုက်ခံဖို့ ဖိတ်ခေါ်နေသည်နှင့်ပင် ပိုပြီး တူ၏။

သူ့စကားက လူအများကြီးအပေါ်ကို လွှမ်းမိုးနိုင်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ သူက လျင်မြန်စွာ ဆက်ပြီး ညွှန်းလိုက်၏… “ဒီအနံဆိုးဗုံးက ကျင့်စဉ်အဆင့်နိမ့်တဲ့သူတွေအနေနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကာကွယ်ဖို့အတွက် လက်နက်ကောင်းပဲ… ဒီနေ့မှာ ဒီပစ္စည်းကို ရောင်းပေးနေပြီနော်… နှစ်ခုဝယ်ရင် တစ်ခုအပိုပေးမယ်… ဒါကို ငါ့ရဲ့လက်ဆောင်အဖြစ် မှတ်ယူပေးပါ… ကျင့်ကြံခြင်းလောကမှာ နောင်တစ်ချိန် ပြန်တွေ့ဖြစ်ရင် ငါ့ကို အနည်းငယ်လောက် ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်ပေးဖို့ မမေ့ပါနဲ့… “

သူပြောသမျှ စကားလုံးတိုင်းက ပင်မတပည့်များကို လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်စေပြီး တစ်ယောက်က မေးလိုက်သည်… “ဒီပစ္စည်းက မင်းပြောသလို တစ်ကယ် အံ့ဩဖို့ ကောင်းတာလား… အနည်းငယ်လောက်ထုတ်ပြပြီး ငါ့ကို တစ်ခုလောက် စမ်းဖို့ ခွင့်ပြုပေးလို့ ရမလား… ဒီပစ္စည်းက တစ်ကယ်ပဲ ကောင်းတယ်ဆို ဆော့ဖို့အတွက် နည်းနည်းပါးပါးလောက် ဝယ်မှာပါ… “

လီရှန်က အနံ့ဆိုးဗုံးဒါဇင်အနည်းငယ်ခန့်ကို သိုလှောင်အိတ်ထဲမှ ထုတ်ယူလိုက်ပြီး ပေါက်ကွဲသွားမည်ကို စိုးရွံ့နေဟန်ဖြင့် မြေပြင်ပေါ်သို့ ညင်သာစွာ ချလိုက်ကာ ပြောလိုက်၏… “ဒီပစ္စည်းကို မင်းတို့ရဲ့စိတ်ထဲမှာ ရတနာလိုမျိုး သဘောထားရမယ်… နူးနူးညံ့ညံ့ကိုင်တွယ်အသုံးပြုရမယ်… ဒီပစ္စည်းကို အသုံးပြုတဲ့အချိန် ပစ်လွှတ်လိုက်တဲ့အခါမှာ ဒီပစ္စည်းက ဘယ်လိုအရာကိုမဆို ထိသွားတာနဲ့ ပေါက်ကွဲသွားလိမ်မယ်… “

မေးလိုက်သည့်ပင်မတပည့်က စွန်းဟိုဖြစ်သည်။

စွန်းဟိုက ထွက်လာပြီး အနံ့ဆိုးဗုံးတစ်လုံးကို ကျပန်းကောက်ယူလိုက်၏။ ထို့နောက် သူ့လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားကာ စူးစမ်းစစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။

လီရှန်၏မျက်နှာ အမူအရာက မပြောင်းလဲသွားပေ။ သို့သော်လည်း သူ့နှလုံးသားထဲတွင်မူ လှောင်ပြောင်ရယ်မောနေသည်… ‘ကောင်စုတ်လေး…. မင်းကများ ဒါကို နားလည်မယ်တဲ့လား… ဂိုဏ်းရဲ့အကြီးအကဲတွေက လွဲပြီး မင်းရဲ့စီနီယာအစ်ကိုတွေတောင် ဒီလျှို့ဝှက်ချက်ကို မမြင်နိုင်ဘူး… “

စွန်းဟိုက အနံ့ဆိုးဗုံးကို အချိန်တော်တော်ကြာအောင် ကြည့်ပေမယ့်လည်း ထူးခြားမှုကို ရှာမတွေ့ခဲ့ပေ။ သူက အနံ့ဆိုးဗုံးကို ရှင်းလင်းနေသည့်ဘက်သို့ ပစ်လိုက်၏။ ဗုံးက စက်ဝန်းပြတ်တစ်ခုကဲ့သို့ လေထုကို ဖြတ်သန်းသွားပြီး မြေပြင်ကို ထိသွား၏။ လီရှန်က သူ့စိတ်ထဲတွင် တွေးလိုက်သည်… “ပေါက်ကွဲစမ်း… “

အသံတစ်ခုထွက်လာပြီး အနံ့ဆိုးဗုံးက ပေါက်ကွဲသွား၏။ မြေပြင်တွင် အနက်ရောင်များ စွန်းထင်သွားပြီး ဆိုးရွားသောအနံတစ်ခု ထွက်လာသည်။

ဝမ်လင်း၏မျက်လုံးက အရောင်လက်သွား၏။ သည်နေရာတစ်ခုလုံးကို ဝမ်လင်းက သူ့၏နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံ ဖြန့်ကျက်ထားသည်ကို မည်သူမှ မသိချေ။ အနံ့ဆိုးဗုံး ပေါက်ကွဲသွားချိန်တွင် လီရှန်ထံမှ စိတ်စွမ်းအားလှုပ်ရှားမှုကို သတိပြုမိလိုက်သည်။

ပထမအကြိမ်တွင် လီရှန် အနံ့ဗုံးကို ပစ်လိုက်စဉ်အချိန်ကလည်း ထိုသို့ ဖြစ်သွားသည်။ ဝမ်လင်းက ရယ်လိုက်သော်လည်း ဘာမှထောက်မပြဘဲ ဆက်လက်၍သာ ကြည့်နေလိုက်၏။

လီရှန်က ပြုံးပြီး ပြောသည်… “ဘယ်လိုလဲ…ဒီအနံ့ဆိုးဗုံးက တစ်ကယ်ကောင်းတယ်မလား… ဒါပေမယ့် ငါ…လီရှန်က ရိုးသားတဲ့လူတစ်ယောက်မို့… ဒီဗုံးရဲ့ တစ်ခုတည်းသောအားနည်းချက်ကို ပြောပြမယ်… ဒီရတနာက အချိန်တိုင်း မပေါက်ကွဲဘူး… တိကျသေချာတဲ့ ပစ်ခတ်နည်း တစ်ခုလိုတယ်… မင်းတို့ ဒါကို တစ်ကြိမ်လောက် ဝယ်လိုက်တာနဲ့ မင်းတို့ဘာသာ မင်းတို့ နားလည်သွားလိမ့်မယ်… ဒီကိစ္စကြောင့်ဆိုရင် ငါ့ဆီကို မလာပါနဲ့….

စွန်းဟိုက လီရှန်ဆီသို့ လျှောက်လာပြီး လေသံတိုးတိုးဖြင့် တစ်ခုခုပြောလိုက်သည်။ သူတို့က ဘေးဘက်ကို လျှောက်သွားလိုက်ပြီး သူက ပစ္စည်းအနည်းငယ်ကို ထုတ်ပေးလိုက်သည်။

လီရှန်က ခဏလောက် တွေးပြီး အနံ့ဆိုးဗုံး၁၀ခု ထုတ်ပေးလိုက်၏။

လီရှန်က လေသံတိုးတိုးဖြင့် ပြောသည်… “ပုံမှန်ဆို ၆ခုဝယ်ရင် ၃ခု အပိုရမယ်… ဒါပေမဲ့ မင်းက ငါ့ရဲ့ ပထမဆုံးဝယ်ယူသူမို့ တစ်ခုအပိုထပ်ပေးလိုက်တယ်… “

ပထမဆုံးတစ်ယောက်က ဝယ်ယူပြီး စမ်းသပ်သွားသည့်အတွက် ပင်မတပည့်အနည်းငယ်က ထွက်လာပြီး ဝယ်ယူကြ၏။

လီရှန်က တစ်ခါရောင်းပြီးတိုင်း စကားတစ်ခွန်းပြောသည်… “ဒီပစ္စည်းက အချိန်တိုင်း အောင်မြင်မယ်လို့ အာမခံချက် မပေးဘူးနော်… တစ်ခါနဲ့ အလုပ်မလုပ်ရင် နောက်ထပ်အကြိမ်အနည်းငယ် ထပ်ပြီး စမ်းသပ်ပါ… “

ပြောနေသည့်အချိန်တွင် လီရှန်က စိတ်ထဲတွင် သူတို့ကို လှောင်ပြောင်နေသည်… “မင်းတို့ ဘယ်လောက်ပဲ ကြိုးကြိုးစားစား ရှုံးနိမ့်မှာပဲ… တစ်ကြိမ်ပြီးတစ်ကြိမ် ကြိုးစားကြည့်ကြပေါ့… ငါက ဒီမှာ ရက်အနည်းငယ် နေဦးမှာ… ဒါပေမဲ့ မင်းတို့ငါ့ကို သံသယရှိတဲ့ အချိန်ရောက်ရင် ငါက ထွက်သွားပြီးပြီဖြစ်လို့ မင်းတို့ ငါ့ကို တမ်းတနေလိမ့်မယ်… “

သို့သော်လည်း သတိထားသည့်တပည့်အများအပြားရှိပြီး သူတို့က ဘာကိုမှ မဝယ်ချေ။

အချိန်အနည်းငယ်ကြားပြီနောက်တွင် အနံ့ဆိုးဗုံး အနည်းငယ်သာ ကျန်တော့၏။ လီရှန်က ဝင့်ကြွားစွာဖြင့် ဟုန်ယွီဂိုဏ်းမှ တပည့်များအား ကြည့်ပြီး တွေးလိုက်သည်… “ငတုံးအုပ်စုပဲ… ပြိုင်ပွဲမှာသာ မင်းတို့ အသုံးမပြုရင် မင်းတို့အားလုံး ငါလိမ်တာကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံလိုက်ရတာပဲ… ဒါပေမယ့် မင်းတို့ အသုံးပြုခဲ့ရင်လည်း ကြည့်ကောင်းတဲ့ ပွဲလေးတစ်ခု ဖြစ်သွားမှာပေါ့… ဒီအနံ့ဆိုးဗုံးတွေအားလုံးက ငါ့ရဲ့ ထိန်းချုပ်မှု အောက်မှာပဲ ရှိတယ်… တခြားသူတွေကတော့ တူသုံးပြီး ထုရိုက်ရင်တောင် ပေါက်မှာ မဟုတ်ဘူး… ပြိုင်ပွဲကို ကြည့်ဖို့ တစ်ကယ်ကို မစောင့်နိုင်တော့ဘူး… “

သူက ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဝေ့ကြည့်လိုက်ရာ ဝမ်လင်း၏ပြုံးယောင်သန်းနေသော မျက်နှာကို သတိပြုမိသွားကာ လီရှန် မှင်သက်သွား၏။ သူက ဝမ်လင်းကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်… “ညီအစ်ကိုရော နည်းနည်းလောက် မဝယ်ဘူးလား… မင်းရဲ့ ကျင့်စဉ်အဆင့်နဲ့ဆို ဒါက မင်းအတွက် အသင့်တော်ဆုံးပဲ… မင်းကို တစ်ယောက်ယောက်က အနိုင်ကျင့်လာခဲ့ရင် ဒီပစ္စည်းလေးနဲ့ သူတို့ကို ပစ်လိုက်ရုံပဲ… “

ဝမ်လင်းက လီရှန်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး သရော်သည့်အမူအရာက သူ့မျက်နှာတွင်ပေါ်လာသည်။

လီရှန် အံ့အားသင့်နေ၏။ သည်အကြည့်က ဝမ်လင်းသည် သူ့လျှို့ဝှက်ချက်အား သိနေသည်ဟု သူ့ကို ခံစားရစေသည်။ သူက ဝမ်လင်းကို သေချာကြည့်လိုက်ရာ ဝမ်လင်းက ယခုမှ တတိယအလွှာ၌သာ ရှိသေး၏။ တတိယအလွှာ၌သာ ရှိသေးသည့် အသုံးမကျသည့်ကောင်က သူ့လျှို့ဝှက်ချက် သိနိုင်ရန် အကြောင်းမရှိချေ။ ထို့ကြောင့် သူ့စိတ်ထင် ဖြစ်လိမ့်မည်ဟုသာ တွေးလိုက်၏။

ဝမ်လင်းက ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေး ပြုံးပြပြီး ခေါင်းညိတ်ကာ ပြောလိုက်သည်… “ကောင်းပြီ… ငါ ၂ခု ဝယ်မယ်… ဒါပေမဲ့ ငါ့မှာ ရတနာတွေ မရှိဘူး… ဂိုဏ်းကပေးထားတဲ အဆောင်စာရွက်တွေပဲ ရှိတယ်… “

လီရှန်သည် ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် တုန့်ဆိုင်းသွား၏။ ဝမ်လင်းက တတိယအလွှာ၌သာ ရောက်သေးကြောင်း သေချာသွားမှသာ စိတ်သက်သာရာ ရသွားပြီး အနံ့ဆိုးဗုံး၃ခုကို ထုတ်ပေးရင်း ပြုံးပြကာ ပြောလိုက်သည်… “ညီအစ်ကို… ငါ မင်းကို မျက်နှာသာ ပေးပြီး ရောင်းပေးလိုက်ပါ့မယ်… ဒီအနံ့ဆိုးဗုံးတွေက မင်းကို အံ့မခန်းစိတ်ခံစားမှုကို ပေးလိမ့်မယ်… ဟဟ… “

ပြောပြီးနောက် လီရှန်က စိတ်ထဲတွင် တွေးလိုက်သည်… ‘အံ့မခန်းစိတ်ခံစားမှုကို ပေးစွမ်းမယ်ဆိုတာ မညာပါဘူး… မင်း ဒီဗုံးတွေကို ကိုင်ထားသမျှ ကာလပတ်လုံး ပြိုင်ပွဲမှာ ဒီဗုံးကို အသုံးမပြုခဲ့ရင်တောင် ငါမင်းကို တွေ့တဲ့ အချိန်တိုင်း အံမခန်းစိတ်ခံစားမှုက ဘယ်လိုဆိုတာ သိခွင့်ပေးပါ့မယ်… ဒါက မင်းဘဝမှာ အမြဲတမ်း အမှတ်ရနေမဲ့ အရာတစ်ခု ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်… ဟဟ… ‘

နှောင်ဖွဲ့ခြင်းကင်း တန်ခိုးရှင်

‏ ‏

ဘာသာပြန် ‏... ‏Oo Zaw

အပိုင်း (၄၆) ထူးဆန်းသောလူအိုကြီး

ဝမ်လင်းက အနံ့ဆိုးဗုံးများကို သိမ်းဆည်းကာ လီရှန်ကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်… “အစ်ကိုလီရှန်… ဒါဆို ကျွန်တော်ဆက်ပြီး အနှောင့်အယှက်မပေးတော့ပါဘူး… ကျွန်တော့်ကို ခွင့်ပြုပါဦး… “

လီရှန်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ သူက ရင်းနှီးဖော်ရွေသော အမူအရာကို ဖော်ပြပြီး ပြောလိုက်၏… “ညီအစ်ကို… ဒီအနံ့ဆိုးဗုံးတွေနဲ့ ပက်သတ်ပြီး ဂရုစိုက်ပါ… မှတ်ထားဦး… ဒီဗုံးတွေ အလုပ်လုပ်ဖို့ ပစ်ခတ်နည်းတော့ လိုတယ်နော်… မင်း မအောင်မြင်ရင်လည်း ငါ ညာတယ်လို့တော့ မပြောနဲ့… “

သည်လိုနှင့် တခြားတပည့်များကို ဆက်လက်ပြီး ဆွယ်လိုက်သည်။

“ညီအစ်ကိုတို့ ငါ့မှာ ရတနာတချို့ ရှိတယ်… ဒီရတနာက ဟဲဟွမ်ဂိုဏ်းမှ အမှတ်တရလက်ဆောင်ပါ… ဒီရတနာနဲ့ဆိုရင် လှပတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဖို့ ဟဲဟွမ်ဂိုဏ်းကို သွားနိုင်တယ်… ဒီပစ္စည်းက ငါ အပင်ပန်းခံ၊ဒုက္ခခံပြီးမှ ရလာတဲ့ ပစ္စည်းတစ်ခုပါ… ဒီပစ္စည်းကို ဘာလို့ ရောင်းချရသလဲဆိုတော့ ငါတို့ရဲ့ခင်မင်ရင်းနှီးမှုကြောင့်ပါ… ဟုန်ယွီဂိုဏ်းက ညီအစ်ကိုတို့ ဒီအခွင့်အရေးကြီးကို လက်လွှတ်မခံသင့်ဘူးနော်… “

ဝမ်လင်းက ရယ်လိုက်ပြီး နောက်သို့လှည့်ကာ ဆေးဥယျာဉ်သို့ ဦးတည်ပြီး လျှောက်သွား၏။ မကြာမီ ဝမ်လင်းက ဥယျာဉ်ဆီသို့ ရောက်လာသည်။ နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်ကြည့်ရာ စွန်းတဇူး ရှိမနေပေ။ သူက အခန်းထဲတွင် ခြေခြိတ်ထိုင်လိုက်ပြီး အနံ့ဆိုးဗုံး၃လုံးကို ထုတ်ယူကာ စူးစမ်းလိုက်၏။

အချိန်တော်တော်ကြာပြီးနောက် ဝမ်လင်း၏မျက်နှာတွင် စိတ်ဝင်စားသောအမူအရာများ ပေါ်လာသည်။ သူ၏နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံအောက်တွင် အနံ့ဆိုးဗုံးက မည်သည့်လျှို့ဝှက်ချက်မျှ မဖုံးထားနိုင်သကဲ့သို့ ရှင်းလင်းစွာ မြင်နေရ၏။

လီရှန်က အနံ့ဆိုးဗုံးကို သဘောရှိ ဖောက်ခွဲနိုင်ပစ်နိုင်စေရန် အနံ့ဆိုးဗုံးထဲတွင် သူ၏နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံ တစွန်းတစကို ထည့်ထားလေသည်။

ဝမ်လင်းသည် နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံကို ဤသို့ အသုံးပြု၍ရသည်ဟု ဘယ်တုန်းကမှ မသိခဲ့ပေ။ ထို့နောက် သူက တုပပြီး အနံ့ဆိုးဗုံးထဲမှ နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံကို သူ၏နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံနှင့် ထပ်လိုက်သည်။

လီရှန်၏နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံကို မဖျက်ဆီးဘဲ ဝန်းရံလိုက်ခြင်းဖြစ်၏။ ဖောက်ခွဲရန် ဆန္ဒရှိသည့်အချိန်တွင် ဖောက်ခွဲနိုင်စေရန် ဝမ်လင်းက ပြုလုပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

အနံ့ဆိုးဗုံးတွင် ပါရှိသော နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံအသုံးပြုမှုက ဝမ်လင်းကို စိတ်ကူးစိတ်သန်းများ ထွက်ပေါ်လာစေသည်။ သူက အနည်းငယ်တွေးလိုက်ပြီး မှော်ကျောက်တုံးကို ထုတ်ယူလိုက်၏။

“နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံကို ဒီလိုမျိုး အသုံးပြုနိုင်ရင် မှော်ကျောက်တုံးပေါ်မှာလည်း အသုံးပြုနိုင်မလား… “ ဝမ်လင်း၏မျက်လုံးက တလက်လက်‌ တောက်ပသွား၏။ သူက နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံကို လျင်မြန်စွာ မှော်ကျောက်တုံးပေါ်တွင် စုစည်းလိုက်သည်။

အချိန်တော်တော်ကြာပြီးနောက်တွင် ဝမ်လင်း မျက်မှောင်ကြုပ်သွား၏။ သူ၏နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံအောက်တွင် မှော်ကျောက်တုံးက ယခင်အတိုင်း ပြောင်းလဲမှု မရှိပေ။

အနည်းငယ်စဉ်းစားလိုက်ပြီး မှော်ကျောက်တုံးကို သိမ်းကာ ဆေးဥယျာဉ်မှ ထွက်လာခဲ့၏။ သူက အမြန်ဆုံးနှုန်းဖြင့် တောင်ပေါ်သို့ တက်သွားပြီး ချောင်ကျသောနေရာတစ်ခုကို ရှာကာ အိမ်မက်နယ်မြေထဲသို့ ဝင်ရောက်သွား၏။

အိမ်မက်နယ်မြေထဲသို့ ဝင်ရောက်ပြီးပြီးချင်း သူ၏နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံကို ထုတ်လိုက်သည်။

တစ်မိနစ်၊ သုံးမိနစ်၊ ဆယ်မိနစ်၊ သုံးဆယ်မိနစ်… ။

မိနစ်၃၀ကြာသွားသည့်တိုင်အောင် ပြောင်းလဲမှု မရှိသေးချေ။ ဝမ်လင်းက မေးစေ့ကို ပွတ်ပြီး ရေရွတ်လိုက်သည်… “ဒီထူးဆန်းတဲ့မှော်ကျောက်တုံးထဲမှာ ငါ့ရဲ့နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံ ချန်ထားခဲ့လို့ မရဘူးလား… “

ထိုအချိန်တွင် သူ့ဘေးတွင် လင်းလက်နေသောအလုံးများထဲမှ တစ်ခုက ရုတ်တရက် အလွန်တောက်ပလာပြီး နောက်ဆုံးတွင် မှိန်သွား၏။

ဝမ်လင်း မှင်သက်သွားသည်။ ဆက်တိုက်ဆိုသလိုပင် တခြားအလင်းလုံးလေးများလည်း စတင်ပြီး အရောင်များ မှိန်လာသည်။ မကြာမီ အိမ်မက်နယ်မြေထဲရှိအလင်းလုံးအားလုံး မှိန်သွားပြီး အိမ်မက်နယ်မြေတစ်ခုလုံး လုံးဝ အမှောင်တိကျသွား၏။

ဝမ်လင်းက အလွန်အံ့ဩနေသည်။ သူက အချိန်အတော်ကြာသည့်တိုင်အောင် ဂရုတစိုက် ရှာဖွေလေ့လာသော်လည်း ထူးခြားမှု တစ်စုံတစ်ရာကိုမျှ မတွေ့ရချေ။

ထိုစဉ် လူအိုကြီးတစ်ယောက်၏အသံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာသည်… “ငါ ဒီထက်ပိုပြီး စောင့်ကြည့်ဖို့ မလိုတော့ဘူး… မင်းရဲ့ စိတ်ဝိညာဉ်လှုပ်ရှားမှုအဆင့်နဲ့ ကောင်းကင်ဘုံဆန့်ကျင်သောပုတီးစေ့ကို မင်းကြည့်ချင်သလို ကြည့်လို့ရအောင် ကြိုးစားနေတာလား… “

ဝမ်လင်းက ထိတ်လန့်တကြားဖြစ်သွားပြီး သူငယ်အိမ်ကလည်း ကျဉ်းမြောင်းသွား၏။ အိမ်မက်နယ်မြေထဲတွင် နှစ်၃၀ခန့်နီးပါး နေခဲ့သော်လည်း ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် တစ်ယောက်ယောက်၏အသံကို ကြားရခြင်းဖြစ်သည်။

ဝမ်လင်းက အသက်ကို ဝအောင်ရှူလိုက်ပြီး သူ့နှလုံးသားထဲမှ တုန်လှုပ်နေမှုကို ဖိနှိပ်လိုက်၏။ သူက လက်နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ပြီး လေးစားစွာ ပြောလိုက်သည်… “ဒီဂျူနီယာရဲ့ နာမည်က ဝမ်လင်း ဖြစ်ပါတယ်… စီနီယာက ဘယ်သူများလဲ မသိဘူး… “

ဝမ်လင်းသည် ဉာဏ်ကောင်းသော လူတစ်ယောက်ဖြစ်၏။ ထိုလူက ရုတ်တရက် ပေါ်လာလိမ့်မည်ဟု ထင်မထားသော်လည်း ထို့လူက အိမ်မက်နယ်မြေထဲတွင် အချိန်ကြာမြင့်စွာ နေခဲ့ပြီး သူကို နှစ်၃၀ခန့် စောင့်ကြည့်နေကြောင်း ခန့်မှန်းလိုက်နိုင်သည်။

“ဒီလိုသေးငယ်တဲ့နိုင်ငံလေးတစ်ခုက ဂျူနီယာက ငါ့နာမည်ကို သိဖို့ မလိုအပ်ဘူး… မင်းက နှစ်၃၀နီးပါး ငါ့ရဲ့ အကူအညီကိုရော ကောင်းကင်ဘုံဆန့်ကျင်သောပုတီးစေ့ရဲ့ အကူအညီကိုရော ယူတယ်…. ဒါတောင် စိတ်ဝိညာဉ်လှုပ်ရှားမှုအဆင့်ကိုပဲ ရောက်သေးတယ်… တစ်ကယ်ကို စိတ်ပျက်စရာပဲ… အထူးသဖြင့် မင်းရဲ့ အသိအမြင်ပဲ… အခုအချိန်မှာ မင်းရဲ့နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံနဲ့ ကောင်းကင်ဘုံဆန့်ကျင်သောပုတီးစေ့ကို စစ်ဆေးကြည့်ဖို့က စိတ်ကူးပဲ ဖြစ်နိုင်လိမ့်မယ်… “

ဝမ်လင်း တွေးကြည့်လိုက်သည်။ ယခင်က မှော်ကျောက်တုံးကို သူ၏နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံဖြင့် လေ့လာကြည့်သော်လည်း ဘာမှ မတွေ့ခဲ့ရပေ။

“လုပ်နေတဲ့ မင်းရဲ့နည်းလမ်းတွေက ငါ့ကို စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်စေတယ်… ကျင့်ကြံခြင်းက ကောင်းကင်ဘုံကို ဆန့်ကျင်တဲ့အလုပ်ပဲ… မင်းကို ဆန့်ကျင့်တဲ့ ဘယ်သူမဆို မင်း သတ်ပစ်သင့်တယ်… ဒီခွေးချေးဂိုဏ်းမှာနေတဲ့ ကာလတစ်လျှောက်လုံး ငါ မင်းကို စောင့်ကြည့်ခဲ့တယ်… ငါသာ မင်းနေရာမှာဆို သူတို့အားလုံးကို သတ်ပစ်တယ်… ငါ့ကို စော်ကားတဲ့ ဘယ်သူမဆို လုံးဝဖျက်စီးပစ်မှာ … အထူးသဖြင့် ဝမ်ကျောက်… ငါ့ရဲ့ဒေါသနဲ့ဆို သူ့ရဲ့ဝိညာဉ်ကို ထုတ်ယူပြီး ငရဲကို လွှင့်ပစ်လိုက်မှာ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့မိသားစုကိုလည်း သုတ်သင်ပစ်မယ်… မင်းရဲ့ဂိုဏ်းထဲမှာ ကျန်းဟူကိုတော့ အတော်အသင့် ရက်စက်တတ်လို့ တစ်ကယ် သဘောကျတယ်… ဂျူနီယာလျိုကလည်း အရသာခံတတ်တဲ့နေရာမှာ ငါနဲ့တူတယ်… “

ဝမ်လင်း၏အမူအရာက ကြောင်တိကြောင်တောင် ဖြစ်လာသည်။ သူက မဲ့ပြုံးလေးဖြင့် ပြောလိုက်သည်… “စီနီယာ… ငါ… “

“ဖြတ်မပြောနဲ့… ငါပြောလို့ မပြီးသေးဘူး… မင်းရဲ့ဂိုဏ်းသေးသေးလေးထဲမှာလဲ တော်တော်ကြည့်ကောင်းတဲ့ ကောင်မလေးတွေ ရှိတာပဲ… မင်းကတော့ မင်းကိုယ်မင်း ဘယ်လိုပျော်အောင်လုပ်ရမလဲဆိုတာ မသိတဲ့ကောင်… ငါသာဆိုရင် သူတို့ကို ဖမ်းပြီး သူတို့ရဲ့ဝိညာဉ်တွေကိုသန့်စင်ပစ်မှာ… ဟီးဟီး… အဲ့အရသာက အရင်ကအကြောင်းတွေ ပြန်သတိရစေတာပဲ… ငါ အဲ့တာတွေကို မခံစားရတာ နှစ်၃၀ကျော်နေပြီ… “

ဝမ်လင်းက ကြက်သေသေပြီး အချိန်အတော်ကြာသည့်တိုင်အောင် ဘာမှမပြောနိုင်တော့ပေ။

“ကောင်လေး… နည်းနည်းလောက်ပိုကြိုးစားလို့ မရဘူးလား… စိတ်ဝိညာဉ်အသွင်ပြောင်းခြင်းအဆင့်ကို မြန်မြန်ရောက်အောင်လုပ်စမ်းပါ… ဒါဆို ဒီအဘိုးကြီး အပြင်ထွက်လာလို့ ရပြီ… “

ဝမ်လင်း တုန့်ဆိုင်းဆိုင်း ဖြစ်သွားသည်။ သူက ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေသည့်ဟန်ဖြင့် မေးလိုက်၏… “စီနီယာ… စိတ်ဝိညာဉ်အသွင်ပြောင်းခြင်းအဆင့်ဆိုတာ ဘာလဲ… ပြီးတော့ စောနက ပြောလိုက်တဲ့ စိတ်ဝိညာဉ်လှုပ်ရှားမှုအဆင့်ကရော ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ… “

“မင်းကိုယ်တိုင် မတွေးနိုင်ဘူးလား… အားလုံးကို မေးနေတော့တာပဲ… ကျင့်ကြံသူအနည်းငယ်ပဲရှိရင် အဆင့်၃နိုင်ငံပဲ… မင်း ခေါင်းပေါက်အောင် စဉ်းစားလည်း မင်းနားလည်မှာ မဟုတ်ဘူး… အဲ့ဒါကြောင့် ကောင်းကောင်းနားထောင်… ငါ မင်းကို အဆင့်၅နိုင်ငံရဲ့ ကျင့်စဉ်နယ်ပယ်အကြောင်းကို ပြောပြနေတာ… မင်းရဲ့နိုင်ငံလို အဆင့်၃ကျင့်ကြံခြင်းနိုင်ငံတစ်ခုမှာ နယ်ပယ်၄ခုပဲ ရှိလိမ့်မယ်… ချီစုစည်းခြင်းအဆင့်၊ ခန္ဓာကိုယ်သန့်စင်ခြင်းအဆင့်၊ အမြုတေဖွဲ့တည်ခြင်းအဆင့်၊ စဦးစိတ်ဝိညာဉ်အဆင့် ဆိုတဲ့ ကျင့်စဉ်နယ်ပယ်၄ခုပဲ… စိတ်ဝိညာဉ်ပုံစံဖြစ်ပေါ်ခြင်းအဆင့်ကတော့ မင်းတို့ မျက်လုံးထဲမှာ ဒဏ္ဍာရီအဆင့်တစ်ခုဖြစ်လိမ့်မယ်… “ (ကီစုစည်းမှုအဆင့်ကို ချီစုစည်းခြင်းအဆင့်ဟု ယခုမှစ၍ ပြောင်းလဲသုံးစွဲသွားပါမည်။)

“တစ်ယောက်ယောက်က စိတ်ဝိညာဉ်ပုံစံဖြစ်ပေါ်ြခင်းအဆင့်ကို ရောက်သွားရင် မင်းရဲ့နိုင်ငံက အဆင့်၄ကျင့်ကြံခြင်းနိုင်ငံ ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်… နိုင်ငံက မဟာမိတ်ကျင့်ကြံသူတွေကို သင့်တော်တဲ့အရင်းအမြစ်တွေ ထောက်ပံ့ပေးရတယ်… နိုင်ငံကလည်း ပြင်ပက ကျင့်ကြံခြင်းကြယ်ပွင့်တွေကို တိုက်ခိုက်ဖို့ အခွင့်အရေးတွေ ပြန်ရတယ်… နိုင်ငံဘက်ကလည်း မဟာမိတ်ကျင့်ကြံသူတွေကို ကာကွယ်ဖို့အတွက် တာဝန်ယူပေးဖို့ လိုတယ်… “

“အဲ့လိုပဲ စိတ်ဝိညာဉ်အသွင်ပြောင်းခြင်းအဆင့်က အဆင့်၄နိုင်ငံတစ်ခုမှာ ပေါ်လာရင် အဲ့နိုင်ငံက အဆင့်၅နိုင်ငံ အဖြစ်ရောက်သွာလိမ့်မယ်… စိတ်ဝိညာဉ်လှုပ်ရှားမှုအဆင့်ကတော့ အဆင့်၄နဲ့ ၄အထက်တိုင်းပြည်တွေမှာ မြင်နေကြပဲ… အဲ့အဆင့်က ချီစုစည်းခြင်းအဆင့်နဲ့ တူတယ်…ဒါပေမဲ့ သူက ပိုပြီး ကျယ်ပြန့်တယ်… “

နှောင်ဖွဲ့ခြင်းကင်း တန်ခိုးရှင်

‏ ‏

ဘာသာပြန် ‏... ‏Oo Zaw

အပိုင်း (၄၇) ပြိုင်ပွဲ(၁)

ဝမ်လင်းက ခါးသက်သက် ပြုံးပြီး ပြောလိုက်သည်… “စိတ်ဝိညာဉ်အသွင်ပြောင်းခြင်းအဆင့်က ဂျူနီယာအတွက် အလွန်အလှမ်းဝေးလွန်းပါတယ်… “

“အသုံးမကျတဲ့ကောင်… အဆင့်၆နိုင်ငံက လူဖြစ်တဲ့ငါက မင်းကို ကူညီပေးနေတယ်လေ… ငါက အပြင်မထွက်နိုင်ပေမယ့်လည်း ငါ့ရဲ့စဦးစိတ်ဝိညာဉ်အဆီအနှစ်တွေကို သုံးပြီး နှစ်၃၀လောက် မင်းရဲ့ကျင့်ကြံခြင်းမှာ အကူအညီပေးလို့ မင်းဒီအဆင့်ကို ရောက်လာတာ… မင်းရဲ့ပင်ကိုယ်ပါရမီနဲ့ဆို နှစ်၃၀နဲ့ ဒီအဆင့်ကို ဘယ်လိုရောက်နိုင်မှာလဲ… “

“ပြီးတော့ မင်းက ငါ့ရဲ့ စဦးစိတ်ဝိညာဉ်အဆီအနှစ်ကို စုပ်ယူထားတာကြောင့် ငါနဲ့အဆင့်တူတွေကလွဲလို့ မင်းရဲ့ကျင့်ကြံခြင်းကို ဖောက်ထွင်းပြီး မမြင်နိုင်ဘူး… “

“ပြီးတော့ မင်းလက်ထဲမှာ ကောင်းကင်ဘုံဆန့်ကျင်သောပုတီးစေ့လည်း ရှိတယ်… မင်း ဘာတွေကြောက်နေတာလဲ… မဟာမိတ်ကျင့်ကြံသူတွေလက်ထဲမှာ ဒီကောင်းကင်ဘုံဆန့်ကျင်သောပုတီးစေ့ ပေါ်ထွက်လာတုန်းက ဒီပုတီးစေ့ကို ရဖို့ အများကြီး ပင်ပင်ပန်းပန်းကြိုးစားခဲ့တယ်… နောက်ဆုံးမှာ အကျိုးဆက်ရလဒ်ကတော့ ငါ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ဆုံးရှုံးခဲ့ရတယ်… ငါသာ ဒီပုတီးစေ့ထဲ ဝင်မပြေးခဲ့ရင် ငါ့ရဲ့စိတ်ဝိညာဉ်လည်း ဖျက်ဆီးခံရလိမ့်မယ်… ပုံမှန်ဆိုရင် ငါ အသုံးပြုဖို့အတွက် နောက်ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခု ရှာချင်တာပေါ့… ဒါပေမယ့်… ဒီအစုတ်ပလုတ် ကောင်းကင်ဘုံဆန့်ကျင့်သောပုတီးစေ့က တစ်ယောက်ယောက် ကိုယ်ခန္ဓာမပါဘဲ အထဲဝင်လာရင် ပြန်ထွက်လို့မရနိုင်အောင် လုပ်ထားတယ်ထင်တယ်… “

“ငါ မင်းကို မညာပါဘူး… မင်းကို စတွေ့တုန်းက မင်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ယူချင်သေးတယ်… ဒါပေမဲ့ ဒီကောင်းကင်ဘုံဆန့်ကျင်သောပုတီးစေ့က ငါ့ကို ထွက်ခွါသွားလို့မရအောင် ကာကွယ်ထားတဲ့ လှောင်အိမ်တစ်ခုလိုပဲ… “

“ဒီကောင်းကင်ဘုံဆန့်ကျင်သောပုတီးစေ့ကို နှစ်တွေအများကြီး လေ့လာခဲ့တယ်… ပုတီးစေ့ပိုင်ရှင်က သူ့ရဲ့အကျိုးကျေးဇူးအများအပြားကို အသုံးပြုနိုင်မှ ငါ့ကိုလည်း လွှတ်ပေးလိမ့်မယ်… “

“ငါ ဒီပုတီးစေ့ကို ရတဲ့အချိန်မှာ ငါက အမဲလိုက်ခံနေရတာ… ဒါပေမဲ့ ဒါကို လေ့လာဖို့ အချိန်တချို့တော့ ရခဲ့တယ်… ပုတီးစေ့က သတ္တု၊သစ်သား၊ရေ၊မီး၊မြေကြီး ဆိုတဲ့ ဒြပ်စင်၅မျိုးရဲ့ အဆီအနှစ်တွေကို စုပ်ယူရမယ်… ဒါမှ ပိုင်ရှင်အဖြစ် သတ်မှတ်လိမ့်မယ်… ပြီးတော့ ပိုင်ရှင်က စိတ်ဝိညာဉ်အသွင်ပြောင်းခြင်းအဆင့်ကို ရောက်တဲ့အခါ ငါ့ကို အပြင်ထုတ်ပေးလို့ရတယ်… ကောင်လေး ငါ့ကို သနားဂရုဏာထားသောအားဖြင့် ကျင့်စဉ်ကို ပိုပြီး မြန်အောင် လေ့ကျင့်ပေးပါနော်… ပြီးတော့ ငါ့အတွက် ခန္ဓာကိုယ်ကောင်းကောင်းတစ်ခုလည်း ရှာပေးပါနော်… ငါ…စစ်ထူနန် မင်းရဲ့ကြင်နာမှုကို သတိရနေမှာပါ… ပြီးတော့ ငါ့ရဲ့ကာကွယ်မှုနဲ့ဆို မင်းက ဘဝကြီးကို လုံလုံခြုံခြုံ၊သက်တောင့်သက်သာနဲ့ ဖြတ်သန်းနိုင်လိမ့်မယ်… “

အဆုံးတွင် စစ်ထူနန်၏အသံက ယခင်ကဲ့သို့ မာထန်မနေတော့ဘဲ နောင်တများနှင့် ပြည့်နေ၏။

ဝမ်လင်းက အနည်းငယ် စဉ်းစားလိုက်သည်။ သူ တစ်ခုခု ပြောရန် ကြံလိုက်စဉ်တွင် စစ်ထူနန်၏အသံက နောက်တစ်ကြိမ် ထွက်ပေါ်လာ၏။

“ကောင်လေး… တစ်ယောက်ယောက် လာနေတယ်… မင်းထွက်သွားလို့ရအောင် ငါ ကူညီပေးမယ်… “

ရုတ်တရက် ခန္ဓာကိုယ်စုတ်ဖြဲခံရသည့် ခံစားချက်ကို ခံစားလိုက်ရပြီး သူ့ကိုယ်က တုန်သွားကာ မျက်လုံးကို ဖွင့်လိုက်သည်။

ဝမ်လင်းက သူ့နတ်ဘုရားစိတ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်လိုက်ရာ တပည့်နှစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်နှင့်မိန်းကလေးတစ်ယောက်က ဝမ်လင်းရှိရာဘက်သို့ အေးအေးဆေးဆေး လမ်းလျှောက်လာကြသည်။ ဝမ်လင်းနှင့် မီတာ၃၀ခန့်အကွာတွင် သူတို့က ရပ်လိုက်ပြီး တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်း စတင် နမ်းစုပ်ကြ၏။ မကြာမီ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး၏ကိုယ်ပေါ်တွင် အဝတ်အစားများ မရှိကြတော့ဘဲ သူတို့၏ညည်းသံများက ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ပဲ့တင်ထပ်သွား၏။

ဝမ်လင်းက ထိုနှစ်ယောက်ကို အလွန်ရင်းရင်းနှီးနှီး သိပေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးက တောင်အနောက်ဘက် ၄နှစ်တာ လေ့ကျင့်ခန်း၌ ပါဝင်ခဲ့ကြ၏။ ဝမ်လင်းက စူးစမ်းသည့်သဘောဖြင့် သူတို့ကို အချိန်အနည်းငယ်ခန့် ကြည့်နေလိုက်သည်။ အထူးသဖြင့် မိန်းကလေးကို ကြည့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့နောက် သူက အင်တင်တင် ဖြစ်နေဟန်ဖြင့် ထွက်ခွာသွား၏။

အခန်းသို့ ပြန်ရောက်သောအခါ စစ်ထူနန်ပြောသော စကားများကို စဉ်းစားနေလိုက်သည်။ ဝမ်လင်းက သူ့စကားများကို မယုံပေ။ သို့သော်လည်း သူ့ထံမှ ကျင့်ကြံခြင်းလောက၏အချက်အလက်တော်တော်များများကို သိရှိလိုက်၏။ ထိုအကြောင်းများကိုတော့ စစ်ထူနန် ညာလိမ့်မည်ဟု မထင်ပေ။

၃ရက်ကြာပြီးနောက် ဟုန်ယွီဂိုဏ်းနှင့်ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းကြား ပြိုင်ပွဲကား စတင်လေပြီ။

သည်ပြိုင်ပွဲက ဂိုဏ်းနှစ်ခုကြား နှစ်ပေါင်းများစွာ တည်ရှိလာသည့် အစဉ်အလာတစ်ခုပြိုင်ပွဲတစ်ခု ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း အရမ်း ခမ်းခမ်းနားနားကြီးတော့ မဟုတ်ချေ။ ပြိုင်ပွဲကို ဟုန်ယွီဂိုဏ်းရှိ ထင်းရှူးတောင်ထိပ်၌ ကျင်းပ၏။

တောင်ထိပ်နှစ်ခုကို ဆက်သွယ်ပေးထားသော ကျောက်တုံးပေါင်းကူးတံတားတစ်ခု ရှိသည်။ ဝမ်လင်းက အဝေးမှ ထင်းရှူးတောင်ထိပ်ကို လှမ်းကြည့်ရာ တိမ်များကြောင့် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်ရပေ။

ထင်းရှူးတောင်ထိပ်သည် ဟုန်ယွီဂိုဏ်း၏ အရေးပါသောနေရာများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်၏။ ထင်ရှူးတောင်ထိပ်သည် တောင်အနောက်ဘက်ကဲ့သို့ စိတ်စွမ်းအင်များ လွန်စွာသိပ်သည်းပြီး အမြုတေဖွဲ့တည်ခြင်းအဆင့် အကြီးအကဲနှစ်ယောက် ကျင့်ကြံရာနေရာ ဖြစ်သည်။

ထင်းရှူးတောင်ထိပ်ပေါ်တွင် ပြိုင်ပွဲအတွက် ကြီးမားသော ကျောက်တုံးစင်မြင့်တစ်ခုကို ပြင်ဆင်ထား၏။ စင်မြင့်ကို အဖြူရောင်ကျောက်သားတိုင်လုံး၈တိုင်ဖြင့် ဝန်ရံထားသည်။ ထိုအဖြူရောင်ကျောက်သားပေါ်တွင် ဟုန်ယွီဂိုဏ်း၏နှစ်၅၀၀သမိုင်းမှတ်တမ်းကို ထွင်းထုထား၏။

လူများ ပြိုင်ပွဲကျင်းပရာနေရာသို့ ရောက်လာသောအခါ အဖြူရောင်ကျောက်သားတိုင်လုံးများမှ ထုတ်လွှတ်သော ခမ်းနားထည်ဝါသော အရှိန်အဝါများက အရိုးထိစိမ့်အောင် ထိုးဖောက်နိုင်သည့် သတ်ဖြတ်ခြင်းစိတ်ဆန္ဒအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားသည်။

“သူငယ်ချင်းဟွမ်လုံ… ငါ ဒီကျောက်သားတိုင်လုံးတွေကို မြင်တိုင်း တစ်ခါနဲ့တစ်ခါ မတူဘူးလို့ ခံစားရတယ်… တစ်ကယ်ကို ဒါက ကျောင်းနိုင်ငံရဲ့ရတနာတစ်ခုပဲ… “ လူအိုကြီးအိုးယန်က သက်ပြင်းချပြီး သူ့လက်ကို ဝေ့ရမ်းကာ သတ်ဖြတ်ခြင်းစိတ်ဆန္ဒများကို ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်သည်။

သူ့နောက်မှ ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်း၏တပည့်များသည် အလွန်အံ့ဩနေ၏။ သတ်ဖြတ်ခြင်းစိတ်ဆန္ဒများက သူတို့အား စစ်မြေပြင်ကို ရောက်သွားသကဲ့သို့ ခံစားရစေသည်။ သတ်ဖြတ်ခြင်းစိတ်ဆန္ဒများကို အကြီးအကဲအိုးယန် မဖျက်စီးခင် အချိန်အထိ သူတို့ကို ထိုသတ်ဖြတ်ခြင်းစိတ်ဆန္ဒများက ဖိနှိပ်ထား၏။

“အကြီးအကဲအိုးယန်… ဒီရတနာက ငါ့တို့ဂိုဏ်းကို တည်ထောင်ခဲ့တဲ့ဘိုးဘေးကိုယ်တိုင် လုပ်ခဲ့တဲ့ ရတနာပစ္စည်းပဲ… ကျောက်သားတိုင်လုံးတွေနဲ့ ၁၀၀မီတာ ပတ်လည်အတွင်းမှာ ဟုန်ယွီဂိုဏ်းက မဟုတ်တဲ့ ဘယ်သူမဆို သတ်ဖြတ်ခြင်းစိတ်ဆန္ဒတွေရဲ့ ဖိနှိပ်ခြင်းကို ခံရလိမ့်မယ်… ဒါကို အကြီးအကဲအိုးယန် သိလိမ့်မယ်လို့ ယုံကြည်ပါတယ်… “ ဟွမ်လုံက တည်ငြိမ်စွာ ပြောလိုက်သည်။ သူ့လက်က အစီအရင်ပုံစံတစ်ခုကို ပုံဖော်လိုက်ရာ ကျောက်သားတိုင်လုံးများမှ အလင်းရောင်တစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြီး အလင်းရောင်က တိမ်ထဲထိ ထိုးဖောက်သွားပြီး တောင်ထိပ်တစ်ခုလုံးကို လွမ်းခြုံသွား၏။ ထို့အတူ သတ်ဖြတ်ခြင်းစိတ်ဆန္ဒများကလည်း ပျောက်ကွယ်သွား၏။

အကြီးအကဲအိုးယန်က တခြားအကြီးအကဲနှစ်ယောက်ဆီသို့ လျှောက်သွားကာ စကားပြောပြီးနောက် တပည့်များဘက်သို့ လှည့်ကာ ပြောလိုက်သည်… “မစိုးရိမ်နဲ့ … အရင် စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းအတိုင်းပဲ… ငါတို့ဘက်က အရင်ဆုံး လူလွှတ်ရလိမ့်မယ်… လျိုဖန်း … မင်း သွားလိုက်… “

လျိုဖန်းသည် ရေစိတ်ဝိညာဉ်အရင်းအမြစ်နှင့် တပည့်ဖြစ်၏။ သူက အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူလိုက်ပြီး စင်မြင့်ပေါ်သို့ လျှပ်စီးတန်းကဲ့သို့ လျင်မြန်စွာ ရောက်သွား၏။ သူက ကြည်လင်ပြတ်သားသောအသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်… “ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းမှ တပည့်လျိုဖန်းက ဟုန်ယွီဂိုဏ်းရဲ့ ထောက်ပြမှုကို ခံယူပါရစေ… “

ဝမ်လင်းက ဓားပျံကို ကျောထက်တွင် လွယ်ထားကာ စွန်းတဇူး၏နောက်၌ ရပ်နေသည်။ အနီရောင်ဝတ်စုံနှင့် ဝမ်လင်း၏အသွင်အပြင်က အလွန်ကြည့်ကောင်းလှ၏။

စွန်းတဇူးက သူ့တပည့်၏အသွင်အပြင်ကို ကြည့်ပြီး အလွန်ကျေနပ်အားရမိသည်။ ဝမ်လင်းက တတိယအလွှာသို့ ရောက်နေပြီ ဖြစ်သောကြောင့် ဝမ်လင်းကို မြင်တိုင်း စိတ်အနှောင့်အယှက် မဖြစ်တော့ပေ။ သို့သော်လည်း ဝမ်လင်းကို သဘောကျရန် အဝေးကြီးလိုသေး၏။ ယခုမှ သူ့မျက်လုံးထဲတွင် ဝမ်လင်းကို သူ့တပည့်အဖြစ် စတင် မြင်ခြင်း ဖြစ်သည်။

တစ်ကယ်တော့ အားလုံးက ဝမ်လင်းအပေါ် မူတည်နေသည်။ သူသာ တတိယအလွှာကို မရောက်ခဲ့ပါက တပည့်အဖြစ် သတ်မှတ်မည် မဟုတ်ပေ။ နောက်ထပ်၈နှစ်၊၁၀နှစ် အတွင်းတွင် ဝမ်လင်းက တတိယအလွှာ၌သာ ရှိနေသေးလျှင်လည်း စွန်းတဇူးက သူ့ကို ထပ်မံ မုန်းတီးမှာ အမှန်ဖြစ်၏။

ကုန်ဆုံးသွားသည့် ၃ရက်လုံးလုံး ဝမ်လင်းက အိမ်ထဲမှ မထွက်ချေ။ သူက အချိန်အများစုကို အိမ်မက်နယ်မြေထဲမှ စစ်ထူနန်နှင့် စကားပြောရင်းဖြင့်သာ ကုန်ဆုံးစေခဲ့သည်။

စကားပြောရင်းဖြင့် သူက စစ်ထူနန်၏အကြောင်းများကို နားလည်လာခဲ့၏။ စစ်ထူနန်က အဆင့်၆စူဇခုနိုင်ငံမှ နံပါတ်၁ ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သူ၏ကျင့်ကြံခြင်းက စိတ်ကူး၍မရနိုင်သောအဆင့်သို့ ရောက်ရှိနေပြီး သူ့အား စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေသည့် လူမှန်သမျှကို သတ်ပစ်တတ်သည်။ သူလိုချင်တဲ့အရာရှိလျှင်လည်း ရအောင် ယူတတ်ပြီး အလွန်အမင်း မာနကြီး၏။

လျိုဖန်း၏အမူအရာကြောင့် နေရာတစ်ခုလုံးက တိတ်ဆိတ်သွား၏။ ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်ဟွမ်လုံက လျိုဖန်းကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်… “ကျောက်လုံ… မင်း သွားလိုက်… “

ကျောက်လုံသည် အလွန် တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်နေတတ်သော တပည့်တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူက ၄နှစ်တာ လေ့ကျင့်ခန်းဝင်သည့်အချိန်တွင် ချီစုစည်းခြင်း အလွှာ၆သို့ ရောက်ရှိသွားသည့်တပည့်များထဲမှ တစ်ယောက် ဖြစ်၏။

ဟုန်ယွီဂိုဏ်းမှ ပထမအချီတွင် အလွှာ၆သို့ရောက်နေသော တပည့်ကို လွှတ်လိုက်သည်။ ပြိုင်ပွဲကျင်းပသည့်သက်တမ်းတစ်လျှောက် သည်လိုဖြစ်ရပ်မျိုးက ရှားသည်။

အကြီးအကဲအိုးယန်က လျိုဖန်းကို ပြောလိုက်သည်… “လျိုဖန်း… ဒီတိုက်ပွဲမှာ မင်းရဲ့စွမ်းအားကို ၅၀ရာခိုင်နှုန်းပဲ တိုက်ခိုက်ခွင့် ပြုတယ်… “

ထိုစကားကို ပြောလိုက်သည့်အချိန်တွင် ဟုန်ယွီဂိုဏ်းမှ တပည့်အားလုံး၏အမူအရာက ပြောင်းလဲသွား၏။

နှောင်ဖွဲ့ခြင်းကင်း တန်ခိုးရှင်

‏ ‏

ဘာသာပြန် ‏... ‏Oo Zaw

အပိုင်း (၄၈) ပြိုင်ပွဲ (၂)

“ကြွားလိုက်တာ… ဂိုဏ်းတူအစ်ကိုကျောက်… ဂိုဏ်းကို ဂုဏ်ယူရအောင် သူကို ကောင်းကောင်းရိုက်ပြီး ဆုံးမပေးပါ… “

“ဟုန်ယွီဂိုဏ်းက ဘယ်လောက်တောင် သန်မာလဲ ပြလိုက်ပါ အစ်ကိုကျောက်… “

“ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းက စိတ်ကြီးဝင်နေတာပဲ… စွမ်းအားကိုတောင် ၅၀ရာခိုင်နှုန်းပဲ သုံးခိုင်းတယ်ဆိုတော့ အစ်ကိုကျောက် သူ့ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန်လေး ရိုက်ပေးပါ… “

“ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းက ကလိမ်ကကျစ် လုပ်တာပဲ… သူတို့ရှုံးရင်တောင် အကြောင်းပြချက် ပေးလို့ကောင်းအောင် လုပ်ထားတာ… အစ်ကိုကျောက် အားပေးနေမယ်… “

ဟုန်ယွီဂိုဏ်း၏တပည့်အားလုံး ကျွဲမြီးတိုကုန်ကြ၏။ ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းမှ အကြီးအကဲအိုးယန်ပြောလိုက်သည့်စကားက သူတို့ကို စော်ကားလိုက်သည်နှင့် တူသည်။

ဟုန်ယွီဂိုဏ်းမှ အကြီးအကဲများ၏မျက်နှာများလည်း မည်းမှောင်သွား၏။ သူတို့က ဘာမှမပြောကြသော်လည်း သူတို့၏မျက်လုံးများက ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းကို အေးစက်စက်ကြည့်နေလေသည်။

စွန်းတဇူးက ရယ်မောလိုက်သည်။ ဝမ်လင်းကို သူက ပြုံးပြီး ပြောလိုက်သည်… “တပည့်… သေချာကြည့်ထား… ဒီပြိုင်ပွဲက အရင်ကထက် ပိုပြီး ပြင်းထန်လိမ့်မယ်… ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းက ဒီလိုဝံ့ကြွားတာ ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ… “

ဝမ်လင်းက ဒေါသထွက်နေသောပင်မတပည့်များနှင့် လျိုဖန်းကို တစ်လှည့်စီ ကြည့်လိုက်၏။ လျိုဖန်း၏ကိုယ်ပေါ်တွင် ကျင့်ကြံချင်းအဆင့်ကို မမြင်ရစေရန် ကာကွယ်ပေးထားသော အနက်ရောင်မြူအလွှာတစ်ခု ရှိနေသည်။

လျိုဖန်းက စင်မြင့်ပေါ်တွင် ရပ်လျက် ညင်သာစွာ ပြောလိုက်သည်… “အစ်ကိုကျောက်… အကြီးအကဲပြောသလိုပဲ ငါ့ရဲ့စွမ်းအားကို ၅၀ရာခိုင်နှုန်းပဲ ထုတ်သုံးပါမယ်… “

ကျောက်လုံး၏အရပ်က သာမန်သာရှိပြီး သူ့အသားအရောင်က နက်မှောင်ကာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်က အလွန်ကြံခိုင်၏။ သူ့ပုံစံက ကျင့်ကြံသူထက် သေမျိုးကမ္ဘာ စစ်သည်တစ်ယောက်နှင့် ပိုတူသည်။

ကျောက်လုံက လျိုဖန်းကို လေးလေးနက်နက် ကြည့်ပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကာ ပြောလိုက်သည်… “အစ်ကိုလျို… ကျေးဇူးပြု၍… “ သူက စကားဆုံးသည်နှင့် တစ်လှမ်းလှမ်းလိုက်ရာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ဘေးတွင် အဖြူရောင်ကြာပန်းများ တစ်ပွင့်ပြီးတစ်ပွင့် ပေါ်လာသည်။

အဖြူရောင်ကြာပန်းများပေါ်တွင် အဖြူရောင်ဓားချီများကို ပေါ်နေပြီး ကျောက်လုံ၏အဝတ်အစားများကလည်း တဖျပ်ဖျပ်လွှင့်ပျံနေသည်။

ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်ဟွမ်လုံက ပြုံးလိုက်သည်… “ကျောက်လုံရဲ့ ကြာပန်းဓားသွားက အလယ်အလတ်အဆင့်ကို ရောက်နေပြီး… အရမ်းကောင်းတယ်… “

မျက်နှာနီနီနှင့် အကြီးအကဲကလည်း ဂုဏ်ယူသည့်ဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်… “ဟဟ… ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်… ကျောက်လုံးက ငါ့ရဲ့ အချစ်ဆုံးတပည့်ပဲ… အဲ့ဒီကြာပန်းဓားသွားက ဓားစံအိမ်ကနေ သူကိုယ်တိုင် ယူလာခဲ့တာ… ငါးနှစ်ကြာလောက် လေ့ကျင့်ပြီးတော့မှ အလယ်အလတ်အဆင့်ကို ရောက်တာ… “

အကြီးအကဲရှုကလည်း ပင်မတပည့်များကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်၏… “ကြာပန်းဓားသွားက သူ့ရဲ့တိုက်ခိုက်မှုစွမ်းအားကြောင့် ကျော်ကြားတယ်… မင်းတို့တစ်တွေလည်း အခု သေချာကြည့်ပြီး သူ့ဆီကနေ သင်ယူကြ… ဒီအခွင့်အရေးကို လက်မလွှတ်စေနဲ့… “

ဝမ်ကျောက်က မျက်မှောင်ကြုပ်သွား၏။ သူ့ပါးစပ်က ဘာမှမပြောသော်လည်း သူ့စိတ်တွင်မူ ကြုံးဝါးနေသည်… ‘ဟမ့်… ဒါလား ငါ သိတာပေါ့… ငါ့ကိုသာ ၅နှစ်ပေးလိုက်စမ်းပါ… သူ့ထက်သာအောင် လုပ်ပြမယ်… ‘

‘အစ်ကိုကျောက်က အမြဲတမ်းလိုလို တိတ်ဆိတ်နေတာပဲ… သူ ကြာပန်းဓားသွား အလယ်အလတ်အဆင့်ကို ရောက်နေလိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားဘူး… ‘ စွန်းဟိုက မလိုနာစွာဖြင့် စိတ်ထဲမှ တွေးလိုက်ပြီး ပြိုင်ပွဲကို ဂရုတစိုက် ကြည့်နေလိုက်သည်။

စင်မြင့်ပေါ်တွင် ကျောက်လုံက အော်ပြောလိုက်သည်… “အစ်ကိုလျို… ဒီကြာပန်းဓားသွားက အလွန်ပဲ စွမ်းအားပြင်းတယ်နော်… ဂရုစိုက်ပါ… “

ပြောပြီးသည်နှင့် သူ့ဘေးမှ လေထဲတွင်ရှိနေသည့် ကြာပန်းများက လျင်မြန်စွာ လှည့်ပတ်လာပြီး ဓားချီများက မိုးရွာသကဲ့သို့ လျိုဖန်းထံ အရှိန်ဖြင့် ပြေးဝင်သွား၏။

လျိုဖန်း အမူအရာက တည်ငြိမ်နေဆဲ ဖြစ်၏။ သူက နောက်သို့ လျင်မြန်စွာ ဆုတ်လိုက်ပြီး သူ့လက်ဖြင့် ပုံစံတစ်ခု ဖော်ထုတ်ကာ အော်လိုက်သည်… “ရေအကာအကွယ်… “

ထိုအချိန်တွင် ကောင်းကင်က မှောင်လာပြီး အလင်းရောင်အစက်အပြောက်လေးများ ပေါ်ထွက်လာသည်။ ထိုအရာများသည် ရေစက်များ ဖြစ်၏။

ရေစက်များက လျင်မြန်စွာ လျိုဖန်း၏ရှေ့တွင် စုစည်းသွားပြီး ရေအလွှာတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ ရေအလွှာအကာအကွယ်က သက်တန့်ရောင်တောက်ပနေ၏။

အကြီးအကဲအိုးယန်က ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးပြီး တပည့်များကို ပြောလိုက်သည်… “ဟုန်ယွီဂိုဏ်းရဲ့ ကြာပန်းဓားသွားနည်းစနစ်က ကျွမ်းကျင်ဖို အလွန်ခက်ခဲတယ်… မင်းတို့အားလုံး မှတ်ထားပါ… ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ဖို့ မကြိုးစားရဘူး… ရှောင်ရမယ်… လျိုဖန်းက မင်းတို့နဲ့ မတူဘူး… သူ့မှာ သန့်စင်တဲ့ ရေစိတ်ဝိညာဉ်အရင်းအမြစ်ရှိတယ်… ဒါ့ကြောင့်သူက ရေတွေကို အလိုရှိသလို ထိန်းချုပ်နိုင်တယ်… “

နောက်တွင်ရှိနေသည့် လူကြီးမှလွဲ၍ တပည့်အာလုံးက အကြီးအကဲအိုးယန်၏စကားကို သဘောတူဟန်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။ ထိုလူကြီး၏မျက်နှာတွင် အထင်သေးသည့်အမူအရာများ ပေါ်နေသည်။

စင်မြင့်ပေါ်တွင် ကျောက်လုံ၏ဓားချီများက လျိုဖန်း၏ရေအကာအကွယ်ပေါ်သို့ ဆက်တိုက် ကျဆင်းနေ၏။ ကျောက်လုံ၏မျက်နှာ အရောင်ပြောင်းသွားသည်။ လျိုဖန်း၏ရေအကာအကွယ်က အလွန်ထူးဆန်းနေ၏။ ရေအကာအကွယ်ပေါ်သို့ ဓားချီများ ကျရောက်သွားသော်လည်း ဘာမှမဖြစ်သကဲ့သို့ ဓားချီများက ပျောက်ကွယ်သွားသည်။

သူက မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်ပြီး ကြာပန်းဓားသွားကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်သုံးရန် ပြင်လိုက်စဉ်တွင် လျိုဖန်း၏မျက်နှာမှ အပြုံးကို မြင်လိုက်၏။

လျိုဖန်းက ပြောလိုက်သည်… “အစ်ကိုကျောက်… ဒီကြာပန်းဓားသွားကိုလည်း ကြိုးစားပြီး ခုခံကြည့်ပါဦး… “

ရေအကာအကွယ်ထဲမှ ဓားချီများက ကျောက်လုံဆီသို့ တစ်ဟုန်ထိုး ပြေးဝင်သွား၏။ နည်းစနစ်လည်း တူသည်။ ဓားချီကအစ တူသည်။

ကျောက်လုံ၏မျက်နှာအရောင် ပြောင်းသွား၏။ သူက နောက်သို့ လျင်မြန်စွာ ဆုတ်လိုက်သော်လည်း ဓားချီများက အလွန်လျင်မြန်လွန်းလှသည်။ သူက အံကြိတ်လိုက်ပြီး အဝါရောင်အဆောင်စာရွက်တစ်ရွက်ကို သိုလှောင်အိတ်ထဲမှ ထုတ်ကာ ပစ်လွှတ်လိုက်၏။ အဝါရောင်အဆောင်စာရွက်လေးက ပြေးထွက်သွားပြီး အနက်ရောင်မြူခိုးများအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားသည်။

ဓားချီများက အနက်ရောင်မြူခိုးပေါ်သို့ ကျရောက်သွားသည်နှင့် ဓားချီများက ပျောက်ကွယ်သွား၏။ အနက်ရောင်မြူများသည် ဓားချီအများစုကို ဖျက်ဆီးပေးပြီးနောက် ပျောက်ကွယ်သွားကာ ကျန်နေသေးသော ဓားချီများက ကျောက်လုံ၏ကိုယ်ကို ဖောက်ထွက်သွား၏။

ဓားချီများကြောင့် ကျောက်လုံ၏ခန္ဓာကိုယ်က လေထဲသို့ လွှင့်ပျံသွားပြီး လေထဲ၌ပင် သွေးများ အန်ထုတ်လိုက်ရသည်။ သူက မြေပြင်ပေါ်သို့ ပြုတ်ကျသွားကာ မတ်တပ်ရပ်ရန် အပြင်းအထန် ကြိုးစားသော်လည်း နောက်ဆုံးတွင် ထရပ်နိုင်ဖို့ကိုပင် အရှုံးပေးလိုက်ရ၏။

သူ့ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့အပြားတွင် အပေါက်ငယ်လေးများ အများအပြားရှိနေသော်လည်း အသက်အန္တရာယ်ကိုတော့ စိုးရိမ်စရာ မရှိပေ။

လျိုဖန်းသည် အလွန်ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားသော အမူအရာနှင့် ရှိနေပြီး စင်မြင့်ပေါ်မှာ ဆင်းသွားပြီးနောက် အကြီးအကဲအိုးယန်ကို ပြောလိုက်၏… “ဆရာ့စကားအတိုင်း တန်ပြန်ရေတိုက်ကွက်ပေါ်မှာ တပည့်အစွမ်းရဲ့ ၅၀ရာခိုင်နှုန်းကိုသာ အသုံးပြုခဲ့ပါတယ်… “

မျက်နှာနီနီနှင့် အကြီးအကဲ၏ခန္ဓာကိုယ်က လျင်မြန်စွာ လှုပ်ရှားသွားပြီး ကျောက်လုံ၏ခန္ဓာကိုယ်နားသို့ ရောက်သွား၏။ သူ၏မျက်နှာအမူအရာက လွန်စွာ အရုပ်ဆိုးအကျည်းတန်နေပြီး ကျောက်လုံး၏ကိုယ်ကို အနည်းငယ်ပုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အဖိုးတန်သောဆေးဝါတချို့ တိုက်ကျွေးလိုက်ပြီးနောက် ပြောလိုက်သည်… “ကောင်းလိုက်တဲ့ ရေအကာအကွယ်… အလွှာ၈က လူတွေတောင် ဖျက်ဆီးနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး… ငါ့တပည့်က အဲ့လောက် မသန်မာသေးတာမို့ ရှုံးတာက သာမန်ပါပဲ… “

ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းမှ တပည့်များအားလုံး၏မျက်နှာတွင် ပျော်ရွှင်သည့်အမူအရာများ ရှိနေပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပျော်ရွှင်စွာ ပြောဆိုနေကြသည်။

“အလွှာ၆အဆင့်နဲ့ သူမို့လို့ အစ်ကိုလျိုဖန်းကို တိုက်ခိုက်နိုင်မယ်လို့ ထင်နေတယ်… အဲ့ကတည်းက ငါ သိလိုက်တယ်… ငါတို့ တစ်ပွဲနိုင်ပြီလို့… “

“မှန်တယ်… အစ်ကိုလျိုရဲ့ရေအကာအကွယ်က အလွန်စွမ်းအားကောင်းတယ်… အကြီးအကဲတွေတောင်မှ ချီးမွမ်းရတယ်… သူတို့က ရေအကာအကွယ်ကို ဖျက်ဆီးနိုင်မယ်ဆိုပြီး အိမ်မက် မက်နေတယ်… ဟမ့် “

“မှန်တယ်… ဟုန်ယွီဂိုဏ်းရဲ့တပည့်တွေက တစ်နှစ်ပြီးတစ်နှစ် အားနည်းလာတယ်… လွန်ခဲ့တဲ့ရက်အနည်းငယ်ကတည်းက ပင်မတပည့်တွေကို ငါလိုက်ကြည့်တာ … တစ်ယောက်မှ ငါတို့ကို ယှဉ်နိုင်တဲ့သူ မရှိဘူး… “

“ဒါက အကုန်မမှန်ဘူး… ဟုန်ယွီဂိုဏ်းရဲ့ ခရမ်းရောင်ဝတ်တပည့်တွေ ထွက်မလာသေးဘူး… အကြီးအကဲတွေပြောတာ သူတို့ကမှ ဂိုဏ်းရဲ့ အဓိကလက်ရွေးစင်တပည့်တွေတဲ့… “

နှောင်ဖွဲ့ခြင်းကင်း တန်ခိုးရှင်

‏ ‏

ဘာသာပြန် ‏... ‏Oo Zaw

အပိုင်း (၄၉) ပြိုင်ပွဲ (၃)

လွန်ခဲ့သောနှစ်၂၀အတွင်း ဂိုဏ်းထဲသို့ ဝင်လာသော ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းနှင့်ဟုန်ယွီဂိုဏ်းမှ တပည့်အားလုံးသည် ဤကဲ့သို့ သွေးထွက်သံယိုမြင်ကွင်းကို မမြင်ဖူးပေ။

သူတို့အားလုံးသည် တိတ်ဆိတ်သွားပြီး သူတို့၏နှလုံးသားထဲတွင် တထင့်ထင့် ဖြစ်နေလေသည်။

ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်ဟွမ်လုံ၏မျက်နှာကလည်း သုန်မုန်နေပြီး သူက အချိန်အတော်ကြာအောင် တိတ်ဆိတ်နေ၏။ လျိုဖန်းက အလွှာ၆ဖြစ်သည်ကို မြင်ခဲ့ပေမယ့် လျိုဖန်းထံတွင် ထိုကဲ့သို့ အားကောင်းသောတိုက်ကွက် ရှိနေမည်ဟု မျှော်လင့်မထားခဲ့ချေ။ လျိုဖန်၏ရေအကာအကွယ်ကို အနည်းဆုံး အလွှာ၈သို့ မရောက်လျှင် ဖြိုခွဲနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်သည်ကိုလည်း ခန့်မှန်းမိသည်။

ပထမပွဲမှာတင် ဤကဲ့သို့ ဖြစ်သွားသဖြင့် သူ့နှလုံးသားက ခါးသီးမှုကို ခံစားလိုက်ရ၏။ ဟုန်ယွီဂိုဏ်းသည် အကျဘက်ကို ရောက်နေသည်။ ဟွမ်လုံက သူ၏ဂိုဏ်းမှ အကြီးအကဲညီအစ်ကိုများကို ကြည့်လိုက်သည့်အခါ သူတို့ခံစားနေရသည့် ခါးသီးမှုခံစားချက်များကို မျက်နှာပေါ်တွင် အတိုင်းသား မြင်နေရ၏။

စွန်းတဇူးက လေကို ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ်ယူလိုက်သည်… ‘ငိုးမ… တပည့်တစ်ယောက်ကတောင် ငါ့ထက် သန်မာနေတယ်… ဒီလိုတပည့်မျိုး ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းက ဘယ်လိုရလာတာလဲ… ငါ တော်တော်ကံမကောင်းပါလား… “

ဝမ်လင်းက လျိုဖန်းကို လေးလေးနက်နက် ကြည့်နေသည်။ လျိုဖန်းက ရေအကာအကွယ်ကို အသုံးပြုလိုက်ချိန်တွင် သူက လျိုဖန်း၏ကျင့်စဉ်ကို မြင်လိုက်ရသော်လည်း လျိုဖန်း၏တိုက်ကွက်ကြောင့် ဝမ်လင်းက အံ့အားသင့်နေဆဲ ဖြစ်၏။

ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်း၏အကြီးအကဲအိုးယန်က ပြုံးပြီး ကျယ်လောင်စွာ အော်ပြောလိုက်သည်… “သူငယ်ချင်းဟွမ်လုံ… အခုဒုတိယပွဲမှာ မင်းဘက်ကတပည့် အရင်ထွက်လာရမှာနော်… “

ဟွမ်လုံ၏အကြည့်က ပင်မတပည့်များဆီသို့ ရောက်သွားပြီး တစ်ယောက်ချင်းစီ သေချာကြည့်လိုက်သည်။ တပည့်တိုင်းက အရွေးခံရန် ယုံကြည်ချက်မရှိဟန်ဖြင့် ခေါင်းငုံ့သွားကြ၏။

ထိုအချင်းအရာကို မြင်လိုက်ရသည့် ဟွမ်လုံက အလွန်ဒေါသထွက်သွားသည်။ သူ တစ်ခုခုပြောရန် ပြင်လိုက်စဉ်တွင် စွန်းဟိုက အံကြိတ်ပြီး ပြောလိုက်သည်… “ခေါင်းဆောင် … ကျွန်တော်က ပါရမီရှင်တစ်ယောက် မဟုတ်ပေမဲ့… ဒုတိယအချီအတွက် တိုက်ခိုက်ချင်ပါတယ်… “

အနည်းငယ်သောအကြီးအကဲများ၏မျက်နှာများက အရောင်ပြောင်းသွားပြီး အကြီးအကဲရှုက ပြောလိုက်သည်… “စွန်းဟို… မင်းက အခုမှ အလွှာ၄ကိုပဲ ရောက်သေးတာ ရှုပ်ရှုပ်ရှက်ရှက်တွေ မလုပ်စမ်းပါနဲ့… “

စွန်းဟိုက တုန့်ဆိုင်းသွားပြီး ပြောလိုက်သည်… “တပည့်… တပည့်မှာ တိုက်ကွက်အသစ်ရှိပါတယ်… ကျွန်တော် မနိုင်ရင်တောင် သူတို့ကို မျက်နှာပျက်အောင် လုပ်နိုင်ပါတယ်… “ သူ့စိတ်ထဲတွင် တွေးလိုက်သည်… ‘အခု ဘယ်သူမှ မသွားချင်တဲ့အချိန် ငါထွက်လာလိုက်တော့…ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်က ငါ့အပေါ် အမြင်ကောင်းတစ်ခု ရှိသွားမှာပဲ… ငါ မနိုင်ရင်တောင် ဒီအနံ့ဆိုးဗုံးနဲ့ဆိုရင် ငါ့ဘက်က အခြေအနေ အရမ်းဆိုးမှာ မဟုတ်ဘူး… တောင်းပန်ပါတယ် လီရှန်… ဒါကို မင်းဆီက ဝယ်ပြီး မင်းတို့ကောင်တွေအပေါ် သုံးရတော့မယ်… ဒါက ကံကြမ္မာပဲ… “

အရင်ရက်များက အနံ့ဆိုးဗုံးအသုံးပြုနည်းကို လေ့လာခဲ့ရာ တစ်ယောက်တည်းလေ့ကျင့်ခဲ့သော်လည်း မအောင်မြင်သောကြောင့် လီရှန်းထံတွင် သွားမေးပြီး စမ်းကြည့်ရာ နောက်ဆုံးတွင် အကြိမ်ရေ အနည်းငယ်ခန့် အောင်မြင်ခဲ့၏။ သို့သော်လည်း အချိန်မရှိသောကြောင့် နောက်ထပ်မလေ့ကျင့်ခဲ့ရပေ။ အနည်းငယ် ထပ်ကြိုးစားရုံဖြင့် အောင်မြင်သွားမည်ဟု သူ့ကိုယ်သူ ယုံကြည်ထားသည်။

ဟွမ်လုံက အနည်းငယ် စဉ်းစားပြီး သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ သူက ခေါင်းကို ညိတ်ပြပြီး ပြောလိုက်သည်… “မင်းသွားနိုင်တယ်… မင်းရဲ့တိုက်ကွက်အသစ်ကို ကြည့်နေမယ်… “

စွန်းဟိုက သူ့ကိုယ်ကို မတ်ပြီး စင်မြင့်ပေါ်သို့ တက်သွားပြီး သူက ပြောလိုက်သည်… “ဟုန်ယွီဂိုဏ်းရဲ့ တပည့်စွန်းဟိုက ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းရဲ့ ညွှန်ပြမှုကို ခံယူပါရစေ…”

စွန်းဟိုကို လီရှန်က မြင်လိုက်သောအခါ သူ့က အလွန်ရယ်ချင်သွား၏။ အကြီးအကဲအိုးယန်က တပည့်တစ်ယောက်ကို စွန်းဟိုနှင့်ယှဉ်ပြိုင်ရန်အတွက် ရွေးမည်ပြုသောအခါ သူက လျင်မြန်စွာ ရှေ့ထွက်လာပြီး ပြောလိုက်သည်… “အကြီးအကဲ… တပည့်လီရှန် စင်မြင့်ပေါ်တက်ပြီး သူနဲ့ယှဉ်ပြိုင်ချင်ပါတယ်… “ လီရှန်က ပြောနေရင်းဖြင့် မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြလိုက်သည်။

လီရှန်သည် အကြီးအကဲအိုးယန်ကို ခေါင်းအမြဲကိုက်စေသည့် တပည့်ဖြစ်၏။ သို့သော်လည်း လီရှန်က သူ့အတွက် အကျိုးမရှိလျှင် ဘာမှမလုပ်တဲ့သူ ဖြစ်ကြောင်း အကြီးအကဲအိုးယန် သိသည်။ လီရှန်သွားချင်နေခြင်းသည် လီရှန်က ၁၀၀ရာခိုင်နှုန်း နိုင်မည်ဟု ယုံကြည်ချက်ရှိနေသည်ကို နားလည်လိုက်ပြီး သူ့အား သွားခွင့်ပြုလိုက်သည်။

လီရှန်က စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင် စင်မြင့်ပေါ်သို့ တက်သွား၏။ သူ့နှလုံးသားထဲတွင် ပျော်ရွှင်မှုများဖြင့် ပြည့်နေသည်… ’အိုး… စွန်းဟို…စွန်းဟို… ဒီလိုဖြစ်လာဖို့ မင်းဘာသာ ဖန်တီးတာပဲ… ‘

စွန်းဟိုက လီရှန်တက်လာသည်ကို မြင်လိုက်သောအခါ သူ့အမူအရာက ထူးဆန်းလာ၏။

လီရှန်က ကျယ်လောင်စွာ အော်ပြောလိုက်သည်… “အစ်ကိုစွန်းဟိုရဲ့ တိုက်ကွက်အသစ်လေး ကျွန်တော့်ကို ပြစမ်းပါဦး… ငါ… လီရှန် မင်းရဲ့တိုက်ကွက်ကို ခံယူဖို့ ဒီမှာ ရပ်နေတယ်… ”

စွန်းဟိုက အနည်းငယ်တုန့်ဆိုင်းသွား၏။ သူက ဓားပျံကို အသုံးပြုသည့်နေရာတွင် အဆင့်တစ်ခုသို့ ရောက်ရှိနေပြီး ဖြစ်သည်။ သူ့လက်က အစီအရင်တစ်ခုကို ပုံဖော်လိုက်သည်နှင့် အနီရောင်ဓားက လျင်မြန်စွာ ပျံသန်းလာပြီး သူ့ဘေး၌ လေထဲတွင် ရပ်တန့်နေသည်။ ဓားမှ အေးစက်စက်အလင်းရောင်များ ထွက်ပေါ်နေ၏။

“သွား…” ဓားပျံက လီရှန်ဆီသို့ လျင်မြန်စွာ ပြေးထွက်သွားသည်။ ထို့နောက် အနံ့ဆိုးဗုံးအများအပြားကို ထုတ်ယူပြီး အော်ပြောလိုက်သည်… “ငါ့ရဲ့တိုက်ကွက်အသစ်ကို မြည်းစမ်းကြည့်လိုက်… “

လီရှန်က ကျယ်လောင်စွာ ရယ်မောလိုက်၏။ ဓားပျံကို အလွယ်တကူရှောင်လိုက်ပြီး သူ့စိတ်ထဲမှ တွေးလိုက်သည်… “ပေါက်ကွဲစမ်း… “

စွန်းဟိုလက်ထဲမှ အနံ့ဆိုးဗုံးများက မပစ်ရသေးခင်မှာပင် ပေါက်ကွဲသွား၏။ အော်ဂလီဆန်စရာကောင်းသော အနံ့ဆိုးများက ပတ်ဝန်းကျင်သို့ ချက်ချင်း ပျံနှံ့သွားသည်။ စွန်းဟို၏တစ်ကိုယ်လုံးကို အနက်ရောင်အညစ်အကြေးများ ဖုံးလွှမ်းနေပြီး မတ်တပ်ရပ်လျှက်ပင် မှင်သက်နေ၏။

သူ မပစ်ရသေးပါဘဲနှင့် အနံ့ဆိုးဗုံးများ ပေါက်ကွဲရသည့်အကြောင်းရင်ကို နားမလည်နိုင်ပေ။

“စောနတုန်းက ငါ အားသုံးတာများသွားလို့လား… ‘

လီရှန်က ပြောလိုက်သည်…”အစ်ကိုစွန်းဟိုရဲ့ တိုက်ကွက်က တော်တော်ပြင်းတာပဲ… တိုက်ကွက်နာမည်က ဘာလဲ… ကိုယ်ကိုယ်ကို ဖျက်စီးခြင်းလား… ငါ မင်းကို ပြောပါတယ်… ဒီအနံ့ဆိုးဗုံးတွေကို သေချာဂရုစိုက်ပါလို့… ဒါပေမဲ့ ထုတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ အားအများကြီး သုံးလိုက်တော့ … ပေါက်ကွဲကုန်တာပေါ့… “

ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်း၏တပည့်များအားလုံးထံမှ ရယ်မောသံများနှင့်လှောင်ပြောင်သံများက ကျယ်လောင်စွာ ထွက်လာသည်။

ဟုန်ယွီဂိုဏ်းမှ တပည့်များကလည်း ရယ်မောချင်ပေမဲ့ အကြီးအကဲများ၏ဒေါသကို မစမ်းရဲပေ။

ဟွမ်လုံက ဒေါသတကြီး လက်ကို ဝေ့ရမ်းလိုက်သည်။ လေလှိုင်းတစ်ခုက ဆိုးရွားနံစော်နေသောအနံ့အသက်များကို လွှင့်စင်သွားစေပြီး မှင်သက်နေသည့်စွန်းဟိုကိုပါ ထင်းရှူးတောင်ထိပ်မှ ဟုန်ယွီတောင်ထပ်သို့ ရောက်သွားစေသည်။

အကြီးအကဲအိုးယန်က ပြုံးပြီး ပြောလိုက်သည်… “စွန်းဟိုက သူ့ရဲ့တိုက်ကွက်ကို တလွဲသုံးလိုက်တဲ့အတွက် သူ့စွမ်းရည်အစစ်အမှန်ကို ငါတို့ မသိရသေးဘူး… ဒီပွဲကို သရေလို့ သတ်မှတ်လိုက်မယ်… “ သူက ပြောပြီးသည်နှင့် လီရှန်ကို သဘောကျသည့်အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်၏။

ဟွမ်လုံက သုန်မှုန်နေသော မျက်နှာထားဖြင့် ပြောလိုက်သည်… “အရှုံးက အရှုံးပဲ… ဘယ်လိုလုပ် သရေဖြစ်ရမှာလဲ… “

အကြီးအကဲအိုးယန်က ရယ်ပြီး ပြောလိုက်သည်… “ရှုမူ … မင်းသွားလိုက်… “

ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်းမှ တပည့်တစ်ယောက် ထွက်လာသည်။ သူ့အသက်က ၂၄၊၂၅နှစ်ခန့်ရှိ၏။ သူက စင်ပေါ်တွင် လက်ပိုက်လျက် ရပ်နေပြီး ဘာမှမပြောချေ။

ဟွမ်လုံက ပင်မတပည့်များကို မခေါ်ထုတ်တော့ဘဲ ကျောက်စိမ်းအပိုင်းအစလေးတစ်ခုကို ထုတ်ယူပြီး ဖိခြေလိုက်၏။ ကျောက်စိမ်းကို ဖိခြေလိုက်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် တောက်ပနေသောအပြာရောင်အလင်းတန်းတစ်ခုက စင်မြင့်ပေါ်တွင် ပေါ်လာသည်။ ထိုအပြာရောင်အလင်းတန်းထဲမှ လူ၃ယောက် လမ်းလျှောက်ပြီး ထွက်လာ၏။

ထိုလူ၃ယောက်သည် ခရမ်းရောင်ဝတ်စုံများ ဝတ်ဆင်ထားပြီး သူတို့ပေါ်လာသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် သူတို့က အလွန်သန်မာသောဖိအားကို ထုတ်လွှတ်ရာ ပင်မတပည့်များ အံ့အားသင့်ရသည်။

အကြီးအကဲအိုးယန်၏မျက်နှာအမူအရာက အနည်းငယ်ပြောင်းလဲသွားပြီး ထို၃ယောက်ကို သေသေချာချာ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်၏။

ရွှမ်တောက်ဂိုဏ်း၏နောက်ဘက်မှ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးက ရုတ်တရက် သူတို့ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးက အရောင်လက်သွားပြီး တိုက်ခိုက်ချင်စိတ်များ သူ့မျက်လုံးတွင် ပေါ်လာ၏။