ကိုကိုရဲ့ဒိုးကလေး
ကေသရာနဲ့နေသရာ တို့နှစ်ယောက်စိတ်ညစ်နေရပါသည်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ကိုကြီး သူတို့နှစ်ယောက်ျကို နှစ်ချုပ်စာရင်းတှေမစစျခိုင်းစဖူးစစျခိုင်းနေလို့ပါ
အလတ်ကောင် အပြင်ထွက်မယ်မကြံနဲ့ အလုပ်မပြီးမချင် စာကြည့်ခန်းထဲကနေတစ်ယောက်မှထွက်ဖို့မကြိုးစားနဲ့"
"ကိုကြီးကလည်းဗျာ အပေါ့သွားမလို့ကို့"
"Ok အချိန် ၂မိနစ်ပေးမယ် "
"ဟာ ၂မိနစ်ထည့်လား"
"ဟေ့ကောင် သွားချင်သွားမသွားချင်ရင်နေ "
"ကိုကြီးကလည်းဗျာ ညီလေးတို့ကိုဘာအငြိးတှေနဲ့နိပ်စက်နေတာလဲ"
"အောင်မာ နိပ်စက်စရာဘာအကြောင်းမှမရှိဘူး မင်းတို့နှစ်ယောက် အိမ်ျမှာလတ်လျားလတ်လျား နေတာကြာပြီးအခု ငါလုပ်ငန်းထဲဝင်ဖို့စဉ်းစားထားကြ"
"မလုပ်ချင်ဘူး ညီ ကိုကြီးရဲ့ဟော်တည်ရဲ့အပြင်အဆင်တှေကိုဒီဇိုင်းဆွဲပေးတဲ့လေး အဲဒီလောက်ဆိုရင်တော်ရော့ပေါ့"
"ညီလေးလည်း အငယ်ကောင်လိုပဲ ကိုကြီးရဲ့ဟော်တည်ဆောက်ရင် ဒီဇိုင်းပုံကို ညီလေးပဲဆွဲရတာလေး"
"နှစ်ယောက်စလုံး မရှည်နဲ့ ငါအကြီး ငါခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ် ဒီစာရင်းတှေစစ်ပြီးမှဒီအခန်းထဲကနေထွက်ရမယ်"
"ဟှန့် အကြီးဖြစ်ပြီးအနိုင်ကျင့်တာ မေကြီးနဲ့တိုင်ပြောမယ်"
"တိုင်ပြောလည်း အလကားပဲ မေကြီးကိုပြောပြီးမှမင်းတို့နှစ်ယောကျကိုခိုင်းတာ အလတ်ကောင် အေပါ့သြားမယ်ဆိုသြား ငါနာရီမှတ်ျထားပြီး"
နေသရ အပြင်အမြန်ျထှက်၍ ဝတ်ရည်ဆီသို့ပြေး ရပါသည်။သူမရဲ့ မျက်နှာလေးကို မတှေ့ရတာ တစ်နေ့ကုန်ပဲလေး ဒါကြောင့်အမောပြေသွားတှေ့တာပါ။
"ဟိုက်..သေရော့ ဟိုမှာဒိုးကလေးရှိနေတာပဲ"
"ကိုနေသရာ ဘာအကြောင်းရှိလိုလဲ ကိုကိုနဲ့အလုပ်ျလုပျနေတာမဟုတ်လား"
"ဟုတ်ျတယ် အပေါ့သွားချင်လို့ပြီ ခဏထှက်ျလာတာ "
"ဒါဆိုရင်လိမ်ပြီး ထွက်ျလာတာပဲ ကိုကိုနဲ့တိုင်ရမယ်"
"ဒိုးကလေးရဲ့ မတိုင်ပါနဲ့ဟာ ငါ၂မိနစ်ပဲအချိန်ရတာပါ ဪအချိန်ပြည့်တော့မယ် ဝတ်ရည် တာတာ့နော်"
နေသရာ ဝတ်ရည်ကိုအပြုံးလေးနဲ့ နှုတ်ဆက်ပြီး၍အပေါ်ထပ်ကစာကြည့်ခန်းသို့ချက်ချင်းပြေသွားရသည်။ဝတ်ရည်ကတော့ သနားစဖွယ်ငေးကြည့်နေမိရပါသည်။သူမလည်း နေသရာကို သံယောဇဉ်ရှိနေမိပြီးလေ ဘယ်ယောကျာ်းနဲ့မှမပတ်သက်ဖူးတာကြောင့် အချစ်ဆိုတာဘာမှန်းမသိသော်လည်း ကိုနေသရာနဲ့ ခင်မင်ပြီးမှအချစ်ဆိုတာကိုသိလာသည်။
"မမလတ် မျက်နှာကမကောင်းပါလား ကိုနေသရ ကို သနားနေတာလား"
"မဟုတ်တာ ဒိုးကလေးကလည်း"
"ပြီးတာပဲ ဟွန့်သတိထားနေနော် မမလတ်ကိုအပျိုကြီးပဲလုပ်ခိုင်းမှာ မမကြီးရော့ပဲနော်"
"ဒိုးကလေးနော် ငါကနင်ထက်အကြီးနော်"
"အသက်ကတော့ကြီးတာမှန်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ သားလောက်လူတွေအကြောင်းကိုမသိဘူး မမကြီးတို့က ရွာမှာလည်းအိမ်ထဲကနေအိမ်ပြင်ထွက်တာမဟုတ်ဘူး ဒါကြောင့်ဘယ်သူကဘယ်လိုစိတ်ရှိလဲဆိုတာသိမှမဟုတ်ဘူး သားစကားကိုပဲနားထောင်ကြဗျာ ဟိုညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်နဲ့ဝေးဝေးနေ"
"ဟုတ်ပါပြီး ဘဘဒိုးကလေးရဲ့ ကျွန်မတို့ညီမနှစ်ယောက်စကားနာထောင်ပါမယ်"
ဝတ်လွှာ ရွဲ့ပြီးပြောတော့ ဒိုးကလေးက သဘောကျစွာရယ်ပြီး အမနှစ်ယောက်ကိုဖက်ထားပါသည်။ဒိုးကလေးက မမတွေအိမ်ထောင်ကျပြီး သူ့ကိုမချစ်တော့မှာစိုးရိမ်နေတာပါ။ဒါကြောင့် ရွာမှာလည်း မမတွေအနားဘယ်သူမှမကပ်ရဲအောင် အာသာဝတီနတ်ပန်းကိုစောင့်ရှောက်တဲ့ ဘီလူးကြီးတစ်ကောင်လို့ ကြောက်စရာကောင်းနေထိုင်ပါသည်။ မမကြီးကို ရွာတောင်ပိုင်း သီဟဆိုတဲ့ငနဲ့ရည်းစာစာလိုက်ပေးလို့ သွားပြီးထိုးတာ သီဟမျက်နှာတစ်ခုစုတ်ပြတ်သပ်သွားဖူးသည်။ထိုအချိန်ကစပြီး ဘယ်ယောကျာ်းကမှ သူ့အစ်မနှစ်ယောက်ရဲ့အနားကို မကပ်ရဲပါ။
ကေသရာ မျက်နှာရှုပ်မဲ့၍ ကလေးတစ်ယောက်က သူရဲ့မကျေနပ်ချက်ကိုပွစိပွစိရေရွတ်သလို ရေရွတ်နေသည်။
"ကိုကြီး အကျင့်ပုတ်ကြီး ဒါသက်သက် ကြီးနိုင်ငယ်ညင်းလုပ်တာ အကြီးဆိုပြီး ဗိုလ်ကျတာ ဟွန့်မကျေနပ်ဘူး အရှင်မြတ်စွာဘုရား ကိုဒိုးကလေးက ကိုကြီးကိုခဏခဏထိုးပြီးမျက်မှန်အမဲတပ်ရပါစေ ကိုဒိုးကလေးကိုင်ပေါက်လိုလည်း ခါးအမြဲတမ်းနာပါစေ ကိုဒိုးကလေးလည်း ကိုကြီးရဲ့အပြစ်တွေကိုမြင်ပြီး များများထုထောင်းဆော်ပလော်တီးပါစေ
"်အငယ်ကောင် ဘာတွေတိုးတိုးနဲ့ရွတ်နေတာလဲ"
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ကိုကြီး ညကကြည့်တဲ့ဇာတ်ကားထဲကမကောင်းဆိုးဝါးစုန်းဘီလူးသရဲဖုတ်တာကြီးကို ကျိန်စာတိုက်နေတာပါ"
"ရူးကြောင်ကြောင် ပေါကြောင်ကြောင်နဲ့မကောင်းဆိုဝါးလိုပြောရင်ရနေတာပဲ လျှာကရှည်တဲ့
အဲဒီပေါက်ကရကျိန်စာတိုက်တာရပ်ပြီး စာရင်းကိုသေချာမှန်အောင်လုပ် မှားရင်အစအဆုံးပြန်လုပ်ရမှာနော်"
ကွန်ပျူတာကို အကြည့်ကမခွာပဲစကားပြောနေတဲ့ ဧကရာဇ်ကို ကေသရာယောကျြားကွီးတနျမဲ့ မျက်စောင်းထိုးပစ်၍မျက်နှာကိုတစ်ဘက်လှည့်ပစ်ပြီး နှုတ်ခမ်းတစ်လန်ပန်းတစ်လန်နဲ့ ပွစိပွစိအသံမထွက်အောင်ပြောနေတာကိုမြင်နေရတဲ့ နေသရာက ဗိုက်ကိုနိပ်ပြီးအသံမထွက်အောင်ကြိတ်ရယ်၏။
"ဝိုးး ဒီနေ့ပင်ပန်းလိုက်တာ ဒိုးကလေးရယ်"
"ကိုကိုကို ဒိုးကလေးနိပ်ပေးမှာပေါ့ ဟိုနှစ်ယောက်ဘယ်လိုနေလဲ"
"ဘယ်လိုနေရမှလဲ စိတ်တွေညစ်နေတာပေါ့"
"အဟီး ကိုကိုကအရမ်းတော်တာပဲ "
"တော်ရင် နမ်းကွာအမောပြေ ဒီနေ့တစ်နေကုန်ထိုင်ပြီးစာရင်းစစ်နေရတာကြောင့် အညောင်းတွေပြေအောင်နမ်းကွာ"
္ဒိုကလေး ကြည်နူးစွာပြုံးပြီး ခြေဖျားထောင်၍ဧကရာဇ်ရဲ့ ပါးပြင်ကိုနမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ဧကရာဇ်လည်း ပြန်လည်၍ဒိုးကလေးရဲ့သနပ်ခါးဖွေးဖွေးလူးထားတဲ့ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကိုတဝကြီးနမ်းရှိုက်ပစ်လိုက်သည်။
"အမောပြေပြီးလား ကိုကို"
"အရမ်းကိုပြေတဲ့ ကိုကိုရေချိုးတော့မယ် အဝတ်စားထုတ်ထားပေးနော်"
"ဟုတ်ကဲ့ ကိုကို"
သူတို့နှစ်ယောက်ကကြည်နူးပျော်ရွှင်ကြသော်လည်း ဟိုညီအကိုနှစ်ယောက်ကတော့
"ညောင်းလိုက်တာကွာ တစ်နေ့ကုန်ထိုင်ပြီး စရင်းစစ်လိုက်ရတာ အရမ်းညောင်းတာပဲ ညီ အကိုလေးကို နင်းပေးစမ်းကွာ"
"ကိုလေးကလည်း ညီလည်းညောင်းတာပဲကို့ "
"လုပ်စမ်းပါကွာ မင်းကလည်း ငါမှာညောင်းလွန်လို့ အချစ်နတ်ဖုရားမလေးဝတ်ရည်ကိုတောင်သွားမတွေ့နိုင်သေးဘူး"
"ညီလည်း ဘာထူးလဲ အလှဧကရီထိပ်ထားမမဝတ်လွှာကိုတောင် တစ်နေ့ကုန်မတွေ့ရသေးဘူး"
"ထမင်းစားခန်းကြရင်တော့တွေ့ရမှာပါ လာနင်းပေးပါကွာ"
"ကိုလေး ညီကိုပြန်နင်းပေးရမှာနေနော် "
"အေးပါကွာ "
ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက် တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီအနင်းခံပြီး တစ်အောက်နေတော့ရခြေိုးကွသညျ။ရခြေိုးခနျးကထှကျလာတော့ နှစျယောကျသားအဝတျအစားလှဲပွီး အမြန်အောက်ထပ်ကထမင်းဝိုင်းဆီသို့ပြေးလာခဲ့ကြသည်။
"ဟဲ့ ဘာလိုဖြစ်လိုပြေးလာကြတာတုန်းနှစ်ယောက်လုံး"
"မေကြီးကလည်း သားကဝိုင်းကူမလို့ပါ မမဝတ်လွှာ ကျွန်တော်ဘာကူရမှလဲဗျာ"
."ကူစရာမရှိပါဘူး ကေသရာရဲ့ ထမင်းစားပွဲမှာထိုင်ပါ "
"ဟုတ်ကဲ့ မမဝတ်လွှာ"
"မမဝတ်လွှာ"
"ရှင်"
ဒီတစ်ခါခေါ်သူက နေသရာပါ ။ဝတ်ရည်ကိုမမြင်တာကြောင့်မေးမလို့ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။
"ဝတ်ရည်ရော့"
"ညီမလေးက ခြံထဲမှာဘုရားလှူဖို့ ပန်းခူးနေတဲ့"
"ဒါဆိုရင်အမြန်ပြီးအောင် ဝိုင်းခူးပေးအုံးမယ်ပြောပြီး ခြံထဲကိုထွက်ခဲ့ပါသည်။
ဝတ်ရည် ခြံအလယ်ကစိုက်ထားတဲ့ ကံကော်ပန်းကိုတံချူနဲ့လှမ်းခူးနေ၏။
"ဝတ်ရည် ကျွန်တော်ခူးပေးမယ်"
"ကိုနေသရာပါလား ကျေးဇူးပါ ဘဘကြိုင်ကကားရေဆေးနေလို့မအားတာကြောင့် ကိုယ်ဘာသာခူးနေတာ"
"နောက်ဆိုရင် ကျွန်တော်ကိုလာခေါ်ပြီးခိုင်းပါဗျာ"
"မခိုင်းချင်ပါဘူး တစ်နေ့ကုန်စာရင်းတွေစစ်နေတော့ပင်ပန်းနေမယ်ထင်လို့ပါ"
"ဝတ်ရည်အတွက်ဆိုရင် မပင်ပန်းတဲ့အပြင်ပင်ပန်းမှုတွေပါပျောက်မှာပါဗျာ ကျွန်တော်ကိုအဖြေဘယ်တော့ပေးမှလဲ"
"ဟာ ကိုနေသရာနော် ပန်းလာဝိုင်းခူးပေးတာလား အဖြေတောင်းဖို့လား"
"နှစ်ခုစလုံးပါဗျာ ရော့ ကျွန်တော်ပေးတဲ့အချစ်ပန်း"
နေသရာ တံချူနဲ့ခူးလို့ရတဲ့ ကံကော်ပန်းကိုလှမ်းပေး၍ပြောတော့ ဝတ်ရည်က နေသရာရဲ့လက်မောင်းကိုဖွဖွရိုက်ပြီး
"ဒီပန်းက ဘုရားတင်ဖို့ခူးခိုင်းတာနော် ကုသိုလ်မရပဲငရဲရမယ် ပြီးတော့.."
"ဘာဆက်ဖြစ်လဲ ဝတ်ရည်"
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး"
"လိမ်တယ် ပန်းရင်အလှမ်းဝေးတဲ့လိုပြောချင်တာမဟုတ်လား"
သူပြောတာမှန်နေတာကြောင့် ဝတ်ရည် အံ့ဪစွာမောကြည့်မိရပါသည်။
"အဟီး မေးတာကိုမဖြေဘဲ အံ့ဪတကြီးကြည့်နေကတည်းအဖြေကိုသိလိုက်ပါပြီးဗျာ ပန်းပေးလိုအလှမ်းဝေးမယ်ဆိုလည်း ကျွန်တော်က လေဟုန်စီးပြီး ဝတ်ရည်ဆိုတဲ့ကောင်မလေးနောက်ကိုထပ်ကြပ်မကွာလိုက်မှာပဲနော်"
"ဝတ်ရည် အဲလောက်ထိတောင်သဘောကျတာလားဟင်"
"no no no သဘောကျတာက ဒီအတိုင်းကြိုက်တယ်လိုဆိုလိုတာပါ။ ကျွန်တော်က ဝတ်ရည်ကိုနှလုံးသားထဲကနေချစ်တာ"
ဝတ်ရည် သူအကြည့်သူအပြောကြောင့် ခေါင်းကိုငုတ်ပြီး ရှက်နေတုန်း မြက်ခင်းစိမ်းစိမ်းပေါ်၌ ဖားပြုတ်တစ်ကောင်ကိုတွေ့လိုက်ရတာကြောင့် ကြောက်လန့်တကြား နေသရကိုပြေးဖက်မိရပါသည်။
"ဖားပြုတ်ကြီး. ကြောက်တယ်..ကြောက်တယ်"
"ဝတ်ရည် ဘာမှမဖြစ်ဘူးနော် ကျွန်တော်မောင်းထုတ်လိုက်မယ်"
နေသရာ ဖားပြုတ်ကိုခြောက်လန့်၍ခြံပြင်ကိုမောင်းထုတ်လိုက်သည်။
"ဝတ်ရည် ဖားပြုတ်မရှိတော့ဘူး"
"ဟုတ်လား ဟူးး တော်သေးတယ် ဖားနဲ့မြွေကို ဝတ်ရည် အကြောက်ဆုံးပဲပြောပြီး နေသရာကိုဖက်ထားမိတာကို သတိရ၍လက်တွေကိုဖယ်တော့လည်း နေသရာကတော့ ဝတ်ရည်ကိုပြန်လည်ဖက်တွယ်ထား၏။
"ကိုနေသရာ လွှတ်တော့လေး "
"ချစ်တယ်ပြောရင် လွှတ်မယ်ကွာ."
"ကိုနေသရာနော် အရမ်းဉာဏ်များတဲ့..လွှတ်"
"လွှတ်ဘူး ချစ်တယ်ပြောမှလွတ်မယ်"
ဝတ်ရည် အတင်းရုန်းထွက်သော်လည်း နေသရာရဲ့ဖက်တွယ်ထားမူက စပါးအုံမြွေကြီးသဖွယ်တင်းကျပ်လာတာကြောင့် နောက်ဆုံး ဝတ်ရည်အရှုံးပေးပြီးခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရပါသည်။နေသရာကတော့ ချစ်တယ်လိုခေါင်းငြိမ့်ပြမှာပိုဖက်၍ ပါးပြင်ကိုနမ်းဖို့ပြင်မယ်အချိန်
"ကိုလေးရေ ကိုလေး ထမင်းစားဖို့စောင့်နေပြီ"အော်ခေါ်ပြီးရောက်လာတဲ့ ကေသရာကွောငျ့ နှစ်ဉီးသာ ကိုယ်ချင်းခွာပြီး ဘာမှမဖြစ်သလိုနေနေကြ၏။
မနက်ပိုင်းရဲ့ နေရောင်ခြည်နဲ့အတူ ဒိုးကလေး၊ကေသရာ၊နေသရာတို့ သုံးယောက်ထုံးစံအတိုင်း သိုင်းလေ့ကျင့်ကြသည်။
"ကိုနေသရာတို့နှစ်ယောက်နဲ့ ကျွန်တော် ဖိုက်ကြမယ်"
"ဟုတ်မှာလည်း လုပ်ပါ ဒိုးကလေးရဲ့ ငါတို့လည်း မင်းသင်ထားပေးလို့ တော်တော်တက်နေပြီး တစ်ယောက်ချင်းဖိုက်ရင်ကောင်းမယ်"
"ပြသာနာမရှိပါဘူး ကျွန်တော်ရဲ့ပညာကိုယုံကြည်တယ် နှစ်ယောက်စလုံးနဲ့ဖိုက်မယ်"
"ဒါဆိုရင်လည်း ပြီးတာပဲ"
"ရား ဖြောင်း"
"ရားး ဒုန်း"
"ရား ဘုန်း"
ကေသရာနဲ့နေသရာ အော်ပြီး ဒိုးကလေးကိုတိုက်ခိုက်ကြသည်။ဒိုးကလေးက ဆရာပီပီ လျင်မြန်ဖျတ်လပ်စွာတိုက်ခိုက်သောကြောင့် ဟိုနှစ်ယောက်တော်တော့ခံကြရပါသည်။ဒိုးကလေးကလည်း မညာတာပါ။
စာရေးသူ သွေးမိန့်