ကျွန်ပ်နဲ့ထူးဆန်းသောခေါင်းပြတ်စုန်း
=========================
ရိုးမတောကဆောင်းကာလမို့နေမထွက်မှီအချိန်၊
မြူများဆိုင်း၍ အေးစိမ့်နေသည် ။
ကျွန်ပ်ဖိုးတေနဲ့ မုဆိုးလက်သင်တပည့်လေး
သာဝတို့မှာ ရိုးမတောအတွင်းအမဲပစ်ရန် ရောက်
ရှိနေကြသည်မှာ သုံးရက်ခန့်ရှိပြီဖြစ်၏။
လိုအပ်သော စားနပ်ရိက္ခာတစ်ချို့ယူလာပြီး
တစ်ပတ်၊ဆယ်ရက် တောတွင်းနေမည်စိတ်ကူးဖြင့်
တောနက်ရာသို့ရောက်နေကြခြင်းဖြစ်သည် ။
ခုလိုမနက်စောစောအချိန်တွင်ပစ်ခတ်ရရှိသော
အသားခြောက်ကိုမီးဖိုမှမီးခဲဖြင့်ဖုတ်ကာ၊
ကောက်ညှင်းပေါင်း
ပူပူဖြင့်နှစ်ယောက်သားစားသောက်ရင်းရှိနေကြ၏ ။
ကျွန်ပ်တို့နှစ်ယောက်စခန်းချနေသောနေရာမှာ
ကျောက်တောင်ကြီးအောက်ခြေမှ ဂူငယ်တစ်ခု
ကိုရှင်းလင်း၍ စခန်းချနေကြခြင်းဖြစ်သည် ။
စခန်းမှခွာ၍ အမဲပစ်ထွက်ချိန်တွင် သစ်ချောင်း
များဖြင့်ပြုလုပ်ထား
သောတခါးတစ်ခုဖြင့် ဂူဝကို ပိတ်ကာထားခဲ့သော
ကြောင့်ပစ်ခတ်ရရှိထားသော အသားခြောက်များ
အတွက် စိတ်ပူစရာမလိုပေ ။
အကယ်၍ ဂူဝကိုသာ မပိတ်ခဲ့ပါက အသားစား
တောတိရိစ္ဆာန်များရန်ကရှိနေ၏ ။
.....ကျီ....ကျီ....ကျီ...ကျီ.......
ဆင်အော်သံများကျွန်ပ်တို့နဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းအရပ်
ဆီမှကြားလိုက်ရသောကြောင့် နှစ်ယောက်သား
ငြိမ်သက်စွာနားစွင့်ရင်းငြိမ်သက်နေကြသည် ။
”..သစ်လုပ်ကွက်က ဆင်တွေလား.. တောဆင်တွေလားမသိဘူး...”
”..သစ်လုပ်ကွက်က ဆင်တွေတော့ မဟုတ်လောက်ဘူး တောဆင်ဖြစ်ဖို့များတယ် သာဝရ...”
” ကျွန်တော်တို့အမဲပစ်ထွက်တာနဲ့ ကြုံနေမှာ
ကြောက်လို့ပါ ကိုကြီးဖိုးတေရာ...”
”..အဲဒီလောက်ထိလည်း တွေးကြောက်စရာ
မလိုပါဘူးကွာ ဒီနားမှာဆင်စားကျက် ဝါးတော
မရှိပါဘူး ..ဖြတ်သွားကြတာနေမှာပါ....”
”..ဒါနဲ့ ကိုကြီးဖိုးတေ..ဆင်တွေမှာ သင်းချိုင်း
ရှိတယ်ဆို ကျွန်တော် ပြောသံကြားဖူးလို့..
ဆင်သင်းချိုင်းအကြောင်းအပြည့်အစုံပြောပြပါလား
သိထားချင်လို့....”
ဆင်နဲ့ပတ်သက်၍စကားစပ်မိရာမှသာဝကဆင်
သင်းချိုင်းအကြောင်း ကျွန်ပ်ကိုပြောပြရန်တောင်း
ဆိုလာသောကြောင့် ကျွန်ပ်မှာလည်းကိုယ်တိုင်
မတွေ့ဖူးသော်လည်း ရှေးမုဆိုးကြီးများပြောသော
ဆင်သင်းချိုင်းအကြောင်း သာဝကိုပြောပြရတော့
သည် ။
”..ဆင်သင်းချိုင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီးတစ်ခြားသူတွေကို
မဆိုထားနဲ့ မုဆိုးတွေကြားမှာတောင် အဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့
ကွဲသွားတယ်ကွ ။
ဆင်သင်းချိုင်းတကယ်ရှိတာကိုယုံတဲ့ မုဆိုး။
ဆင်သင်းချိုင်းဟာဒဏ္ဏာရီယုံတမ်းစကား ပုံပြင်ပါ
ဆိုပြီး မယုံတဲ့မုဆိုး ။
မင်းက ယုံတဲ့မုဆိုးတွေပြောတဲ့စကားနားထောင်မလား၊
ဒါမှမဟုတ် မယုံတဲ့ မုဆိုးတွေပြောစကားနားထောင်
မလား ၊ငါဘယ်အကြောင်းအရာပြောပြရမလဲ...”
” ကျွန်တော် နှစ်ခုလုံးနားထောင်ချင်တယ် ကိုကြီး
ဖိုးတေ ၊ နှစ်ခုလုံးနားထောင်ပြီးမှာ ဘယ်စကားအမှန်
ဆိုတာ ချင့်ချိန်သုံးသပ်တွေးလို့ရမှာပေါ့... ”
ကျွန်ပ်မှာ သာဝစကားကြောင့်ပြုံးလိုက်မိ၏ ။
သူပြောသလို နှစ်ခုလုံးနားထောင်ပြီးမှ ရှိသည်၊မရှိသည်ကို ကိုယ်အားသန်ရာဖက်လက်ခံယုံကြည်နိူင်သည်
စကားကသဘာဝကျနေသောကြောင့်ပင်။
” အဲတာဆိုရင် ဆင်သင်းချိုင်းရှိတယ်ဆိုတာယုံတဲ့
မုဆိုးကြီးတွေပြောစကားက ၊
သတို့ပြောတာက တောဆင်တွေဟာအိုလာတဲ့
သူတို့သေတော့မယ်ဆိုတာ ကြိုသိတတ်ကြတယ်တဲ့
သူတို့ရောက်နေရာ အရပ်နဲ့ ဆင်သင်းချိုင်းဝေးနေတယ်ဆိုရင်သင်ချိုင်းရှိရာ ရောက်အောင်လာပြီး
ဆင်သင်းချိုင်းမှာပဲ သေလေ့ရှိတယ်ပြောကြတယ်
လူတွေပစ်သတ်လို့သေတာ၊ တိရိစ္ဆာန်ချင်းတိုက်ခိုက်
လို့သေတာ၊ သဘာဝဘေးအန္တရယ်ကြုံလို့သေရတဲ့
ဆင်တွေကတော့မပါဘူးပေါ့လေ ။”
”..အဲဒီ ဆင်သင်ချိုင်းမှာဆင်စွယ်တွေ တောင်လိုပုံ
နေမှာပေါ့နော် ၊ တကယ်သာဆင်သင်းချိုင်းရှိရင်ပေါ့..
တွေ့တဲ့လူကတော့ ထောပြီပဲ...”
”...စကားမဆုံးသေးဘူးကွ အဲဒီဆင်သင်းချိုင်းမှာ
ရှေးအစဉ်အဆက် ဆင်တွေသေလာတော့ အရိုးတွေ၊
အစွယ်တွေက တောင်လိုပုံထပ်နေတာတော့မှန်တယ်။
ဒါပေမယ့်.. ဆင်သင်းချိုင်းဟာ လျို့ဝှက်တဲ့နေရာမျိုး
မှာရှိပြီး ဆင်သင်းချိုင်းကိုစောင့်တဲ့ အစောင့်ဆင်တွေ
ရှိတယ်တဲ့ ၊ သူတို့သင်းချိုင်းနား ဘယ်သူမှအကပ်
မခံဘူးတဲ့..ယုံတဲ့သူတွေအပြောတဲ့ဆင်သင်းချိုင်း
အကြောင်းပဲ သာဝရေ...”
”..မယုံတဲ့ လူတွေပြောစကားလေးလည်း ပြောပြပါ
အုံး ယုံတာမယုံတာထက်နားထောင်လို့ကောင်းတယ်
ကိုကြီးဖိုးတေ...”
”..မယုံတဲ့သူတွေကတော့ကွာ ဆင်သင်းချိုင်းဆိုတာ
မရှိဘူး ပါးစပ်ရာဇဝင်တဲ့ ။
ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဆင်သင်းချိုင်းဆိုတာ ဒီနေ့ဒီ
အချိန်အထိ ဘယ်သူမှ မတွေ့ကြလို့ပဲတဲ့.. ။
တိရိစ္ဆာန်ဖြစ်တဲ့ဆင်တွေက ဘယ်နေရာမှသေရမယ်ဆိုပြီးနေရာတစ်ခု သတ်သတ်မှတ်မှတ်ထားတယ်ဆိုတာ မဖြစ်နိူင်တဲ့ ကိစ္စလို့ပြောလာကြတယ် ။
တချို့ဆိုရင် ဆင်ကိုသေအောင်မပစ်ပဲ ဒဏ်ရာနဲ့
ဆင်နောက်ကိုလိုက်ပြီး သင်ချိုင်းရှိနေလားလို့စမ်းတဲ့
လူတွေတောင်ရှိတယ် ၊ ဒါပေမယ့် လူတွေသူ့နောက်ကနောက်ယောင်ခံလိုက်နေတာသိလို့လား
ဒဏ်ရာကြောင့်ပဲ ဆင်သင်းချိုင်းကိုမရောက်နိူင်ပဲ
သေတာလားမဆိုနိူင်ဘူး။
သူတို့စမ်းသပ်ပစ်ခတ်ပြီးနောက်ယောင်ခံလိုက်တဲ့
ဆင်တွေက တောတောင်တွေထဲ ကြုံရာနေရာသေ
သွားတာပဲ တွေ့ကြတယ် ။
နောက်ဆုံးခြုံပြောရရင်ဟိုးရှေးနှစ်ကာလအတန်ကြာ
ကဆင်သင်းချိုင်းဟာရှိနေမယ်ဆိုရင် ဧရာမနေရာ
အကျယ်အဝန်းဖြစ်နေမယ် ၊ လူတွေတစ်ယောက်
မဟုတ်တစ်ယောက်တွေ့ကိုတွေ့ရမယ် ၊ခုချိန်ထိ
ဘယ်သူမှ ဆင်သင်းချိုင်းအစအနကိုမတွေ့တာမို့
မရှိဘူးလို့ပြောကြတာပါပဲ...ဒါမယုံတဲ့သူတွေက
ဆင်သင်းချိုင်းမရှိဘူးပြောစကားပါပဲ.... ”
”...ဘက်ညီတယ်ပြောရမယ် ကိုကြီးရေ
ယုံတဲ့လူအတွက်လည်း ဆင်သင်းချိုင်းရှိတာယုံ
နိူင်သလို မယုံတဲ့လူအတွက်ကလည်း
မယုံဖို့အကျိုးအကြောင်းညီနေတယ်...
ကိုကြီးဖိုးတေ ကရော ယုံတဲ့ဖက်လား ၊
မယုံတဲ့ဖက်ကလား....”
”...နေထွက်လာပြီ အမဲပစ်ထွက်ရအောင်၊ သာဝ..”
”..မေးတာလည်းမဖြေဘူးဗျာ...”
”..ငါ့လာမေးနေတယ် မင်းကျရော...”
” ကျွန်တော်ကတော့ ယုံတယ် မတော်တဆသွား
လာရင်းဆင်သင်းချိုင်းတွေ့ရင် ရွာက ကျွန်တော်ချစ်
တဲ့အေးမူန်ကိုတောင်းမယ်ဗျာ၊ ငွေမက်တဲ့သူ့အဖေ၊
ဦးဖိုးလှကြီးမျက်နှာကို ငွေထုတ်နဲ့ပေါက်မှာ...”
” ဦးဖိုးလှကို ငွေထုတ်နဲ့မပေါက်ခင် မင်းကိုငါဖနောင့်
နဲ့ထပေါက်မိတော့မယ် ခုထိမပြင်ဆင်ရသေးဘူး..”
ကျွန်ပ်မှာ ဆင်သင်းချိုင်းကိုစိတ်ကူးယဉ်ပြီး ပြောဆိုနေသောသာဝကိုမာန်မဲလိုက်မှသာဝလည်း ကမန်းကတန်းဖြင့်အဝတ်အစားများလဲလှယ်ပြီး ဂူအပြင်သို့ထွက်လာကြကာ ဂူဝကိုသစ်လုံးတခါးဖြင့်ပိတ်လိုက်
ကြရင်းအမဲပစ်ထွက်လာခဲ့ကြတော့သည်။
ခါတိုင်းဆိုလျှင် စကားများလွန်းတိတ်တိတ်နေရန်
မကြာခနမာန်မဲရသော သာဝတစ်ယောက် ယနေ့တွင်
ကျွန်ပ်နောက်မှငြိမ်ငြိမ်လေးလိုက်လာနေသည်။
ဆင်သင်းချိုင်းအကြောင်းတွေးရင်းစိတ်ကူးယဉ်နေသည်လားမဆိုနိူင်ပေ။
လူငယ်သဘာဝ စိတ်ကူးယဉ်သည်ကိုအပြစ်မဆို
သာ၊ ကျွန်ပ်သည်ပင်လျှင်ဆင်သင်းချိုင်းရှိသည်ဟု
ယုံကြည်သော မုဆိုးဖြစ်နေသောကြောင့်ဖြစ်၏ ။
တောင်ရိုးလေးတစ်ခုပေါ်အတက်တွင် ဆင်ခြေရာများ ၊ဆင်များတောတိုးသွားသောကြောင့် ကျိုးပြတ်
နေသောသစ်ကိုင်းများ၊ပိပြားနေသော သစ်ပင်ငယ်များ
ကိုတွေ့လိုက်ရသောကြောင့် ကျွန်ပ်ခြေလှမ်းရပ်လိုက်.သည်။
ဆင်သွားသောလမ်းတစ်လျှောက်သားကောင်ငယ်များ လန့်ဖျတ်ပြေးကုန်ကြမည်ဖြစ်သောကြောင့်
သားကောင်မရနိူင်သောကြောင့်ဖြစ်သည် ။
ကျွန်ပ်မှာ ဘေးပတ်ချာလည်သို့ကြည့်ရင်း ခြုံတစ်ခု
ကိုကြည့်ရင်း အနားသို့သွားကာသေချာစူးစိုက်ကြည့်
နေစဉ် သာဝက ဘာမှနားမလည်ဟန်ဖြင့် ကျွန်ပ်ကို
ကြည့်နေသည် ။
လေသံတိုးတိုးဖြင့်ကျွန်ပ်နားသို့ကပ်၍
”..ခြုံပုတ်ထဲ ဘာသားကောင်တွေရှိနေလို့လဲ
ကိုကြီး...”
”..ဘာသားကောင်မှ မရှိပါဘူးကွာ မင်းကိုဗဟုသုတ
အဖြစ်ပြစရာအပင်ရှိနေလို့ မင်းဆင်ပုန်းငှက်ပျောပင်
မြင်ဖူးလား.... ”
”..တောငှက်ပျောပင်ပဲ မြင်ဖူးတာပေါ့ တောလာ
တိုင်းတွေ့နေရာတာပဲဟာ.. ”
” အာ.. ဒီကောင် ဆင်ပုန်းငှက်ပျောကိုပြောနေတာ
ဒီမှာကြည့် တွေ့လား ဆင်အုပ်ကြီးဖြတ်သွားတာတောင် သူတို့အကြိုက်ဆုံး အစားအစာဖြစ်တဲ့ ငှက်ပျောပင်
ကြီးတွေ့မသွားတာ....”
”...ဟာ.. နည်းတဲ့ ငှက်ပျောပင်ကြီးလား..ကိုကြီး
ပြလို့သာ တွေ့ရတာ ကို့ဟာကိုယ်ဆိုရင် ဆင်တွေမပြောနဲ့ ကျွန်တော်လည်းတွေ့မှာ မဟုတ်ဘူး....”
သာဝမှာကျွန်ပ်ပြသော ဆင်ပုန်းငှက်ပျောပင်ကို
ကြည့်ပြီးအံ့သြသင့်နေပါသည် ။
ဆင်ပုန်းငှက်ပျောပင်မှာတစ်ပင်တည်းပေါက်တတ်
သောအပင်မျိုးဖြစ်သည်။
ပင်စည်အလုံးမှာ အုန်းပင်နီးပါးခန့်ရှိပြီး အဖျားသို့
ရှူးသွား၏ ။
ရွက်လက် လေးငါးခြောက်လက်ခန့်မှာ အပေါ်သို့
စုထောင်တက်နေသည် ။
ဆင်ပုန်းငှက်ပျောဟုခေါ်ရခြင်းမှာ ထိုငှက်ပျောပင်မှာ ခြုံနွယ်များကြားတွင်ပေါက်ရောက်ပြီး ခြုံနွယ်များ
နဲ့ရောနှောနေသောကြောင့် ဆင်များအလွယ်တကူ
မတွေ့နိူင်သောကြောင့်ဖြစ်သည် ။
အခင်းလိုက်၊အစုလိုက်ပေါက်လေ့မရှိ တစ်ပင်တည်းပေါက်ကာ အလွန်ရှား၏ ။
ဆင်များမှာ ဆင်ပုန်းငှက်ပျောပင်ကို အလွန်ကြိုက်
နှစ်သက်သော်လည်း ရှာမတွေ့နိူင်သောကြောင့်
မစားရေပေ ။
တစ်ခါတရံဆင်သွားလမ်းတည့်တည့်တိုးမှသာစား
ရတတ်သည်။
ငှက်ပျောအူမှာချက်စားလျှင်အလွန်ကောင်း
သောကြောင့် ကျွန်ပ်မှာ နေရာကိုမှတ်သားထားလိုက်
၏။
ကျွန်ပ်တို့မှာ ဆင်သွားထားသောလမ်းနဲ့ဆန့်ကျင်ဖက်တောတွင်း တရွေ့ရွေ့လျောက်လာကြသည် ။
ယခုအချိန်အထိသားကောင် အရိပ်အယောင်မျှ
မမြင်ရသောကြောင့် ကျွန်ပ်မှာ ရှေ့သို့ဆက်
လျှောက်နေစဉ်... ။
တောတိုးပြေးလွှားသံများကြားလိုက်ရသောကြောင့် သာဝကိုအချက်ပြလိုက်ပြီး နီးစပ်ရာသစ်ပင်ကြီးတစ်
ပင်နောက်သို့နှစ်ယောက်သား ဝင်ပုန်းလိုက်ကြတော့သည် ။
ကျွန်ပ်တို့နှစ်ယောက်မှာပုန်းအောင်းနေရာမှ
အသံကြားရာရှေ့သို့ ကြည့်ရူနေကြစဉ် မိန်းခလေး
တစ်ယောက်ကြောက်လန့်တကြားပြေးလွှားလာသည်
ကိုပထမမြင်တွေ့ရပြီး ။
သူမနောက်မှ ဓား၊လှံများကိုင်ထားသောယောက်ကျားသား သုံးယောက်ပြေးလိုက်လာသည်ကိုတွေ့မြင်ရသည်။
မိန်းခလေးမှာ ယောက်ကျားခြေလှမ်းပြေးအား
ကိုမယှဉ်နိူင်သောကြောင့် လူသုံးယောက်မှ
မိန်းခလေးကိုမှီလာသောအခါ ဝိုင်းပတ်၍
လက်နက်များဖြင့် ချိန်ရွယ်ထားလိုက်ကြသည် ။
ဘာမှလက်နက်မပါသော မိန်းကလေးတစ်ယောက်
ကိုယောက်ကျားရင့်မာကြီးသုံးယောက်က လက်နက်
များကိုင်၍ အန္တရယ်ပေးမည့်ဟန်မြင်ကွင်းက
လုံးဝကြည့်မြင်၍မကောင်းသော မြင်ကွင်းမျိုးဖြစ်၏ ။
လူသုံးယောက်ကြားတွင် မိန်းကလေးမှာ ကြောက်
လန့်တကြားဟန်ဖြင့်ရှိနေသည် ။
ဓားကိုင်ထားသူတစ်ယောက်က မိန်းကလေးကို
ခုတ်ရန်ဓားကိုမြှောက်လိုက်သောအခါ ကျွန်ပ်လည်း
မနေသာတော့ပဲ သေနတ်ကိုမိုးပေါ်ထောင်၍တစ်ချက်
ပစ်ဖောက်လိုက်တော့သည်။
....ဒိုင်း....
”...မင်းတို့နောက်ထပ်မိန်းကလေးကို အန္တရာယ်ထပ်
ပြုဖို့ကြိုးစားရင် ခုတစ်ခါပစ်မယ့်သေနတ်ကျည်က
မိုးပေါ်ပစ်မှာမဟုတ်ပဲ မင်းတို့ကိုယ်ထဲရောက်ကုန်
လိမ့်မယ်... ”
ကျွန်ပ်က သေနတ်ဖြင့်ထိုးချိန်၍ မိန်းကလေးနဲ့
အန္တရယ်ပြုမည့်သူများထံ သွားနေရာသာဝမှာလည်း
ဓားမြှောင်ကို လက်တွင်အသင့်ကိုင်၍လိုက်ပါလာ
သည် ။
ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာသောသေနတ်သံကြောင့်
အားလုံးအံ့သြသင့်နေဟန်ဖြင့် ကျွန်ပ်ရှိရာကြည့်နေကြ
သော မိန်းကလေးနဲ့ လူသုံးယောက်မှာ မိန်းကလေး
မှာကယ်တင်ရှင်ရုတ်တရက်ပေါ်လာသောကြောင့်
အသက်ဘေးလွတ်မြှောက်၍ဝမ်းသာနေဟန်ရှိသော်
လည်းလူသုံးယောက်မှာ သူတို့အလုပ်ကိုဝင်နှောင့်ယှက်သူရှိသောကြောင့် မခံချိမသာဟန်မျက်နှာအမူအယာများဖြင့်ရှိနေကြသည်။
”...ခင်ဗျားတို့ ဘာမှမသိဘူးနော် သူကလူမဟုတ်ဘူး မကောင်းဆိုးဝါးမပဲ သူကိုအချိန်မှီသတ်ရမယ်
မသတ်နိူင်ရင် အားလုံးသေရလိမ့်မယ် ။..”
” မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ကျွန်ပ်ရှေ့မှာ
သတ်မယ့် ကိစ္စကိုလက်ပိုက်ကြည့်နေမှာ မဟုတ်ဘူး
လိုအပ်ရင် ခင်ဗျားတို့ကိုပစ်ရလိမ့်မယ်...”
မိန်းကလေးဝိုင်းထားသူသုံးယောက်ထဲမှ
တစ်ယောက်က မိန်းကလေးကိုမကောင်းဆိုးဝါး
ဟူ၍ပြောလာသောကြောင့် ကျွန်ပ်ကစကားသံမာမာ
ဖြင့်ပြောလိုက်ရာ လူသုံးယောက်မှာတစ်ယောက်ကို
တစ်ယောက်မျက်ရိပ်ပြ၍ မိန်းကလေးအနီးမှထွက်
ခွာသွားကြတော့၏ ။
” ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင်... အစ်ကိုကြီးတို့သာ
မကယ်ရင်ဒီလူတွေလက်ချက်နဲ့ ကျွန်မ သေရမှာ...”
”...ဒါနဲ့ မင်းကတောကြီးမျက်မည်းထဲဘာလို့
ရောက်နေတာလဲ.. မင်းကိုလိုက်သတ်တဲ့လူတွေက
ရောဘာလို့ လိုက်သတ်နေကြတာလဲ....”
မိန်းကလေးမှာ မျက်ရည်အဝဲသားမျက်လုံးလေးများ
ဖြင့် ခုထိကြောက်လန့်စိတ်မပြေသေးဟန်ကိုယ်ခန္ဓာ
လေးကတဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေရှာသည်။
ကျွန်ပ်တို့ကိုကျေးဇူးတင်စကားဆိုလာသော
ကြောင့် ကျွန်ပ်က တောကြီးမျက်မည်းအတွင်း
မိန်းကလေးရောက်နေခြင်းကို မေးမြန်းလိုက်၏ ။
” ကျွန်မအကြောင်းပြောပြရင် အရှည်ကြီးပါပဲ..
ကျွန်မနာမည် မထွေးလေးလို့ခေါ်ပါတယ်၊
ကျွန်မနေတာက ပဲခူးရိုးမထဲက တောင်ပေါ်ရွာ
လေးတစ်ရွာကပါ ။...”
” ကျွန်ပ်နာမည် ဖိုးတေ၊ သူက သာဝ
ကျွန်ပ်တို့က အမဲပစ်မုဆိုးတွေ၊ မိန်းကလေးနေရပ်ကို
ကျွန်ပ်လိုက်ပို့ပေးပါရစေ.... ”
” ဟုတ်ကဲ့.. ကျေးဇူး..ကျေးဇူးပါရှင်.၊...”
မထွေးလေးဆိုသောမိန်းကလေးကို ကျွန်ပ်အသေ
အချာသတိထားကြည့်မိမှ တောရိုင်း
ပန်းတပွင့်လိုအရိုင်းဆန်ဆန်လှပသူတစ်ယောက်ဖြစ်
မှန်းသတိပြုမိသည် ။
မြို့သူများလို ဖြူဖြူနွဲ့နွဲ့ပုံစံမျိုးမဟုတ်ပဲ၊ အသား
ညိုစိမ့်စိမ့် ခန္ဓာကိုယ်အဆစ်အပေါက်ဖွံ့ထွားသော
မထွေးလေးမှာ မျက်နှာအကျကလည်းလှပသူ
ဖြစ်သောကြောင့် သူမကိုတောရိုင်းပန်းတပွင့်အဖြစ်
ကျွန်ပ်တင်စားမိခြင်းပင်ဖြစ်သည် ။
သတ္တိလည်းအထူးကောင်းပုံရပြီး၊ မကြာသေးခင်ကသေဘေးကြုံထားရသော်လည်း ကြောက်လန့်
စိတ်ဖြင့် မျက်ရည်ဝဲကာ ကိုယ်လေးကတုန်ရီနေ
ပေမယ့် ငိုတော့မငိုပေ ။
တခြားသောမိန်းခလေးများသာ မထွေးလေးကြုံရ
သလိုအသက်ဘေးကြုံရပါက လန့်ဖျတ်ပြီးသွေးပျက်
နေကြမည်မှာ မြေကြီးလက်ခတ်မလွဲချေ။
ကျွန်ပ်လည်း မထွေးလေးကို ခနတဖြုတ်နားစေပြီး။
ရေဘူးကိုကမ်းပေး၍ ရေသောက်စေ၏။
မထွေးလေးမှာရေငတ်လာဟန်ရေဘူးအတွင်းမှ
ရေများအငမ်းမရမော့သောက်နေရှာသည်။
သာဝမှာ မိန်းခလေးများနဲ့ကြုံလျှင်စကားမပြောဝံ့
သူဖြစ်ပြီး။
ကြိတ်ပြီးခိုးငေးကာ၊ငမ်းကြောထတတ်သူဖြစ်၏ ။
ယခုလည်းမထွေးလေးကို မကြာခနခိုးကြည့်
နေကြောင့် ကျွန်ပ်တွေ့နေရပြီး သာဝကိုကြည့်ပြီး
ပြုံးမိရာ သာဝမှာ ကျွန်ပ်သူ့ကိုကြည့်ပြီးပြုံးလိုက်တာ
ကြောင့်ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်သွားတော့သည် ။
ခနတဖြုတ်အနားယူပြီးသောအခါ ကျွန်ပ်မှာ
မထွေးလေးကိုလမ်းပြစေ၍ သူမတို့ရွာသို့ထွက်ခွာ
လာခဲ့ကြတော့၏ ။
သွားလာရင်း မထွေးလေးပြောပြချက်များအရ
မထွေးလေးမှာ ဖခင်မရှိတော့ပဲ မိခင်ကြီးနဲ့အတူ
နေပြီး အသီးအနှံများစိုက်ပျိုးရောင်းချ၍သားအမိ
နှစ်ယောက်တည်းနေကြောင်း။
မထွေးလေးတို့သားအမိမှာ ရွာအတွင်း
နေထိုင်ခြင်းမဟုတ်ပဲ ရွာနဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်နေ
ထိုင်ရကြောင်း။.
မထွေးလေးတို့ရွာအပြင်တွင်နေထိုင်ရခြင်းမှာ
မိခင်ဖြစ်သူကို ရွာသားများက မကောင်းဆိုးဝါး၊စုန်းမ
အဖြစ်ပြောဆိုသတ်မှတ်၍ မထွေးလေးမမွေးခင်အချိန်ကတည်းကပင်ရွာပြင်နှင်ထုတ်ထားကြောင်း
ပြောပြ၏ ။
ကုန်လွန်ခဲ့သောတပတ်ခန့်က မထွေးလေးယခုလို
သေပြေးရှင်ပြေး ပြေးရသောပြသာနာ၏အစဖြစ်လာ
သည် ။
ညနေစောင်းအချိန်တွင် မထွေးလေးတောင်ယာလုပ်
ငန်းခွင်မှအိမ်သို့ပြန်လာ၏ ။
အနည်းငယ်မှောင်စပြုနေပြီဖြစ်သောကြောင့်ခြေလှမ်း
ခပ်သွက်သွက်ဖြင့်လျှောက်လာနေစဉ် ။
သူမရှေ့လမ်းပေါ်မှယိုင်ထိုး၊ယိုင်ထိုးလျှောက်လာ
သောရွာသားတစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်ရသည် ။
”မထွေးလေး.. ဘယ်ကပြန်လာတာလဲ... ”
” ..ဖယ်စမ်းဟာ..ငါ့ဘာသာငါ.. ဘယ်ကပြန်လာ..
ပြန်လာ.. နင့်အပူတပြားမှမပါဘူး....”
ရွာထဲမှ အရက်သမား ဖိုးအောင်က မထွေးလေး
ရှေ့ရောက်သောအခါ သွားလမ်းကိုပိတ်ရပ်ပြီး
မေးမြန်းလာခြင်းပင်။
အရက်နံ့နဲ့ချွေးနံ့များရောထွေး၍ စူးစူးဝါးဝါးအနံ့
ဆိုးကြောင့်မထွေးလေးမှာနှာခေါင်းရူံလိုက်ရင်း
သူမရှေ့မှဖိုးအောင်ကိုမနှစ်မြို့စွာစကားဆိုရင်း
ဘေးမှရှောင်သွားရန်လုပ်သော်လည်း ၊ဖိုးအောင်က
မထွေးလေးသွားလမ်းရှေ့ပိတ်ရပ်လိုက်သည် ။
” ...ဖိုးအောင်.. ဖယ်စမ်းဟာ.. ငါ့ကိုမနှောင့်
ယှက်နဲ့... မူးရင်အေးဆေးနေနော်....”
” ..နင်က ငါ့ဆိုရင် ပစ်ပစ်ခါခါစကားပြောတာ
မတူမတန်သလိုပဲ...မဖယ်ဘူးဟာ...မဖယ်နိူင်
ဘူး.. နင်ငါ့ကိုချစ်တယ်ပြောမှဖယ်မယ်....”
” ..ဟင်..ဘာလုပ်တာလဲ.. ဖိုးအောင်နင်ငါ့လက်ကို
လွှတ်နော်... လွှတ်..အခုလွှတ်....”
”..မလွှတ်ဘူးဟာ..မလွှတ်ဘူး... နင်ကိုငါချစ်တယ်
နင်လည်း ငါ့ကိုပြန်ချစ်ရမယ်... ”
ဖိုးအောင်က မထွေးလေးလက်ကိုရုတ်တရက်တင်း
ကြပ်စွာဆုတ်ကိုင်လိုက်သောကြောင့်
ဒေါသတဖြင့်အော်ဟစ်ရင်း၊မထွေးလေးမှာ
ရှိသမျှအားနဲ့ရုန်းကန်နေသော်လည်း ယောက်ကျားအားနဲ့မိန်းမအားမို့ မလွတ်နိူင်ပေ။
နေရာကလူပြတ်သော တောလမ်းဖြစ်သလို အချိန်ကလည်း ညနေဝင်စအချိန်ဖြစ်သောကြောင့်
ဖိုးအောင်နဲ့ နှစ်ယောက်တည်းရှိနေသော
အဖြစ်ကြောင့်မထွေးလေး
ကြောက်လန့်စိတ်များလည်းဝင်လာမိသည် ။
..ဟေ့..အကောင်...ငါ့သမီးလက်ကို အခုလွှတ်လိုက်စမ်း...
......ဒုတ်....
.....အား.....
...ဟင်..အမေ....
ရုတ်တရက်မာကျောခက်ထန်သောအသံတခုကြား
လိုက်ရသောကြောင့် မထွေးလေးဝမ်းသာသွားသည်။
အသံက မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မိုးသူအသံဖြစ်နေသော
ကြောင့်ဝမ်းသာသွားရခြင်းပင် ။
ဒေါသတကြီးပြောဆိုရင်းလက်အတွင်းကိုင်လာသော
တောင်ဝှေးဖြင့် သမီးဖြစ်သူလက်ကိုကိုင်ထားသော
ဖိုးအောင်လက်ကို ရိုက်ချလိုက်ရာ ကိုင်ထားသော
လက်ပြုတ်သွား၏ ။
ဖိုးအောင်မှာလက်နာသွားသောကြောင့် အသံခပ်
အုပ်အုပ်ပြုကာ နာသွားသော လက်နေရာကို တခြား
လက်တဖက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ရင်း ဒေါ်မိုးသူကိုကြောက်
လန့်စွာကြည့်လိုက်မိသည် ။
ဒေါ်မိုးသူမျက်နှာမှာဒေါသကြောင့်တင်းမာခက်ထန်
စွာရှိနေပါသည် ။
...ကာလနာ.. ငါ့သမီးကိုစော်ကားမော်ကား
နှောင့်ယှက်တယ် သေနာကောင်..
မြွေကိုက်သေမယ့် အသုဘကောင်.. မြွေဆိုးကိုက်ပြီး
အမြန်သေပါစေတော်...
..ဟာ..ခင်ဗျားကြီး ကျုပ်ကိုမကျိန်နဲ့နော်..စုန်းမကြီး
ခင်ဗျားကြီးဗျာ...
..ကျိန်တယ် ကျိန်တယ်ဟာ မြွေဆိုးကိုက်ပြီးသေမယ့်
အကောင်ရဲ့ နင်ကငါ့ကိုဘာလုပ်ချင်တာလဲ လာလေ
လာစမ်းပါ...
..ခင်ဗျားကြီးဗျာ..တောက်...
ဖိုးအောင်ကဒေါ်မိုးသူ သူ့ကို ကျိန်ဆိုနေသောအခါ
ကြောက်လန့်စိတ်နဲ့အတူ၊ဒေါသဖြစ်သွားတော့သည် ။
ဒေါ်မိုးသူကျိန်ဆိုသောစကားများအမှန်ဖြစ်လေ့ရှိ
သည်ဟုရွာတွင်နာမည်ဆိုးတွင်နေသောကြောင့်
ကြောက်လန့်ဒေါသဖြစ်ကာပြောဆိုနေသော်လည်း
ရှေ့သို့တိုးမလာရဲပဲ မကျေမချမ်းကြိမ်းဝါးပြောဆိုပြီး
ပြန်လှည့်သွားတော့သည် ။
မထွေးလေးမှာ ယခုထိဒေါသမပြေသေးသော
မိခင်ကိုဖျောင်းဖျ၍ အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့ကြတော့၏ ။
နောက်တနေ့တွင် ထူးဆန်းသော သတင်းတခုကို
မထွေးလေးကြားလိုက်ရသည် ။
ရွာထဲမှ တဦးတည်းသော သူငယ်ချင်း အေးမိ
တယောက်မထွေးလေးထံရောက်လာပြီးပြောပြခြင်း
ပင်ဖြစ်သည် ။
”...မထွေးလေး.. ဖိုးအောင် မနေ့ညက မြွေကိုက်
လို့သေသွားပြီ၊ အဲဒါ နင့်တို့သားအမိကို ဖိုးအောင်
အကိုတွေကသတ်မယ်လို့ ကြိမ်းဝါးနေကြတယ်။..”
”..ဟင်.. ဖိုးအောင် မြွေကိုက်သေတာနဲ့ ငါတို့သား
အမိကို ဖိုးအောင်အစ်ကိုတွေက သတ်မယ်လို့ဘာလို့ကြိမ်းဝါးနေရတာလဲ...”
”..ဖိုးအောင်မသေခင် အရက်ဆိုင်မှာ သူ့ကိုနင့်အမေက မြွေကိုက်သေပါစေလို့ ကျိန်စာတိုက်ခဲ့တယ်ဆို
တာဒေါသတကြီးပြောနေသေးတယ်တဲ့..။
အဲဒါ ခုဖိုးအောင်မြွေကိုက်သေတော့ နင့်အမေကျိန်
လို့သူ့ညီသေရတာဆိုပြီး သူ့အစ်ကိုတွေကဒေါသဖြစ်
နေကြတာ...”
” ဒါကတော့.. တိုက်ဆိုင်မူပါဟာ ၊ ဖိုးအောင်ငါ့ကို
နှောင့်ယှက်နေချိန်အမေရောက်လာပြီး ၊ဒေါသဖြစ်
ပြီးပြောလိုက်တဲ့စကားက တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ဖြစ်
သွားတာပါ။...”
” ...သတိတော့ထားဟာ.. ဖိုးအောင်အစ်ကိုတွေက
ရွာလူမိုက်တွေ ၊ နင်တို့ကိုအန္တရယ်ပြုလာနိူင်တာမို့
ငါနင့်အတွက်စိုးရိမ်ပြီး လာပြောတာပဲ... ”
အေးမိတယောက် မထွေးလေးကိုဖိုးအောင်သေဆုံး
ကြောင်းလာပြော၏ ။ နောက်ဆက်တွဲအနေနဲ့ရွာ
လူမိုက်များဖြစ်ကြသော ဖိုးအောင်အကိုများကမထွေး
လေးတို့သားအမိကို အန္တရယ်ပြုလာမည့်အရေးအတွက်စိုးရိမ်စကားပြောပြီးပြန်သွားသည် ။
မထွေးလေးမှာ ရွာမှလူများပြောဆိုကြသလိုသူမမိခင်ကို မကောင်းသောစကားများပြောသမျှဖြစ်တတ်
သောကျိန်စာတိုက်တတ်သောစုန်းမကြီးဟုဘယ်သော
အခါမှမထင်ခဲ့ဖူးပေ။
ယခုကိစ္စရပ်မှာလည်းတိုက်ဆိုင်မူတခုသာဖြစ်မည်
ဟုတွေးထားသည် ။
ဖိုးအောင်သေပြီးတပတ်ခန့်ကြာပြီးနောက်။
မနက်ပိုင်းအချိန်..။
မထွေးလေးတယောက် တောင်ယာသို့ထွက်လာခဲ့သည်။ ဖိုးအောင်ကိစ္စဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်း ဒေါ်မိုးသူက
သမီးကိုစိတ်မချ၍ အဖော်လိုက်တတ်၏ ။
ယခုနေ့တွင် ခေါင်းမူး၍ဆိုကာ အိမ်တွင်ကျန်နေရစ်
ခဲ့သည် ။
မထွေးလေးတို့တောင်ယာတွင် ယာငရုတ်များစိုက်
ပျိုးထားရာ အသီးများရင့်၍ တချို့က မှည့်စပြုနေပြိမို့
နေ့တိုင်းခူးဆွတ်နေရသည်မို့ စိတ်မချ၍
မိခင်ဖြစ်သူတားသည့်ကြားမှတောင်ယာသို့ထွက်လာခဲ့၏ ။
တောင်ယာသို့ရောက်ချိန် ငရုတ်ခင်းဝင်၍ ငရုတ်သီးများခူးဆွတ်နေသော မထွေးလေးမှာ နှစ်နာရီခန့်မျ
ငရုတ်သီးကိုခါးကုန်းခူးနေရာ ညောင်းလာသောကြောင့် ခါးဆန့်၍ အညောင်းဖြေနေမိသည် ။
...ဝှီး...
...ဟင်....
လေထုကိုထိုးခွင်းလာသံနဲ့အတူ မြှားတစင်းက သူမဘေးမှကပ်ထွက်သွားသောကြောင့် မထွေးလေးရင်ထဲ
ထိတ်ခနဲ ခုန်သွား၏ ။
....မြှားမထိဘူး...မြှားနဲ့ပစ်မနေနဲ့တော့ ဒီကောင်မကို
ဓားနဲ့နူတ်နူတ်စင်းသတ်ကြမယ်....
တောင်ပေါ်မှမြှားတံလာရာလှမ်းကြည့်လိုက်ရာ
ဖိုးအောင်အစ်ကို လူမိုက်နှစ်ယောက်နဲ့သူတို့ညီအစ်ကို
တပည့်ဖြစ်သူကိုတွေ့လိုက်ရသလို ပစ်ပြီးစ ဒူးလေးကို
ကိုင်ထားသော ဖိုးအောင်အစ်ကိုအားတစ်ခြားတယောက်မှထပ်မပစ်ရန်ပြောပြီး အနီးကပ်သတ်ရန်မထွေး
လေးထံလာနေကြသည်ကိုမြင်ရသောမထွေးလေး
တစ်ယောက်၊အသက်ဘေးမို့လွှတ်ရာပြေးခဲ့တော့သည်။
မထွေးလေးမှာတောင်ပေါ်မှတခြားတဖက်
တောင်အောက်သို့ဆင်းပြေးခြင်းဖြစ်ပြီး ၊ဖိုးအောင်
အကိုများမှာတောင်ပေါ်တက်လာရသောကြောင့်
အဆင်းကပိုမြန်ရာ ပြေးချိန်ပိုရလိုက်၏ ။
သို့ရာတွင် ယောက်ကျားမိန်းမ ခြေလှမ်းချင်းကွာ
သောကြောင့်မကြာခင်မှီနိူင်တာကြောင့်တောနက်
ထဲသို့အသက်လု၍ဝင်ပြေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည် ။
ကြောက်လန့်တကြားအသက်လုရင်းတောထဲ
ဝင်ပြေးရတာမို့ တောနက်ထဲမျက်စိလည်လမ်းမှား
သွားပါတော့သည်။
ခြေဦးတည့်ရာပြေးနေသော မထွေးလေးနောက်သို့
အမဲလိုက်နေကျမို့တောကျွမ်းသော ဖိုးအောင်အကို
တို့သုံးယောက်က ခြေရာကောက်၍လိုက်ပါလာ
ကြရာနောက်ဆုံး မထွေးလေးကိုမှီ၍သတ်ခါနီးအချိန်
ကျွန်ပ်တို့နဲ့ဆုံရခြင်းဖြစ်သည် ။
ကျွန်ပ်တို့ရောက်နေသောနေရာမှာ ရခိုင်၊ပဲခူး
ရိုးမအစပ်ဖြစ်ပြီး မထွေးလေးတို့က ပဲခူးရိုးမဖက်
အခြမ်းတွင်ဖြစ်သည် ။
” ဒါနဲ့ ရွာပြန်ရင်ကော ဖြစ်ပါ့မလား
ဟိုကောင်တွေက အသက်ကိုနောက်တကြိမ် အန္တ
ရာယ်ပြုလာနိူင်တယ်...... ”
” ရွာရောက်ရင်တော့ ရွာလူကြီးဆီမှာဖြစ်ကြောင်း
ကုန်စင်သွားပြောပြရမယ် ၊ရွာလူကြီးက သမာသမတ်
ရှိပါတယ်။ ဒီကောင်တွေခုလောက်ဆို ရွာကတောင်
ရှောင်ပြေးနေလောက်ပြီထင်တယ်.... ”
” ရွာကဒီကောင်တွေရှောင်နေတာ ပိုပြီးအန္တရယ်
များတယ် ၊ ပုန်းပြီးအသက်အန္တရယ်ပြုလာနိူင်တယ်။..”
” ဘယ်တတ်နိူင်ပါ့မလဲ အစ်ကိုရယ်.. ၊အန္တရယ်ကို
ကြည့်ရှောင်ရတော့မှာပေါ့... ”
မထွေးလေး သုံးနာရီခန့်မျပြေးလာသော
တောဖက်သို့လျှောက်လာကြရင်း မထွေးလေးတယောက်သူမရွာသို့သွားလမ်းကို မှတ်မိလာဟန်တူသည်။
အစပထမ စမ်းတဝါးဝါးသွားလာနေရာမှ
နောက်ပိုင်းတွင် နေရာဦးတည်ချက်မှန်မှန်လမ်းကို
ရွေးချယ်၍ တောအတွင်းသွားလာနေ၏ ။
နောက်ဆုံးမထွေးလေးမှာ သူမတို့ရွာအနီးရောက်
လာပြီဖြစ်ကြောင်းပြောရင်းခြေလှမ်းခပ်သွက်သွက်
သွားနေပါသည် ။
ကျွန်ပ်မှာရခိုင်ရိုးမအတွင်းသာလှည့်လှည်၍အမဲပစ်
သူဖြစ်သောကြောင့် ပဲခူးရိုးမတောကိုကျွမ်းကျင်မူ
မရှိပေ။
တောနက်သောအရပ်တွင်တောင်ပေါ်နေချင်းလူမျိုး
ရွာငယ်လေးများရှိတတ်ကြသည် ။
မထွေးလေးမှာတောအုပ်အတွင်းမှ ခြေတံရှည်
အိမ်တလုံးဆီသို့ ကျွန်ပ်တို့နှစ်ယောက်ကိုဦးဆောင်
ခေါ်သွား၏ ။
....အမေ....အမေ.....
.”..ဟင်..သမီး....ဘယ်တွေလျှောက်သွားနေတာ
လဲကွယ် တမနက်လုံးပျောက်နေတာ၊ အမေစိတ်ပူ
နေတာ ၊ ဒါနဲ့ မျက်နှာစိမ်းလူဧည့်သည်တွေကဘယ်သူတွေလဲ ....”
”..သမီးအကြောင်းစုံရှင်းပြမယ် အမေ.. ၊
လာ.. အစ်ကိုတို့အိမ်ပေါ်တက်ကြမယ်....”
မထွေးလေးခေါ်သံကြောင့် အိမ်တခါးဝမှ အသက်ခုနှစ်ဆယ်အရွယ်အမျိုးသမီးကြီးတယောက်ထွက်လာ
သည် ။
အသားကမဲနက်နက် ခါးကကုန်းကုန်း၊တခေါင်းလုံးဆံပင်များကဖွေးဖွေး
ဖြူလျှက်၊ အရိုးပေါ်အရေတင်ပိန်ချုံးနေသော အဖွား
ကြီးက မထွေးလေးကသားအမိဆိုသည်ကို မထွေးလေးသာမပြောလျှင်ယုံနိူင်မည်မထင်ပေ ။
မထွေးလေးတို့သားအမိကိုမြင်သူတိုင်းစုန်းမကြီးနဲ့
နတ်သမီးလေးဟု တင်စားမိကြမည်ဟု ကျွန်ပ်တွေး
နေမိသည်။
အဘွားကြီးကသမီးဖြစ်သူကိုစိုးရိမ်တကြီးမေးရင်း၊
ကျွန်ပ်တို့ကိုမြင်သောအခါ ခွက်ဝင်နေသော မျက်တွင်းများထဲမှ မျက်လုံးများက အရောင်တောက်သွား၏ ။
မထွေးလေးမှာ မိခင်ဖြစ်သူအမေးကိုပြန်ဖြေရင်း
ကျွန်ပ်တို့ကိုအိမ်ပေါ်တက်ရန်ဖိတ်ခေါ်နေသည် ။
အိမ်ပေါ်ရောက်သောအခါ သင်းဖျုးဖျာတချပ်ကို
ခင်းပေး၍ ကျွန်ပ်တို့နှစ်ယောက်ကိုထိုင်ခိုင်း၍ အဖန်
ရည်အိုးနဲ့ရေနွေးခွက်များလာချပေးသည် ။
မထွေးလေးနဲ့ မိခင်ဖြစ်သူမှာအိမ်အတွင်းဝင်သွား
ကြ၏ ။
မထွေးလေး၏ ငိုသံစွက်သော စကားသံများနဲ့အတူ၊
မိခင်ဖြစ်သူ၏ဒေါသတကြီး ကြိမ်းဝါးဆဲဆိုသံများကို
အိမ်အတွင်းမှတချက်၊တချက်ကြားနေရသည် ။
အချိန်အနည်းငယ်မျှကြာပြီးမှသားအမိနှစ်ယောက်
ကျွန်ပ်တို့ရှိရာသို့အိမ်ထဲမှထွက်လာကြ၏ ။
”.... ဒီကမောင်ရင်နှစ်ယောက်က အရီးသမီး
အသက်ကိုကယ်ပေးတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွယ်။
နိူ့မို့ဟိုလူ့ငနွားတွေလက်ချက်နဲ့ အရီးသမီးလေး
သေရမှာ သတ္တိမရှိတဲ့ကောင်တွေ၊ မိန်းခလေးတယောက်ကို အုပ်စုလိုက်ဝိုင်းပြီးသတ်ဖို့လုပ်ကြတယ်တဲ့
အရှက်မရှိကြဘူး....”
” ကျွန်ပ်တို့လည်း မျက်စိရှေ့မှာ မတရားမူမြင်ရင်
ရပ်ကြည့်မနေတတ်တဲ့စိတ်ကြောင့် ဝင်ပါလိုက်
ရတာပါ။
အထူးတလည်ကျေးဇူးတင်စရာမလိုပါဘူး ခင်ဗျ။
ဒါနဲ့.. မထွေးလေးကိုအသက် အန္တရယ်ပြုဖို့ကြံစည်
တဲ့လူတွေကိုသာ တိုင်တန်းဖို့လုပ်ပါ ၊...”
”...တိုင်ရမှာပေါ့ကွယ် ၊ လူတယောက်အသက်ကို
ရန်ပြုလာရင်တူညီတဲ့တုန့်ပြန်မူတော့၊ ပြန်ပေးဆပ်
ရမှာပေါ့.... ။
မောင်ရင်တို့ ခနနေကြအုံးနော် ကျုပ်ရွာထဲသွားပြီး
ရွာလူကြီးကို ခုကိစ္စသွားတိုင်လိုက်မယ်.... ။
အော်..ဒါနဲ့ ကျုပ်နာမည် ဒေါ်မင်းဇာလို့ခေါ်တယ်ကွဲ့
ဒီက မောင်ရင်တွေ နာမည်က ဘယ်လိုခေါ်သလဲ...”
” ကျွန်ပ်နာမည်က ဖိုးတေလို့ခေါ်ပါတယ် ၊ ဒါက
ကျွန်ပ်တပည့် သာဝပါ.... ”
” ..အေးကွယ်.. အိမ်မှာနေရစ်ခဲ့ကြအုံးကွဲ့ ။ ကျုပ်
ရွာထဲသွားလိုက်အုံးမယ် ၊
သမီးရေဧည့်သည်တွေစားဖို့ထမင်းဟင်းချက်လိုက်ပါ၊ ဆာနေကြရောပေါ့... ”
မထွေးလေးမိခင်ဒေါ်မင်းဇာမှာ အိမ်ပေါ်မှဆင်း၍
သမီးဖြစ်သူကိစ္စရွာလူကြီးကိုတိုင်တန်းရန်ထွက်ခွာ
သွားသည် ။
မထွေးလေးမိခင်မှာ သမီးဖြစ်သူအသက်ကိုလုပ်ကြံ
ရန်ကြံစည်သူများကို ဒေါသလည်းအတော် ထွက်နေ
ဟန်တူသည် ။
ကျွန်ပ်နဲ့စကားပြောနေချိန်မှာပင် အံ့ကြိတ်၍ စကား
သံမာမာပြောဆိုလျှက်ရှိနေ၏ ။
” အစ်ကိုတို့စားဖို့ အထွေး တခုခုချက်လိုက်မယ်
ခနစောင့်ကြနော်... ”
” နေ..နေ.. ငါ့ညီမ အကိုတို့အခုပဲ ပြန်မလို့တွေး
ထားတာ၊ ငါ့ညီမလည်းဘေးကင်းပြီဆိုတော့ ပြန်ပါ
တော့မယ်... ”
” ..မဟုတ်တာ အထွေး အသက်သခင်ကျေးဇူးရှင်
တွေကို ထမင်းတနပ်မှမကျွေးလိုက်ရရင်စိတ်ကောင်း
နိူင်မယ်မထင်ဘူး၊ နောက်နောင် ပြန်တွေ့ဖို့ကလည်း
မလွယ်တာမို့ ထမင်းစားသောက်တညအိပ်ပြီးမှ
ပြန်ဖို့ ပြောချင်ပါတယ်.... ”
” ဟုတ်ပါတယ် ကိုကြီးဖိုးတေရာ အချိန်ကလည်းညနေတောင်စောင်းနေပြီ စားသောက်၊တညအိပ်ပြီး
မနက်မိုးလင်းမှထပြန်ကြတာပေါ့.... ”
”..ကောင်းပြီလေ ဒါဆိုလည်း နက်ဖြန်မနက်စော
စောမှပြန်တာပေါ့....”
မထွေးလေးကစားသောက်၍တညအိပ်ရန်ပြော
ခြင်းကို သာဝကပါ ဝိုင်းကူပြောလာခြင်းကြောင့်
သဘောတူလိုက်ရသည် ။
မထွေးလေးမှာ ကျွန်ပ်သူမစကားကိုသဘောတူ
လိုက်ခြင်းကြောင့် ဝမ်းသာသွားဟန်ပြုံးလိုက်၍
နောက်ဖေးသို့ချက်ပြုတ်ရန်ဝင်သွားသည် ။
သာဝမှာမထွေးလေးကို မျက်တောင်မခတ်ငေးနေသ
လိုနောက်ဖေးဖက်ဝင်သွားသည်အထိ လိုက်ကြည့်
လျှက်ရှိနေပါသည် ။
”..အဟမ်း..အဟမ်း...တော်ရုံပဲကောင်းပါတယ်
သာဝရယ်.. ”
”...ဟာ..ကိုကြီးဖိုးတေ.. ကျွန်တော်ကိုဘာပြောတာလဲ ..”
” မင်းကလေ ကောင်မလေးဖက်ကနေပြီးဒီမှာ
တညအိပ်နေဖို့ဝိုင်းပြောတယ်။ ရှေ့တမျိုး၊ကွယ်ရာ
တမျိုးခိုးခိုးပြီးတော့လည်းငမ်းတယ် ၊ အခုလည်း
နောက်ဖေးဝင်သွားတာတောင်လိုက်သွားမလို
ဖြစ်နေတဲ့ မင်းပုံစံအမြင်ကတ်လို့ပြောတာကွ...”
”..ဟာဗျာ ကြားသွားမှဖြင့် တိုးတိုးပြောပါ...၊
ကျွန်တော်လည်းလူပျိုလူလွတ် ၊မထွေးလေးကလည်း
အပျိုဆိုတော့ လူပျိုသဘာဝငမ်းမိတာပါဗျာ...”
”..အမယ် ငါကလည်းမင်းသာစွမ်းရင်တခါတည်း
တောင်းရမ်းပေးမှာပါ ။
ခုဟာက ကြည့်နေတာ မျက်လုံးကြီးကျွတ်ထွက်
တော့မယ် စကားလေးဘာလေးကျမပြောရဲဘူး..”
”..ဟီဟီ..ဒါကတော့ ကျွန်တော်စကားပြောမယ်ကြံလိုက်တိုင်း ရင်ထဲကတုန်ကယင်နဲ့ ဘာပြောလို့ပြောရမယ်မသိဘူးဖြစ်သွားလို့ ကိုကြီးရ...”
” မင်းကတုန်ကယင်ကနောက်မှဖြစ်
ငါခြေဆန့် လက်ဆန့်ဟိုနား ဒီနားလျှောက်မလို့
လိုက်ခဲ့အုံးမလား ကျန်နေရစ်မလား.....”
” ..မလိုက်တော့ပါဘူး ကိုကြီးရာ မထွေးလေး
ချက်ပြုတ်နေတာ ပင်ပန်းရှာနေရော့မယ်
ထင်းခွဲ၊ရေသယ်လေးတော့ကူပေး
ရင်းကျန်နေရစ်ခဲ့တော့မယ်....”
...ဟားဟား..သာဝကတော့လေ
တကယ့်အကောင်....
ကျွန်ပ်မှာ သာဝ အဖြစ်ကိုသဘောကျစွာ အသံထွက်ရယ်မောလိုက်ရင်း အိမ်အောက်သို့ဆင်းလာခဲ့ပါ
တော့သည် ။
အိမ်ဘေးသစ်တောအုပ်အတွင်းရွာသို့သွားဟန်
တူသောလူသွားလမ်းလေးရှိနေ၏ ။
ကျွန်ပ်မှာ လူသွားလမ်းလေးအတိုင်းလျှောက်လာ
ရင်းပတ်ဝန်းကျင်ကို ဟိုဒီလိုက်ကြည့်နေမိသည် ။
ရွာမှာ မထွေးလေးတို့အိမ်နဲ့အတော်ဝေးဟန်
၅မိနစ်ခန့်လျှောက်သော်လည်း ရွာကိုမတွေ့ရသေးပေ။
ကျွန်ပ်လည်း လူသွားလမ်းအတိုင်းသွားနေရင်း
နှာခေါင်းမှညှီစို့စို့ အနံ့တခုလေအသင့်တွင်ရလိုက်
၏ ။
သက်ရှိအကောင်တကောင်ကောင်ပုတ်ရာမှရသော
အနံ့မျိုးပင်ဖြစ်သည် ။
ကျွန်ပ်မှာဘာရယ်မဟုတ် အပုတ်နံ့ထွက်လာရာ
တောအုပ်အတွင်းသို့လျှောက်လာခဲ့မိတော့၏ ။
တဖြည်းဖြည်းဖြင့် အပုတ်နံ့က စူးရှစွာပြင်းလာ
သလို ကျွန်ပ်လည်းအပုတ်နံ့ထွက်ရာနေရာနဲ့နီးလာ
ခဲ့သည် ။
အပုတ်နံ့ထွက်လာသောနေရာမှာ တောင်ခြေတနေရာမှထွက်လာခြင်းဖြစ်သည် ။
လောက်ကောင်ကျစပြုနေပြီဖြစ်သော ဆတ်ဖားကြီး
တကောင်မှာ ယင်မဲရိုင်းကြီးများ တဝေါဝေါဖြင့်ရှိနေ
ပါသည် ။
မုဆိုးသဘာဝဆတ်ကြီးမည်သည့်အကြောင်း
အရာကြောင့်သေဆုံးရသည်ကိုစိတ်ဝင်စားသွားမိသည်။
မုဆိုးပစ်ခတ်ရာမသေပဲခြေဦးတည့်ရာပြေး၍
သေခြင်းလား။
ခြေနဲ့သုတ်ကိုင်းများတွင်ရုန်းထွက်လွတ်မြောက်ရာ
မှလွတ်မြောက်၍ လာသေနေခြင်းလား ။
ဒါမှမဟုတ် မြွေဆိုးမြွေဟောက်များ
လက်ချက်ကြောင့်သေဆုံးခြင်းလားဟု
တွေးမိသေးသည် ။
ကျားကဲ့သို့အသားစားသတ္တဝါများဆိုပါက အသားများ
ကျန်နေမည်မဟုတ်ပေ။
ဆတ်ကြီးမှာတကိုယ်လုံးဖောင်းပွ၍ အပုတ်နံ့ထွက်စ
ပြုနေရာ ကျွန်ပ်မှာ ဒဏ်ရာရှိသောနေရာကိုကြည့်မိရာ
လည်ပင်းတွင်လောက်ကျနေသော
အပေါက်နှစ်ပေါက်ကိုတွေ့လိုက်ရသည် ။
ဆတ်ကြီးသေဆုံးသောပုံမှာ တခြားသောဒဏ်ရာ
ဒဏ်ချက်မတွေ့ရပဲ လည်ပင်းအပေါက်နှစ်ခုသာတွေ့
ရသောကြောင့် ထိုဒဏ်ရာကြောင့်သေဆုံးပုံရသည်။
မည်သည့်အကောင်ကိုက်၍သွေးစုတ်သွားသည်ဟု
သိချင်သော်လည်းဒဏ်ရာက လောက်များကျနေသည့်
အတွက် မှန်းဆရခက်ခဲနေပါ၏ ။
ဆတ်ကဲ့သို့အကောင်မျိုးကိုဖမ်းယူသွေးစုတ်နိူင်မည့်
အကောင်မျိုးကို မစဉ်းစားတတ်အောင်ပင်ရှိနေပါသည် ။
ကျွန်ပ်ဆတ်သေကြီးကိုကြည့်၍အတွေးများ
နေရင်းဘေးဘီသို့မျက်လုံးဝေ့ကြည့်မိရာ တောင်နံရံ
တွင်လူတယောက်ဝင်သောသော ဂူပေါက်ကျယ်
တပေါက်ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး အတွင်းသို့ လူတယောက်
ဝင်သွားသလိုရိပ်ခနဲတွေ့လိုက်ရသောကြောင့် ကျွန်ပ်
လည်းဆတ်သေအနားမှခွာ၍ထိုဂူနေရာသို့လျှောက်လာခဲ့ပါတော့၏ ။
ဂူအတွင်း အလင်းရောင်ကောင်းစွာမရပဲ
မဲမှောင်လျှက်ရှိနေသည် ။
ကျွန်ပ်မှာ ဂူဝတွင်ရပ်၍အတွင်းသို့ဝင်သင့်
မဝင်သင့်ချိန်ဆလျှက်ရှိနေပါသည် ။
....မောင်ဖိုးတေ....
...ဟာ...
ကျွန်ပ်မှာ ဂူအတွင်းစိတ်ဝင်တစားရှိနေချိန်
နောက်နားဆီမှကျွန်ပ်အမည်ခေါ်သံတခုကြားလိုက်
ရသောကြောင့် ရုတ်တရက်မို့
လူကဆတ်ခနဲတုန်သွားပြီး နောက်သို့ချာခနဲလှည့်
လိုက်ရာ ကျွန်ပ်နောက်နားတွင်ဘယ်အချိန်ကရောက်
နေမှန်းမသိသော ဒေါ်မင်းဇာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
” ဘာတွေစိတ်ဝင်တစားကြည့်နေတာလဲ မောင်ဖိုးတေ...”
” ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး အဒေါ် ပျင်းလို့ဟိုဒီလျှောက်
ကြည့်ရင်း ဒီအနားရောက်လာတော့ အထဲကို
လူတယောက်ဝင်သွားတာတွေ့လိုက်လို့.....”
”...အမြင်မှားတာနေမှာပါကွယ် ဒီဂူက လူတွေ
မဝင်ကြဘူး၊ သရဲခြောက်တယ်လို့ နာမည်ကြီးတယ်..
အထဲမဝင်တာကောင်းပါတယ်ကွယ် သရဲရှိတာမရှိ
တာထက်၊မြွေပါး၊ကင်းပါးအန္တရယ်ကိုကြောက်ရတယ်
ကွယ့်... ”
” ဟုတ်ကဲ့.. အဒေါ်.. ဒါနဲ့ သူကြီးကိုသွားတိုင်တာ
အခြေအနေထူးလား... ”
” ဒီကောင်သုံးကောင်ရွာကိုမကပ်တာ သုံးရက်
လောက်ရှိပြီကြားခဲ့တယ် ။
သူကြီးကိုတော့ သေချာပြောပြီးတိုင်ခဲ့တယ် ၊
ထားလိုက်ပါကွယ် ညနေစောင်းနေပြီ ရေမိုးချိုးပြီး
ညစာစားရအောင်....”
ကျွန်ပ်နဲ့ဒေါ်မင်းဇာပြန်လာသောအခါ အိမ်ဘေးတွင်
ခါးတောင်းမြှောက်အောင်ကျိုက်လျှက် ဓားမတိုတချောင်းနဲ့ ထင်းချောင်းများခွဲစိတ်နေသော သာဝနဲ့အတူ၊
ခွဲပြီးသားထင်းများကို အိမ်အောက်တနေရာတွင်
စုပုံနေသော မထွေးလေးကိုတွေ့လိုက်ရသည် ။
” ..ငါ့ကောင်ကြီးသာဝ အလုပ်တွေကြိုးစား
လှချည်လား... ”
” တော်ဖို့ပြောတာပြောလို့မရဘူး အစ်ကိုရယ်
ဆက်ခွဲနေတာ အားနာစရာ...”
” ရတယ် မထွေးလေး အိမ်မှာက ယောက်ကျားသားမရှိတော့ ထင်းခွဲရတာ အခက်အခဲရှိမှာပေါ့၊
ဒီကောင်သာဝက ကူညီတတ်တယ် ခွဲပေးလိမ့်၊
တစ်လစာ၊တမိုးစာလောက်သာ ခွဲခိုင်း.....”
ကျွန်ပ်မှာ သာဝကိုတမင်တကာချောက်တွန်းစကား
စနောက်ဆိုရင်း အိမ်နောက်ဖေးတောစပ်တွင်ရှိသော
စမ်းချောင်းတွင် အဝတ်အစားအလဲ၊အလှယ်မပါသောကြောင့် ဂျပန်ရေချိုးနည်း ချိုးလိုက်သည်။
ကျွန်ပ်ရေချိုးအဝတ်အစားလှယ်ပြီးသောအချိန်မှ
သာဝရောက်လာပြီး ရေကမန်းကတန်းချိုးနေတော့၏ ။
ညစာ ထမင်းဝိုင်းတွင်ဟင်းအမယ်များစုံလင်လှသည် ။
ဧည့်သည်ရောက်၍အိမ်တွင်မွေးထားသော
ကြက်ဖကြီးတကောင်ကို မထွေးလေးက
သာဝကိုသတ်ဖြတ်ခုတ်ထစ်ခိုင်းထားသော ကြက်သားချက်၊ပဒတ်ပွင့်ကိုကဒတ်ညွန့်ထည့်၍ ချက်ထားသောဟင်းချို၊ငရုတ်သီးထောင်း တို့စရာ
အသီးအရွက်များဖြင့် ကျွန်ပ်တို့နှစ်ယောက်မှာ
ဗိုက်ခွေးနမ်းအောင်စားသောက်နေကြပါသည်။
မထွေးလေးမှာ ဟင်း၊ထမင်းလိုအပ်သည်များကိုခူး
ထည့်ပေးရင်းဖြင့်ရှိနေ၏ ။
မထွေးလေးကအားမနာတမ်းစားသောက်ရန်ပြောရင်း
သာဝကိုကြက်သားဟင်းထည့်ပေးရာ အသည်းဖတ်
ဖြစ်နေသောကြောင့် သာဝမျက်နှာမှာ ရှက်ရွံ့ကျေနပ်
နေဟန်ရှိနေသည်ကို ကျွန်ပ်မြင်တွေ့ရသောကြောင့်
သာဝရှက်သွားမည်စိုး၍တဖက်လှည့်၍ကျွန်ပ်ပြုံးမိ
တော့သည်။
စားသောက်ပြီးသောအခါရေနွေးကြမ်းတအိုးကို
နှမ်းဖြင့်ဆုတ်ထားသောကြံသကာခဲလေးများဖြင့်
အချိုတည်းရန်စီမံပေးသည် ။
ကျွန်ပ်တို့နှစ်ယောက်ရေနွေးကြမ်းသောက်လိုက်
ကြံသကာခဲလေး ကိုက်စားလိုက်ရှိနေချိန်တွင်
မထွေးလေးတို့သားအမိနှစ်ယောက်ထမင်းစား
နေကြသည် ။
အနည်းငယ်မှောင်လာပြီဖြစ်သောကြောင့် လက်ဆွဲ
မီးအိမ်တလုံးကို ကျွန်ပ်တို့အနား ထွန်းညှိပေးထား၏။
စားသောက်နေရင်း မထွေးလေးတို့သားအမိ
တခုခုကိုတိုင်ပင်နေဟန်စကားသံများကြားနေရသည်။
ထမင်းစားခန်းနဲ့ အနည်းငယ်လှမ်းသောကြောင့်
ဘာပြောနေကြသည်ကိုကားသေချာစွာမကြားရပေ။
” စားကောင်းလိုက်တာ ကိုကြီးဖိုးတေရာ
မထွေးလေး ဟင်းချက်လက်ရာ အတော်ကောင်း
တယ်နော်... ”
” မထွေးလေးလက်ရာကိုတသက်လုံးစားရဖို့
မထွေးလေးကို ယူလိုက်ပါလား သာဝရာ...”
” ဟာဗျာ...ကိုကြီးကလည်း ကြားသွားမှဖြင့်
အားနာစရာ...”
” ဘာလဲ မင်းကမလိုချင်ဘူးလား... ”
”...အခုမှတယောက်နဲ့တယောက် သိရုံပဲရှိသေး
တယ် လူပျိုစကားပြောလို့ ကောင်းပါ့မလား...”
” နောက်ကျတာဆိုလို့ သေတာပဲကောင်းတယ်
သာဝ၊ ကြိုက်ရင်ဖွင့်ပြောလိုက်တော့... ”
ကျွန်ပ်မှာသာဝ မပြောရဲမှန်းသိ၍သာဝကို
တမင်တကာဖွင့်ပြောခိုင်းနေချိန် မထွေးလေးတို့သား
အမိထမင်းစားပြီး၍ရောက်လာသောကြောင့်စကားစ
ပြတ်သွားကြသည် ။
မထွေးလေးမှ
ကျွန်ပ်တို့နှစ်ယောက်အိပ်စက်ရန်ခေါင်းအုံးနဲ့စောင်များ
ယူလာပြီးအိမ်ရှေ့ခန်းမှာအိပ်ယာပြင်ပေး၏ ။
ကျွန်ပ်လည်းဆီမီးအိမ်ကိုငြိမ်းလိုက်ပြီး
ကျွန်ပ်တို့နှစ်ယောက်မှာအိပ်ယာပေါ်ခြေဆန့်လက်ဆန့်လဲရင်းရှိနေကြသည် ။
နာရီဝက် ၊တနာရီခန့်အကြာ
တနေကုန်ပင်ပန်းသောအရှိန်ညစာကို ဗိုက်ပြည့်အောင်စားထားသောအရှိန်ဖြင့်သာဝမှာခေါင်းချပြီးမကြာမှီ
တခေါခေါဟောက်လျှက်ရှိနေသလိုကျွန်ပ်မှာလည်း
မျက်လုံးများမှေးစင်း၍ အိပ်ပျော်လုလုရှိနေချိန်
အိမ်ကသိမ့်ခနဲတချက်လူပ်သွားရာ တောတောင်အတွင်းသတိနဲ့အိပ်စက်တတ်သောအကျင့်အရလူက
ဆတ်ခနဲ လန့်နိူးသွား၏ ။
တအိမ်လုံးမှာ မီးမှောင်ကျ၍ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်
လျှက်ရှိနေရာ ကျွန်ပ်မှာ အိပ်ယာပေါ်တွင်လှဲရင်း
နားကိုအစွမ်းကုန်စွင့်ထားရာ ခြေသံဖွဖွကျွန်ပ်တို့အိပ်
နေရာဖက်လာသံကြားနေရသည် ။
” အိပ်နေကြပြီ...”
” တကယ်အိပ်တာ သေချာလား ...”
..အင်း...
လေသံမျှဖြင့်ပြောနေသောစကားကို ကျွန်ပ်ကြား
နေရ၏ ။
မထွေးလေးတို့သားအမိပြောနေသောစကားမှန်း
သိရပြီး ၊ကျွန်ပ်တို့အိပ်မအိပ်သေချာစေရန် မထွေးလေးက လာကြည့်ပြီး သူမ မိခင်ကိုပြန်ပြောနေပုံပင်။
ကျွန်ပ်မှာ ညနက်သန်းခေါင်လူအိပ်ချိန် မထွေးလေးတို့သားအမိ မည်ကဲ့သို့ လျို့ဝှက်ချက်ကြောင့်
ကျွန်ပ်တို့မရိပ်မစေရန်ရှိနေကြသည်ကိုစိတ်ဝင်စား
သွားမိသည်။
ထို့ကြောင့်အသက်ကိုမျှင်းမျှင်းရူ၍ ဆက်၍အိပ်ချင်
ယောင်ဆောင်နေမိတော့သည် ။
ဖွနင်းသောခြေသံနှစ်ခုမှာ အိမ်နောက်ဖေးလှေကား
မှတဆင့်အောက်သို့ဆင်းသွားကြကြောင်းသိလိုက်ရ
၏ ။
ကျွန်ပ်မှာ အိပ်ယာမှဆတ်ခနဲထထိုင်၍ သာဝကို
နိူးသင့်မနိူးသင့်စဉ်းစားနေမိသည် ။
မည်သည့်အကြောင်းအရာမှန်းမသေချာမရေရာ
သောကိစ္စတွင်သာဝကိုနိူးပါက သာဝအိပ်ရေးပျက်
သွားနိူင်သည့်မို့သာဝကိုမနိူးပဲထားခဲ့ရန်တွေး၍
လိုရမယ်ရသေနတ်ကိုယူ၍ အိမ်ရှေ့တခါးမှအောက်
သို့ဆင်းလိုက်သည် ။
အပြင်ဖက်တွင် မြူနှင်းများကိုထိုးဖောက်၍လရောင်
ပါးပါးကကျဆင်းနေ၏ ။
ကျွန်ပ်မှာပတ်ဝန်းကျင်အားမျက်လုံးဝေ့ကြည့်ရာ
ကျွန်ပ်ညနေစောင်းကသွားခဲ့သောတောအုပ်
လူသွားလမ်းအတိုင်းဝင်သွားကြသည်ကိုတွေ့လိုက်
ရသည်။
ကျွန်ပ်မှာ လျို့ဝှက်ချက်တခုခုရှိပုံရသော သားအမိနှစ်ယောက်နောက်သို့နောက်ယောင်ခံ၍လိုက်ခဲ့ပါတော့
၏ ။
ကျွန်ပ်မှာ ညနေစောင်းကတည်းကပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေကို လေ့လာမှတ်ပြီးဖြစ်သောကြောင့်
ခြေသံလုံလုံဖြင့်လိုက်ပါလာနိူင်သည် ။
မထွေးလေးတို့သားအမိမှာ ကျွန်ပ်ဆတ်ဖားသေကြီး
တွေ့ရသောနေရာမှဂူပေါက်အတွင်း ဝင်သွားကြသည်
ကိုတွေ့လိုက်ရသည် ။
ညနက်သန်းခေါင်အချိန်တွင် သားအမိနှစ်ယောက်
တည်းလိူဏ်ဂူအတွင်းဝင်သည်ကအလွန်ထူးဆန်းနေ
သည် ။
အိမ်နဲ့သိပ်မဝေးသောလိူဏ်ဂူအတွင်းသို့ နေ့လည်နေ့ခင်းမြင်သာထင်သာအချိန်မျိုးတွင်မဝင်ပဲ လူခြေတိတ်သော ယခုလိုညအချိန်မျိုးတွင်ဝင်သွားသည်က
လူသိမခံဝံ့သော အကြောင်းတခုခုရှိရမည်ဟုကျွန်ပ်
တွေးနေမိသည် ။
ကျွန်ပ်မှာ သိချင်စိတ်ကိုမမြိုသိပ်နိူင်သောကြောင့်
လိူဏ်ဂူအနီးသို့တိုးကပ်၍ အတွင်းသို့ချောင်းကြည့်
မြောင်းကြည့်ရူလိုက်ရာတွင်၊ ဂူအတွင်းစိမ်းဖန့်ဖန့်
အလင်းရောင်များလင်းနေသည်ကိုတွေ့ရသည် ။
ရာထောင်မကသောပိုးစုန်းကြူးများမှာ ဂူအတွင်း
ဟိုမှဒီသို့ပျံသန်းလျှက်ရှိနေကြပြီး ပိုးစုန်းကြူးများအလင်းရောင်အောက်တွင် မထွေးလေးတို့သားအမိရပ်နေကြသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည် ။
မထွေးလေးမိခင်ကြီးဒေါ်မြဇာမှာ မန္တာန်ရွတ်ဖတ်နေရာ မထွေးလေးကနောက်မှလိုက်ဆိုလျှက်ရှိနေပါသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်လုံးမှာ လူသူကင်းဝေးသော
ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေတွင် သူတို့ကိုစောင့်ကြည့်
မည့်သူမရှိဟုစိတ်ချယုံကြည်နေကြဟန်ဖြင့်ရှိ၏ ။
အတန်ကြာမျ မန္တာန်ရွတ်ဖတ်ပြီးသောအခါ
မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် ကျွန်ပ်မှာ
အံ့သြ၍ အသံထွက်မိမတတ်ပင်ဖြစ်သွားရပါတော့
သည်။
ကြောက်စရာ၊လန့်စရာမြင်ကွင်းမျိုး ထိတ်လန့်မယုံ
ကြည်နိူင်စရာ မြင်ကွင်းမျိုး ကျွန်ပ်တသက်တွင်
မရေတွက်နိူင်အောင်ကြုံဖူးခဲ့ တွေ့ဖူးခဲ့ရဖူးသော်လည်း
ယခုမြင်တွေ့လိုက်ရသော မြင်ကွင်းလောက် ကြောက်
လန့်အံ့သြ၍မယုံကြည်နိူင်စရာကောင်းသည့်မြင်ကွင်း
မျိုးတခါမှမမြင်ဖူးပေ ။
မထွေးလေးတို့သားအမိမှာ မန္တာန်ရွတ်ဖတ်ခြင်းကို
ရပ်လိုက်ပြီး မေးစေ့အောက်ကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ပင့်ကိုင်လိုက်သည် ။
ကြောက်လန့်အံ့သြစရာအဖြစ်အပျက်မှာကား ဦးခေါင်းမှ လည်ပင်းမှပြုတ်ထွက်သွားပြီး သီးသန့်ဖြစ်သွား
ခြင်းပင်ဖြစ်သည် ။
ဦးခေါင်းနှစ်လုံးလက်တွင်ကိုင်လျှက်ထားသော်လည်း ခေါင်းနှစ်လုံးမှာ မျက်လုံးစိမ်းဖန့်ဖန့်များဖြင့်
အသက်ရှိနေသေးသလို ကိုယ်ခန္ဓာမှာလည်းယိုင်
လဲသွားခြင်းမရှိပေ ။
ကျွန်ပ်မှာအံ့သြထိတ်လန့်ခြင်းကြောင့်မြင်နေရသော
မြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်းမယုံကြည်နိူင်စွာရှိနေပါ၏ ။
ပြီးမှတစုံတခုသောအကြောင်းအရာကိုသတိရသွား
သောကြောင့် ဂူအဝင်ဝနံဘေး ခြုံပုတ်ကြီးအတွင်း
သို့ဝင်ပုန်းနေလိုက်ပါတော့သည် ။
ခေါင်းပြတ်ကြီးနှစ်လုံးမှာ လက်အတွင်းမှလေပေါ်သို့ပျံဝဲ၍ ဂူဝသို့ထွက်လာကြသည် ။
ကျွန်ပ်ဘေးမှ ဦးခေါင်းပြတ်နှစ်လုံးလေပေါ်ပျံဝဲသွား
ကြရာ တလုံးမှာ ဒေါ်မြဇာဦးခေါင်းဖြစ်၍ နောက်
တစ်လုံးမှာ မထွေးလေးဦးခေါင်းဖြစ်နေပါသည် ။
မျက်လုံးများမှာစိမ်းဖန့်ဖန့်အရောင်များထွက်၍
မျက်နှာမှာ သွေးဆုတ်ဖြူလျှော်နေသော ခေါင်းပြတ်
နှလုံးကိုအနီးကပ်တွေ့လိုက်ရသောကြောင့် ကျွန်ပ်မှာ
ရင်တဒိန်းဒိန်းခုန်၍ ကျွန်ပ်ရင်ခုန်သံကိုခေါင်းပြတ်များ
ကြားသွားမည်ကိုပင်စိုးရိမ်နေမိပါသည် ။
သို့ရာတွင် ခေါင်းပြတ်နှလုံးက ကျွန်ပ်ပုန်းအောင်း
နေသည်ကို သိဟန်မတူပဲ ဂူဝမှထွက်၍လေပေါ်ဝဲပျံ
၍သစ်တောအုပ်များဖက်ပျံသန်းသွားသောအခါမှ
သက်ပြင်းမောကြီးများချလိုက်မိတော့၏ ။
ကျွန်ပ်တကိုယ်လုံးဇောချွေးများဖြင့် ပြည့်နှက်နေ၏။
ကျွန်ပ်မှာ ပုန်းကွယ်နေရာမှထွက်၍ ဂူအတွင်းမဝံ့မရဲ
ခြေလှမ်းဖြင့်ဝင်သွားမိပါတော့သည် ။
ဂူအတွင်း မှောင်မဲနေသောကြောင့်ပါလာသော
မီးခြစ်ကို ခြစ်ကြည့်လိုက်ရာ လန့်ဖျတ်၍ လက်မှမီး
ခြစ်ပင် ပြုတ်ကျမလိုဖြစ်သွားရ၏ ။
မထွေးလေးတို့သားအမိ၏ ခေါင်းပြတ်နေသော
ကိုယ်လုံးကြီးနှခုမှာ ကျွန်ပ်စမြင်သောနေရာမှာပင်
မလူပ်မယှက်တောင့်တောင့်ကြီးရပ်လျှက်ရှိနေကြ
ခြင်းကြောင့်ပင်ဖြစ်သည် ။
ခေါင်းပြတ်နေသည်ဆိုသော်လည်းခေါင်းပြတ်နေရာလည်ပင်းမှသွေးများထွက်နေခြင်းမဟုတ်ပဲနှစ်ကာ
လကြာရှည်စွာပြတ်နေသောဒဏ်ရာကဲ့သို့တုံးတိတိ
ရှိနေပါ၏ ။
ကျွန်ပ်မှာ ငယ်စဉ်ကလူကြီးသူမများပြောပြဖူး
သော ခေါင်းပြတ်စုန်းအကြောင်းများကြားဖူးသည် ။
မျိုးရိုးစဉ်ဆက် လက်ဆင့်ကမ်းလာသော စုန်းပညာ
ရပ်ဖြစ်ပြီး ညရောက်ချိန်တွင် ခန္ဓာကိုယ်မှခေါင်းက
ဖယ်ခွာသွားပြီး ကြက်များ၊ဝက်များကိုဖမ်းယူစားသောက်တတ်ကြသည်ဟုဆို၏ ။
အကယ်၍ ခေါင်းက ခန္ဓာကိုယ်မှဖယ်ခွာနေချိန်
မျိုးတွင် ခန္ဓာကိုယ်ကဖယ်ခွာသွားနေချိန်မျိုးတွင်
ခန္ဓာကိုယ်အား ဖျက်စီးလိုက်ခြင်း၊ နေရာရွေ့ဖွက်ထား
လိုက်ခြင်းတို့ပြုလုပ်ပါက ခေါင်းပြတ်မှာ ခန္ဓာကိုယ်သို့
အချိန်မှီမဝင်ရောက်နိူင်သောကြောင့်သေသွားတတ်သည်။
ကျွန်ပ်၏အဖိုးလူပျိုကာလသားအရွယ်တွင်
ရွာအတွင်းညအချိန် ဝက်များ အူဖောက်စားသောက်၍
တောကောင်များလာရောက်စားသောက်သည်ထင်မှတ်၍ချောင်းမြောင်းကြရာ ခေါင်းပြတ်ကြီးတစ်လုံးမှာ
ဝက်ကိုသတ်၍ အူများကိုဖောက်၍စားသောက်နေ
သည်ကိုတွေ့လိုက်ကြရ၏ ။
လူကြီးသူမများက ခေါင်းပြတ်စုန်းဖြစ်ကြောင်း
ပြောပြ၍ဇီးကိုင်းကို ဝါးလုံးထိပ်တွင်ချည်နှောင်၍
ဖမ်း၍ရကြောင့်ပြောသောကြောင့် ကျွန်ပ်အဖိုးနဲ့
ရွာမှကာလသားများမှာ ဇီးသီးပင်များ အကိုင်းများ
ခုတ်၍ ဝါးလုံးထိပ်တွင်ကြိုးဖြင့်ချည်နှောင်၍
ခေါင်းပြတ်စုန်းထွက်လာသောအခါ
ဝါးလုံးများကိုင်၍ခေါင်း
ပြတ်ကိုလိုက်ဖမ်းကြရာ ဇီးပင်ကိုင်းတွင်ပါသောဆူး
ပင်များငြိ၍ခေါင်းပြတ်ကြီးကိုဖမ်းမိသောကြောင့်
လူကြီးများလက်သို့အပ်ကြသည် ။
ရွာလူကြီးများက ခေါင်းပြတ်ကိုမသတ်လိုကြောင်း၊
အကယ်၍ သစ်ပင်တမျိုးမှရသောအဆီကိုခေါင်းပြတ်
လည်ပင်းဆက်မည့်နေရာကိုသုတ်လိမ်းလိုက်ပါက
ကိုယ်လုံးနဲ့ခေါင်းတွဲဆက်၍မရကြောင်းပြောပြ၍
ခေါင်းပြတ်စုန်းမကိုကတိတောင်း၏ ။..
နောက်နောင် ရွာမှကြက်ဝက်များကိုမသတ်ဖြတ်မစားသောက်ရန်ကတိတောင်း၍ပြန်လွှတ်လိုက်ကြသည်ဟုပြောပြဖူးပါသည် ။
တချို့နယ်မှကာလသားများမှာဆိုလျှင်ဖမ်းမိသော
ခေါင်းပြတ်များကို ခြေဖြင့်နင်းရသော ဆန်ဖွတ်မောင်း
ဆုံများအတွင်းထည့်ထောင်းပြီးမှပြန်လွှတ်ပေး၍မနက်
မိုးလင်းသောအခါ ရွာတွင်းလှည့်ကြည့်ကြသည် ။
မျက်နှာတွင်ဒဏ်ရာအနာတရရှိသောမိန်းမများ
ကိုရှာဖွေကြခြင်းပင် ။
မျက်နှာတွင်ဒဏ်ရာအနာတရရှိနေသော မိန်းမမှာ
ညကသူတို့မောင်းဆုံတွင်ထည့်ထောင်း၍လွတ်လိုက်
သောစုန်းမဖြစ်သောကြောင့်ဖြစ်၏ ။
ခေါင်းပြတ်စုန်းနဲ့ပတ်သက်၍ ကျွန်ပ်အဖိုးပြောပြသော
အကြောင်းအရာများကို မထွေးလေးတို့သားအမိ
ခေါင်းကိုဖြုတ်နေချိန်တွင် ကျွန်ပ်ပြန်၍အမှတ်ရမိ
ခြင်းပင်ဖြစ်ပါတော့သည် ။
မထွေးလေးတို့သားအမိမှာ ခေါင်းပြတ်စုန်းသား
အမိပင်ဖြစ်မှန်းယခုမှကျွန်ပ်သိလိုက်ရပါတော့သည်။
သူတို့ခန္ဓာကိုယ်များကိုတခြားလူများမဖျက်စီးနိူင်
စေရန်လုံခြုံသောနေရာတွင်ဝှက်၍ ခေါင်းပြတ်များက
မည်သည့်နေရာသို့ထွက်ခွာသွားကြသည်ဟုမဆိုနိူင်ချေ။
ကျွန်ပ်မှာ ဂူအတွင်းမှထွက်လိုက်ပြီး အိမ်သို့ပြန်
လာရာလမ်းတွင် အတွေးများစွာဖြင့်ရှိနေပါတော့သည်။
.....အား....သေပါပြီ....
.....အား......အောင်မလေး......
....အား.....
နာကျင်စွာအော်ဟစ်လိုက်သောအသံများမှာ အိမ်အနီးတောအုပ်အတွင်းမှထွက်ပေါ်လာသံကြားလိုက်
ရသောကြောင့် ကျွန်ပ်မှာ သာဝအတွက်စိုးရိမ်စိတ်
ဝင်သွားသောကြောင့် အိမ်ဖက်ရှိရာသို့ပြေးလာခဲ့
တော့သည် ။
..သာဝ..သာဝ..ဟေး..သာဝ...
..ကိုကြီးဖိုးတေ အော်သံတွေကြားလို့ နိူးလာတာ
ကိုကြီးကိုမတွေ့လို့ စိုးရိမ်နေတာ...
..လာ..လာ..အိမ်အောက်အမြန်ဆင်းခဲ့ ....
ကျွန်ပ်မှာ အိမ်အနီးရောက်သောအခါ သာဝအား
လှမ်းခေါ်လိုက်ရာ အော်သံကြောင့် အိပ်ယာမှနိူးနေဟန်တူသော သာဝအသံကိုကြားလိုက်ရသောအခါမှ
ပူပန်စိတ်အနည်းငယ်ပြေလျှော့သွားရသည် ။
ကျွန်ပ်မှာအော်သံကြားရာတောအုပ်အတွင်းသို့
အလောတကြီးထွက်သွားရာ သာဝမှာ ကျွန်ပ်နောက်မှ
လိုက်ပါလာခဲ့တော့သည် ။
..ဟာ...ဝု...အု..အု...ဖလူး.....
သစ်တောအတွင်းအော်သံကြားသောနေရာအနီး
ကျွန်ပ်တို့နှစ်ယောက်ရောက်သွားသောအခါ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် သာဝမှာ အသံထွက်
အော်မည့်ဟန်ပြုလိုက်သောကြောင့်ပါးစပ်ကိုအချိန်မှီ
လက်ဖြင့်ပိတ်လိုက်ပါတော့သည် ။
သစ်တောအတွင်းလူသုံးယောက်မှာသွေးသံတရဲ
ရဲဖြင့်လဲကျလျှက်ရှိနေပါသည် ။
သွေးသံတရဲရဲလဲကျနေသော လူနှစ်ယောက်ဗိုက်ပေါ်တွင် ခေါင်းပြတ်နှလုံးက ဗိုက်အတွင်းအူများကို
ဖောက်၍ သွေးသံတရဲရဲဖြင့်စားသောက်လျှက်ရှိနေသောမြင်ကွင်းကိုတွေ့လိုက်ရသောကြောင့်သာဝမှာ
အလန့်တကြားအော်မည်ပြုရာ ကျွန်ပ်က သာဝပါး
စပ်ကိုလက်ဖြင့်ပိတ်၍ သစ်ပင်ကြီးတပင်အကွယ်
နောက်သို့ အလျှင်အမြန်ဆွဲသွင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်၏ ။
ဦးခေါင်းပြတ်နှစ်လုံးမှာ မထွေးလေးတို့သား
အမိဖြစ်ကြောင်း ကျွန်ပ်သိနေပြီးဖြစ်သည် ။
သာဝပါးစပ်အတွင်းမှကျွန်ပ်လက်ကိုဖြေလျှော့လိုက်ပြီး နူတ်ခမ်းပေါ်လက်တင်၍အသံမထွက်စေရန်
သတိပေးလိုက်သည် ။
သာဝမှာ အံ့သြထိတ်လန့်ဟန်ဖြင့်ရှိနေသည်။
ဗိုက်ဖောက်၍ အူများစားသောက်နေသော ခေါင်းပြတ်
နှလုံးအား မထွေးလေးတို့သားအမိဟု ယောင်၍ပင်
ထင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။
ခေါင်းပြတ်နှလုံးမှာ ဗိုက်ကိုဖောက်၍ အူများကိုစား
သောက်ပြီးသောအခါလေပေါ်ပျံဝဲ၍ အိမ်ဖက်သို့
ပျံဝဲသွားကြသည် ။
ခေါင်းပြတ်နှလုံးထွက်သွားသောအခါမှ ကျွန်ပ်တို့နှစ်ယောက်မှာပုန်းကွယ်ရာမှထွက်လိုက်ကြသည် ။
”..ဟို..ခေါင်းပြတ်သရဲတွေက..ဒီလူတွေကို
သတ်သွားတာပဲ ကိုကြီးဖိုးတေ ၊ကြောက်စရာကောင်း
လိုက်တာဗျာ အူကိုဖောက်ပြီးစားသွားသေးတယ်...”
ဗိုက်ပွင့်သေဆုံးနေသော အလောင်းသုံးလောင်းကို
ကြည့်၍ သာဝမှအထိတ်တလန့်ပြောနေစဉ် ကျွန်ပ်မှာ
အလောင်းများအနီးတိုးကပ်၍သေချာကြည့်လိုက်ရာ
လည်ပင်းများတွင်ကိုက်ခဲထားသော သွားရာများကို
လည်းတွေ့ရ၏ ။
ထိုသူများရုပ်ကို လရောင်အောက်တွင်သေချာကြည့်
မိရာ ကျွန်ပ်စိတ်အတွင်း ထိတ်ခနဲဖြစ်သွားရတော့သည်။
လဲကျသေဆုံးနေသူသုံးယောက်မှာ မထွေးလေးကို
သတ်ရန်ကြံစည်သော လူသုံးယောက်ဖြစ်နေသော
ကြောင့်ပင်ဖြစ်သည် ။
ကျွန်ပ်မှာ ဦးခေါင်းအတွင်းယခုဇာတ်လမ်းကို
ဆက်စပ်၍တခုခြင်းတွေးနေရင်းတရေးရေးအကောင်အထည်ပေါ်လာသည် ။
မထွေးလေးကိုသတ်ရန်ကြံစည်သော ဖိုးအောင်
အကိုသုံးယောက်မှာ ကျွန်ပ်တို့ကြားဝင်ဖျက်မူကြောင့်
မအောင်မြင်လိုက်ရာ ရွာမှရှောင်တိမ်းနေကြပြီး
မထွေးလေးတို့သားအမိကိုသတ်ရန် အိမ်ဘေးတော
အုပ်အတွင်းချောင်းမြောင်းနေကြခြင်းဖြစ်ဟန်တူ၏။
မထွေးလေးတို့သားအမိမှာ သူတို့အားသတ်ရန်
ကြိုးစားသူများကို ခေါင်းပြတ်စုန်းဘဝဖြင့်သတ်၍
အူဖောက်စားလိုက်ကြခြင်းဖြစ်သည်။
အကယ်၍ ယခုအလောင်းကိုရွာသားများတွေ့ပါက
လည်းတောကောင်တကောင်ကောင်လက်ချက်ကြောင့်သေဆုံးခြင်းဖြစ်မည်ဟုကောက်ချက်ချကြမည်မှာ
မြေကြီးလက်ခတ်မလွဲပေ ။
ကျွန်ပ်စိတ်အတွင်းလူသုံးယောက်သေဆုံးခြင်းအတွက်ဝမ်းနည်းစိတ်မဖြစ်မိကြောင်းဝန်ခံလိုပါသည်။
ယောက်ကျားရင့်မာကြီးသုံးယောက်က မိန်းခလေး
တစ်ယောက်ကို ဝိုင်းဝန်းသတ်ဖြတ်ရန်ကြံစည်သည်ဆိုကတည်းက စိတ်သဘောထားသေးသိမ်သော
သူများ ယောက်ကျားမဆန်၊သူရဲဘောကြောင်သူများ
ဟုသတ်မှတ်ထားသောကြောင့်ပင်ဖြစ်၏ ။
” ကိုကြီးဖိုးတေ ဘာတွေကြည့်နေတာလဲ
ပြန်ကြရအောင်လေဗျာ လူသေအလောင်းတွေက
ဗိုက်ပွင့်နေတာ သွေးပျက်စရာကြီး ။
ဟိုခေါင်းပြတ်သရဲတွေပြန်လှည့်လာမှ ကျွန်တော်တို့
လည်းအူဖောက်စားခံနေရအုံးမယ်
ပြန်ကြရအောင်ဗျာ......”
” အေးပါကွာ...ပြန်ကြတာပေါ့...ဒါပေမယ့်
ခေါင်းပြတ်သရဲတွေ့တာကို ဟိုသားအမိတွေကို
မပြောနဲ့နော်.. သာဝ...”
”..ဟာ.. ဘာလို့လဲ ကိုကြီးဖိုးတေရ...ခေါင်းပြတ်
သရဲကဒီလူတွေ အူဖောက်သွားတာပဲဟာ...”
” ခေါင်းပြတ်သရဲတွေ့တယ်လို့ပြောရင် သူတို့ကြောက်
ကြမှာပေါ့ကွ မိန်းမသားပဲနှစ်ယောက်တည်းနေကြတာလေ ယောင်လို့တောင်မပြောနဲ့နော်....”
” အင်း..မထွေးလေးက ခေါင်းပြတ်သရဲသူ့အိမ်နား
မှာရှိနေတာသိရင်ကြောက်နေမှာ။
မပြောဘူးစိတ်ချ ကိုကြီးဖိုးတေ....”
ကျွန်ပ်မှာလူသေအလောင်းသုံးလောင်းကိုကြည့်၍
အတွေးဝင်နေချိန်တွင် သာဝက ဘေးဘီဝဲယာကိုမလုံ
မလဲကြည့်ရင်းကျောချမ်းနေဟန်ပြောလာခြင်းဖြစ်၏။
ကျွန်ပ်က မထွေးလေးတို့သားအမိအကြောင်း
သိနေပြီဖြစ်သောကြောင့် အကြောင်းမသိသော
သာဝ စိတ်ထင်ရာစွတ်ပြောနေမည်စိုး၍ စကားကြိုကာထားလိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ။
ကျွန်ပ်တို့ပြန်လာကြသောအခါ အိမ်တွင်မီးများ
လင်းလျှက်ရှိနေပြီး ကျွန်ပ်တို့နှစ်ယောက်ကိုစောင့်ဆိုင်းနေသောမထွေးလေးသားအမိကိုတွေ့ရသည် ။
ဒေါ်မြဇာမှာကျွန်ပ်တို့အိမ်ပေါ်တက်လာချိန်တွင်
စကားလှမ်းပြောလာ၏ ။
” ..ဘယ်တွေသွားနေကြာတာလဲ မောင်ဖိုးတေ..
အော်သံတွေကြားလို့ အရီးတို့သားအမိနိူးလာကြတာ
မောင်ဖိုးတေတို့ကိုလည်းမတွေ့တော့ စိုးရိမ်နေမိတာ..”
” ကျွန်ပ်တို့လည်းအော်သံကြားလို့သွားကြည့်ကြတာ
လူသုံးယောက် အူဖောက်စားခံထားရတာတွေ့လိုက်
ရတာပါပဲ.. ”
”..ဟင်..ဘုရား..ဘုရား..ဘယ်သူတွေများလဲ
ဗိုက်ဖောက်ခံထားရတယ်ဆိုတော့ကြောက်စရာပဲ၊
ဘယ်သူတွေများ ဒီအချိန်ကြီး တောထဲမှာအသတ်
ခံရတာလဲ.... ”
” ဟုတ်ပါရဲ့ အိမ်နားမှာဆိုတော့ အိပ်ရမှာတောင်
ခပ်လန့်လန့်ပါပဲ... ”
မထွေးလေးတို့သားအမိမှာ ကြောက်လန့်သော
ဟန်ပန်အမူအယာမျိုးရှိနေကြ၏။
သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်အကြောင်းသိထားသော
ကျွန်ပ်မှာ အမူယာပိုနေသောသားမိနှစ်ယောက်
အကြောင်းကို သိထားပြီးဖြစ်သောကြောင့် ပြုံးလိုက်မိပါသည်။
ခုမှအိပ်ယာမှထာလာကြောင်းပြောနေသော်လည်း မျက်နှာနဲ့ဆံပင်များတွင်ရေစက်ရေပေါက်တချို့ကို
ကျွန်ပ် တွေ့နေရသည် ။
ကမန်းကတန်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်လာသောကြောင့်
သွေးစသွေးနတချို့က ရှိနေသေးသည်ကိုသတိထား
ကြည့်မိသောကျွန်ပ်မြင်တွေ့လိုက်ရ၏ ။
”...ကျွန်ပ်တို့အော်သံကြားလို့ရောက်သွားတော့
ဗိုက်ပွင့်သေနေတာပါပဲ ၊တောကောင်တကောင်ကောင်လက်ချက်ထင်ပါတယ် ။
ဒါနဲ့ အရီးတို့မိသားစုအတွက် ဒီလူသုံးယောက်သေ
သွားတာ တမျိုးကောင်းတယ်ပြောရမယ်ဗျ။
သေသွားတဲ့လူသုံးယောက်က မထွေးလေးအသက်ကိုရန်ရှာဖို့ကြိုးစားကြတဲ့ လူတွေမို့ပဲလေ... ၊
သူတို့သေသွားတော့ အရီးတို့မထွေးလေးတို့အသက်ဘေးအတွက် တရန်အေးတာပေါ့..။.. ”
ကျွန်ပ်စကားကြောင့် မထွေးလေးတို့သားအမိမှာ
တမင်တကာလုပ်ယူဖန်တီးထားသောအံ့သြသော
မျက်နှာဖြင့်ရှိနေကြသည် ။
..ဟင်.. ဟုတ်လား ဒီလိုဆိုတော့လည်း၊ တမျိုး
ကောင်းတာပေါ့ သေချင်းဆိုးတွေ သူများမကောင်းကြံ
ကိုယ့်ဘေးဒဏ်ထိပြီပေါ့...
”...ဝဋ်...ကနေ့မကူးဘူးပြောရမယ် နေ့လည်က
ကျွန်မအသက်ကိုရန်ပြုသူတွေက ခုတော့ကိုယ့်
စားစရိတ်နဲ့ကိုယ့်သေလမ်းရောက်သွားပြီပေါ့ရှင်...”
ကျွန်ပ်တို့မှာမအိပ်ကြတော့ပဲစကားစမြည်ပြောရင်း
မိုးလင်းသွားကြတော့သည် ။
မနက်မိုးလင်းချိန်ရောက်သောအခါ၊ကျွန်ပ်နဲ့မထွေး
လေးမိခင်တို့ဘာဆက်လုပ်ကြမည်တိုင်ပင်ကြရင်း။
မထွေးလေးနဲ့သာဝအားရွာမှလူကြီးများကိုအခေါ်လွှတ်လိုက်ကြ၏ ။
ရွာလူကြီးနဲ့ ရွာသားတချို့ရောက်လာသောအခါ
အလောင်းများရှိသောနေရာသို့သွားကြည့်ကြသောအခါ။
ဗိုက်ပွင့်၍ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်သေဆုံးနေသော
အလောင်းများကိုခွေးအများကပါဝိုင်းဆွဲထားကြရာ
ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ဖြင့် အရိုးကျနေပြီဖြစ်သည် ။
ကျွန်ပ်မှာညက ကြုံရသောအကြောင်းအရာများထဲမှ
ခေါင်းပြတ်တွေ့သည်ကိုထိမ်ချန်၍ ညဖက်အော်သံ
ကြား၍သွားကြည့်ရာဗိုက်ပွင့်သေနေသော လူသုံးယောက်ကိုတွေ့ကြောင်းရွာလူကြီးကိုပြောပြလိုက်သည် ။
ရွာလူကြီးနဲ့လိုက်ပါလာသောရွာသားများမှာ
ဖိုးအောင်အကိုသုံးယောက်မှာ မထွေးလေးတို့သား
အမိကို ဒုက္ခပေးရန်တောအတွင်းရှိနေချိန်တွင်တောကောင်တကောင်ကောင်လက်ချက်မိသွားသည်ဟုသာ
ကောက်ချက်ချကြသည် ။
အလောင်းကိစ္စများရွာသူကြီးကိုပြောပြ၍ကိစ္စ၊ဝိစ္စ
ပြီးသောအခါ
ကျွန်ပ်တို့ဆရာတပည့်မှာပြန်ရန်ပြင်ဆင်ကြတော့
သည် ။
မထွေးလေးတို့သားအမိမှာ ကျွန်ပ်တို့အားကျေး
ဇူးတင်စကား အထပ်ထပ်အခါခါဆိုရင်း နောက်နောင်
ကြုံကြိုက်ပါက ဝင်လည်ရန်ဖိတ်ခေါ်နေသည် ။
သာဝမှာ ခွဲခွာရမည်မို့စိတ်မကောင်းသောမျက်နှာ
ဖြင့်မထွေးလေးအား သူနောက်တခေါက်လာမည်ဖြစ်
ကြောင်း အမြဲသတိရနေမည်ဖြစ်ကြောင်း မပြီးနိူင်မစီး
နိူင်မှာတမ်းချွေလျှက်ရှိနေပါသည် ။
ကျွန်ပ်တို့ပြန်ချိန်တွင်မထွေးလေးမှာလက်ပြ၍
ကျန်နေရစ်ခဲ့ပါတော့၏ ။
”..ကိုကြီး ဖိုးတေ နောက်များ အမဲပစ်ရင်
မထွေးလေးတို့ဖက်ကိုလာပြီး ဝင်လည်ကြ
ရအောင်ဗျာ...”
” ..ဝေးတယ်ကွ နေရာက ဒီနေရာနောက်
တခေါက်လာဖို့မလွယ်ဘူး... ”
” ကျွန်တော်က အမဲပစ်ဖို့စိတ်မပါတော့ဘူးဗျာ..၊
ကျွန်တော်စိတ်၊ကျွန်တော်နှလုံးသားက မထွေးလေး
ဆီကျန်နေရစ်ခဲ့ပါပြီ...”
” အပိုတွေသိပ်မပြောနဲ့ သာဝရာ ငြိမ်နား
ထောင်နေတာအကောင်းမထင်နဲ့ သွား..
ခပ်သွက်သွက်လျှောက်..
ဖင်ကိုဆောင့်ကန်မိတော့မယ်.... ”
သာဝက နောက်သို့တမျော်မျော်ကြည့်၍မခွဲနိူင်မခွာ
ရက်ပြောနေသောကြောင့် ကျွန်ပ်က အမြင်ကတ်စွာ
ပြောလိုက်ခြင်းပင်။
အကယ်၍ ကျွန်ပ်မြင်ခဲ့ရသော မထွေးလေးတို့သားအမိခေါင်းပြတ်စုန်းမများဖြစ်ကြောင်းကိုသာဝကို
ပြောပြလိုက်ပါက၊သာဝမှာကျွန်ပ်စကားကိုယုံကြည်
မည်လား။မယုံကြည်နိူင်ဖြစ်မည်လား မဆိုနိူင်ပေ။
ကျွန်ပ်ကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် မြင်တွေ့ခဲ့ရသော
ခေါင်းပြတ်စုန်းအကြောင်းကို မျက်မြင်မို့သာယုံကြည်
လက်ခံခြင်းပင်။
တခြားတယောက်ကသာပြောပြလျှင် ယုံကြည်လက်
ခံနိူင်မည်မဟုတ်သည်မှာ အသေအချာပင်ဖြစ်ပါတော့သည် ။
============================
ပြီးပါပြီ
မြူခိုးအလင်္ကာ