ဂိုဏ်းစတားမလေး၏အချစ်တော်
ကလေးနှစ်ယောက်ကို ဖက်ပြီးနှုတ်ဆက်ပြီးသည်နှင့် ကားတံခါးကိုဖွင့်ပြီး သစ်သီးခြင်းနဲ့အလှကုန်ပစ်စည်းထဲထားတဲ့ ခြင်းကို ကိုင်၍ ဆေ ဆီသို့ စက် လျှောက်လာသည်။စက်ရဲ့ မျက်နှာမှာလည်း အပြုံးပန်းတွေဝေနေတာကြောင့် ဆေမှာ ရင်ခုန်လာပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ပွတ်တိုက်နေမိ၏။ဆေ အရှေ့သိုရောက်တာနဲ့
"ဆေ အတွက် လက်ဆောင်ဝယ်လာတာ"
"ဟင်"
"ဆေ တို့ အလှသင်တန်း တက်နေတဲ့ဆို ဒါကြောင့် အလှကုန်ပစ်စည်းဝယ်လာပေးတာ"
"ဒါတွေကို ကိုယ်တိုင်သွားဝယ်လာတာလား"
"အသိမိတ်ဆွေ မိန်းကလေးတစ်ဉီးက အလှကုန်ဆိုင်ဖွင့်ထားတော့ ဆေတို့ကိုသတိရပြီး သွားဝယ်ပေးတာ"
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဉီးဉီးစက်"
"အဟက် ကလေးတွေခေါ်သလိုခေါ်နေပါလား ဒါဆိုရင်တော့ ဆေက ဉီးစက်ရဲ့ ကလေးဖြစ်သွားပြီးနော်"
"ဆေက ဉီးဉီးစက်ရဲ့ကလေးဖြစ်ရအောင် ဉီးဉီးမွေးထားလိုလား"
"ကိုယ်မွေးစားထားမယ်လေး"
"မွေးပြီးမှစားမှာပေါ အဲလိုလား"
"ဟားး သိရယ်ရတာပဲက ဉီးဉီးစက်စားမှမဟုတ်ပါဘူးကွာ ကဲ့လာ အထုပ်ဝင်မယ်"
ဆေ လည်း အလှကုန်တွေကို ပျော်ရွှင်သယ်၍ အိမ်ထဲဝင်ခဲ့သည်။စက် ကတော့ ဆေ ပျော်နေတာကိုသိတာကြောင့်အရမ်းပျော်နေ၏။
"ငါကို ရေတစ်ခွက် ခပ်ပေးလို့ရမလား"
"ရေအိုးနဲ့ မရွှေရည် နီးတာပဲ ကိုယ်ဘာခပ်သောက်လိုက်ပါ"
"အဟက် နင်က ငါခိုင်းတာကိုမလုပ်ဖူးဘူးပေါ့"
"ဘာအကြောင်းကြောင့် ရင့် ကရှင်ခိုင်းတာကို လုပ်ရမှာလဲ"
"နင်က ဒီအိမ်က အိမ်ဖော်မဟုတ်လား ဒါကြောင့် ငါခိုင်းတာလုပ်ရမယ် နောက်ဆိုရင် ငါက ဒီအိမ်ရဲ့အရှင်သခင်မ ဖြစ်တော့မှာသိလား"
"ဒီမှာ မရွှေရည် ရင့်ကဒီအိမ်ရဲ့ အိမ်ဖော်မဟုတ်ဘူး ဉီးမိန့်ရဲ့ကျေးဇူးရှင် ပြီးတော့ တစ်ခါထဲပြောလိုက်မယ် ဉီးမိန့်ရဲ့ဇနီးနေရာကို မရွှေရည်ဘယ်တော့မှ ဖြစ်လာမှမဟုတ်ဘူး ဘာလို့လဲသိလား မရွှေရည်နဲ့ ဉီးမိန့်က မတန်လိုဘဲ "
"ဘာ!!တောသူမကများ"
ရင့်ကို ရွှေရည် ပါးလှမ်းရိုက်သည်။သို့သော် ရင့်ကတော့ ရွှေရည် လက်ကိုဖမ်းထားပြီး
"ရင့် အသားကိုထိဖို့မကြိုးစားနဲ့ မရွှေရည် အတွက်ကောင်းလာစရာ မရှိလို့ပါ ပြောကာ ရှေရညျ လက်ကိုတမင်နာအောင်လိမ်ပြီး တွန်းထုတ်သည်။ ထိုနောက် မီးဖိုချောင်ကနေ ရင့် ထွက်ခဲ့သည်။
"မမလေး အပြင်မှာအေးတဲ့ ဘာလုပ်နေတာလဲ"
"`လမင်းကြီးကိုကြည့်နေတာ ဒီနေ့ လပြည့်ညထင်တယ် လကအရမ်းလှပနေတာပဲ"
"မမလေးလောက်တော့ မလှလောက်ပါဘူးနော် "
"ဟီး အရမ်းမြှောက်လွန်ပြီး ဆေ ကို ဘာဝယ်ပေးရမလဲ"
"ဟာ မမလေးက ဆေ ကအမှန်တိုင်းပြောတာကို ဟိုမှာ အကိုလေးလာနေပြီး အေးအေးဆေးဆေးစကားပွောကွနျော "
ဆေ အလိုက်သိစွာ အခန်းထဲဝင်ပြေးသွားသည်။ ရင့် ကတော့ ဉီးမိန့်ကိုအပြုံးလေးနဲ့ကြို၏။
"ရင့် မအေးဘူးလား"
"အေးတယ် မအေးအောင် ဉီးမိန့်ရင်ခွင်ထဲ ဝင်နေမယ်လေ"
"တော်တောစကားတတ် ဉီးမိန့်ရဲ့ရင်ခွင်က ရင့် အပိုင်ပါဗျာ မအေးလည်းဝင်နေလို့ရပါတယ်"
"တကယ်နော် ဉီးမိန့် ရင်ခွင်က ရင့် အပိုင်ဖြစ်သွားပြီး "
ရင့် ဉီးမိန့်ရင်ခွင်ထဲ သိုတို့းဝင်ပြီး မျက်နှာဖူးဖူးလေးကို ကပ်ထားက စကားတွေကိုတတွတ်တွတ်ပြောနေသည်။
"ဉီးမိန့် မားနဲ့ပါးကို လွမ်းတယ်"
"ဉီးမိန့် တို့ မားဆီပြန်ကြမလား"
"အင့်ဟင်း မပြန်သေးဘူး"
"ရင့် အရမ်းလွမ်းနေတယ်မဟုတ်လား"
"လွမ်းပေမဲ့ ဖုန်းဆက်လို့ရတယ်လေ ဉီးမိန့် ဟိုမရွှေရည်နဲ့ နှစ်လကြာရင် စေ့စပ်မှာလား"
"မစေ့စပ်ပါဘူး မာမီတို့စိတ်ချမ်းသာအောင် တမင်ပြောလိုက်တာ"
"ဒါပေမဲ့ နှစ်လပြည့်ရင် ဉီးမိန့်တကယ်စေ့စပ့ရမှာပေါ့ "
"စေ့စပ်စရာလား ပျော်ရွှင်စရာကောင်းတဲ့အချိန်မှာ အဲဒီစိတ်ညစ်စရာတွေပြောမနေနဲ့ ဉီးမိန့် ကတိပေးတယ် အဲဒီစေ့စပ်ပွဲဘယ်တော့မှဖြစ်မလာစေရဘူးကွာ ဟာ ဟိုမှာမမနှင်း လာနေပြီး ဉီးမိန့် အခန်းထဲဝင်ပုန်းမယ် ဆိုကာ ရင့်ရဲ့ လက်ကိုဆွဲပြီးခေါ်သွားသည်။အခန်းထဲရောက်လျှင် ဉီးမိန့်က ရင့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းနီနီလေးကို အရင်စ၍အနမ်းပေးသည်။ အနမ်းတွေ မြန်ဆန်လာလျှင် ခဏရပ်ပစ်ပြီး ဉီးမိန့်က
"မာမီတို့အတွက် မြေးလေးတစ်ယောက်မှေးရငျတော့ ဉီးမိန့်တို့ကို ခွဲလိုမရတော့ဘူးလေ ဒါကြောင့် ဉီးမိန့်တို့ ကလေးယူရအောင်နော်"
ထိုစကားကြောင့် ရင့် ကပြုံး၍ ဉီးမိန့်ရဲ့ပါးပြင်ကို ခြေဖျားနမ်းကာ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ မိန့်ကတော့ ပျော်ရွှင် မြတ်နိုးစွာဖြစ် ရင့်ကို ပြန်နမ်းသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ မဂ်လာဉီးညလေက ချစ်ခြင်းတရားတွေဖြစ် ရင်ခုန်ကြည်နူးခဲ့သည်။
"ဉီးနေသူရနဲ့ တွေ့ချင်လို့ပါရှင်"
"ဆရာနဲ့ ချိန်းဆိုထားလား"
"မချိန်းထားပါဘူး"
."ဒါဆိုရင် တွေ့လို့မရပါဘူးရှင့် "
ခေ စိတ်ပျက်သွား၍ ကောင်တာကနေပွနျလှညျ့ခဲ့သညျ။ မမနှင်းတို့ရဲ့ ပြောစကားတွေကြောင့် ဉီးနေသူရက နေဝန်းနီဆောက်လုပ်ရေးရဲ့ MD တစ်ဉီးမှန်းသိရသည်။ထို့ကြောင့်လည်း ခေ ဉီးနေသူရနဲ့ရင်းနှီမှုယူပြီး ရွှေရည်အကြောင်းစုံးစမ်းဖိုလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အခုတော့ အိမ်ပြန်ရတော့မှာပေါ့ တွေးရင် တံခါးအပေါက်ဝဆီသို့လာခဲ့သည်။
နေသူရ အစည်အဝေးခန်းကနေထွက်လာလျှင် ဘာရယ်မဟုတ်ဘဲ မျက်စိတစ်ချက်ဝေ့လိုက်လျှင် ခေ ကိုမြင်သွားကြောင့်
"ခေ!!"
"ဉီးနေသူရ"
"ကိုယ်ရဲ့ နေရာကို ဘာလာလုပ်တာလဲ တိုက်ဆောက်ဖို့လာအပ်တာလား"
"မဟုတ်ပါဘူး ဒီအတိုင်း..ဒီအတိုင်း လမ်းကြုံလို့ ဝင်လာတာ"
"ဒါကိုယ်ရဲ့ အလုပ်မှန်းဘယ်လိုသိတာလဲ"
"မမနှင်းတို့ပြောနေတာကြားလို့ပါ အဲဒါကြောင့်သိတာ ဉီးနေသူရကို တွေ့ဖို့မေးကြည့်သေးတယ် တွေ့လိုမရဘူးဆိုလို့"
ခေရဲ့စကားကြောင့် နေသူရ ကောင်တာက ဝန်ထမ်းတွေကို
မင်းတို့တွေ ခေ ဆိုတာနဲ့ ငါအခန်းထဲပေးဝင်လိုက်ပါ။ ဒါမှမဟုတ် ငါကိုအကြောင်းကြားပါ"
."ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ"
"ခေ နောက်ဆိုရင် အချိန်မရွှေးဝင်လည်ပါ ဪနေ့လည်စာစားချိန်တောင်ရောက်ပြီး ခေကို ကိုယ် နေ့လည်စာ လိုက်ကျွေးမယ်"
"ဆရာ အစည်းအဝေးလုပ်ဖို့ရှိသေးတယ်ရှင့်"
"ဖျက်လိုက် "
နေသူရ ခေရဲ့လကျကိုဆှဲပွီး အပြင်ထွက်ခဲ့သည်။ခေ ကတော့ ရင်ခုန်သံမြန်ပြီး လက်တွေပါအေးစက်လာရပါသည်။ ဉီးနေသူရ ခေ ကိုအရေးပေးတာကြောင့် ပျော်ရွှင်ရသည်။
"ဉီးမိန့် ..ဉီးမိန်"
"ဘာပြောစရာရှိလိုလဲ ရင့်လေးရ"
"ဉီးမိန့်ကို ပူဆာစရာရှိလို့"
"ကဲ့ပြော ဘာပူဆာမှာလဲ"
"ရင့် တို့လျှောက်လည်ရအောင်နော် ရုပ်ရှင်တွေလည်းကြည့်မယ် မုန့်တွေလည်းဝယ်စားမယ်"
"Ok ဉီးမိန့် အဝတ်စားလှဲပြီးသွားကြမယ် ရင့်လည်း လှဲထားပြီး မာမီတို့မမြင်တဲ့နေရာကနေစောင့်နေပါ"
."ဟုတ်ကဲ့ အဲဒါကြောင့် ဉီးမိန့်ကိုအရမ်းချစ်တာ ပြော၍ ရင့် အခန်းထဲသို့ဝင်သွားသည်။