အဏ္ဏဝါအတွင်းမှအကျဉ်းစံများ
====================
ဆီမီးရောင်ထိန်ထိန်ဖြင့်ရွာငယ်လေးမှာ
နေ့ဖက်နဲ့မခြား လူပ်ရှားသက်ဝင်နေ၏ ။
ထင်းခွဲ၊ရေခပ်နေသောအမျိုးသားများ
ချက်ပြုတ်၊လျော်ဖွတ်နေသောအမျိုးသမီးများကို
နောက်မှလိုက်လာ၍ယခုမှရွာလယ်လမ်းဝင်နေကြ
သောသက်ခိုင်နဲ့ ဖုန်းမြတ်ကျော်တွေ့နေရ၏ ။
ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်အံ့အြသင့်နေမိ၏။
ထိုသူများပြုလုပ်နေသော အိမ်မူကိစ္စများမှာ
နေ့ဖက်တွင်သာပြုလုပ်လေ့ရှိသောအလုပ်မျိုးဖြစ်၍
ယခုလိုညနက်သန်းခေါင်ပြုလုပ်နေခြင်းကထူးဆန်းနေ၏။
သို့သော်လည်း...။
လက်လုပ်လက်စားများမို့တနေကုန်တနေခန်း
ဝမ်းရေးအတွက်ရှာဖွေရုန်းကန်နေကြရသူများမို့
ဟုစိတ်ဖြေနေရသော်လည်း၊နောက်ထပ်သံသယ
ဖြစ်စရာများထပ်တိုးလာစရာကိစ္စများရှိနေ၏ ။
ရွာလယ်လမ်းတလျောက်စဝင်လာချိန်ကတည်း
ကဘေးဖက်ဝဲယာအိမ်များကိုသတိထားကြည့်မိရာ
တွင်လင်မယားနှစ်ယောက်တွဲများကိုသာတွေ့ရ
ပြီးခလေးသူငယ်အရိပ်အယောင်များလုံးဝမတွေ့
ရခြင်းနဲ့အတူ၊တစ်ခြားသောလူရိပ်လူယောင်များ
မတွေ့ရပဲ လင်မယားနှစ်ယောက်တွဲများသာတွေ့
ရ၏ ။
ထိုသူများမှာ ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်နဲ့သက်ခိုင်
ကိုအလေးထားဟန်မရှိလှည့်၍ပင်တချက်မကြည့်ပ
လုပ်စရာရှိသည်များကိုသာ ပုံမှန်လုပ်ကိုင်နေကြ၏။
ပို၍ထူးဆန်းသောအချက်မှာ လင်မယားတွဲ
များမှာသုံးဆယ်ကျော်ပတ်ဝန်းကျင်ခန့်ရွယ်တူစုံတွဲ
များဖြစ်ကြခြင်းဖြစ်၏ ။
စဝင်လာစဉ်ထိုအချက်ကိုသတိမပြုမိသော်လည်း
ရွာထဲအတန်ငယ်မျဝင်မိချိန်ထိုအချက်ကိုသတိမပြု
မိသော်လည်းအတန်ငယ်ရွာလယ်သို့ရောက်ချိန်
ထိုအချက်ကိုသတိပြုမိလာ၏ ။
ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်တစ်ယောက်
နောက်ဆုံးသူသတိပြုမိသောအချက်ကိုသိရချိန်
တည်ငြိမ်နေသောသူ့မျက်နှာမှာကွက်ခနဲပျက်သွား
ခြင်းနဲ့အတူ စိုးရိမ်စိတ်များလည်းဝင်လာမိတော့၏။
ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်မှာစေ့စပ်သေချာသူ
ဖြစ်၏ ။
ဘယ်အလုပ်မဆို ပီးပြီးရောဖြစ်စလွယ်မလုပ်
တတ်သူသောအကျင့်ရှိသောအကျင့်ရှိသောသူမို့၊
မူမှန်မဟုတ်သောအခြေများတွင်နောက်ဆုံးသော
သတိပြုမိသောအချက်ကိုသတိပြုမိသောအချက်
မှာအထူးဆန်းဆုံးဖြစ်၏ ။
ရွာထဲစဝင်ရာ ဝဲယာလမ်းယာအိမ်များမှစ၍
အိမ်တိုင်းခေါင်းရင်းဖက်မြေကွက်လပ်တွင်
သေတ္တာရှည်ကြီးနှစ်လုံးကိုအိမ်တိုင်းတွေ့နေရ၏ ။
အစပထမ သာမာန်သာထင်၍ အရေးမထားမိသော်
လည်းအိမ်တိုင်းထိုသေတ္တာရှည်များတွေ့ရချိန်တွင်
သံသယစိတ်များဝင်လာခြင်းကြောင့် သေချာအကဲ
ခတ်ကြည့်မိရာ ထိုသေတ္တာရှည်များမှာ ခေါင်းတလားများနဲ့ဆင်တူကြောင်းစိုးရိမ်ထိတ်လန့်
စိတ်ဝင်လာရမိတော့၏ ။
သက်ခိုင်မှာတစ်ယောက်မှာဒေါက်တာဖုန်းမြတ်
ကျော်နောက်မှကပ်လိုက်၍ စိတ်ပျက်အားငယ်
ခြင်းနဲ့အတူ၊ကြောက်လန့်စိတ်များလည်းဖြစ်နေ၏ ။
မကြာသေးခင်ယခုကျွန်းတွင်သေမလိုအဖြစ်မှ
လွတ်မြောက်ထားရသောသူ့အတွက် ယခုလို
ရွာမှမရှိဟုသိထားသော ကျွန်းပေါ်တွင်ရွာတစ်ရွာ
တွင်တွေ့ရခြင်းအတွက်အံ့အြစိတ်၊ကြောက်လန့်စိတ်ရောပြွန်း၍ဘာစကားမှမဆိုနိူင်
ပဲရှိနေတော့၏ ။
"…မောင်ရင်တို့ ဒီကိုလာကြ... ”
ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်နဲ့သက်ခိုင်ရွာလည်
လမ်းမှလျောက်လာကြချိန်၊ ရွာလူကြီးဟုသူ့ကိုယ်သူမိတ်ဆက်၍ရွာသို့ဖိတ်ခေါ်
သောရွာလူကြီးမှာအိမ်ခြံတခြံရှေ့တွင်တကိုယ်တည်းရပ်စောင့်၍ အိမ်ခြံတွင်း
ဖိတ်ခေါ်လာသောကြောင့် ခြံဝင်းအတွင်းဝင်လိုက်
ချိန် သစ်သားစားပွဲရှည်ကြီးတစ်ခုပေါ်တွင် သင်္ဘောသားများသူတို့ယူဆောင်လာသောအရက်ပုလင်းများထောင်၍ ဝိုင်းဖွဲ့စားသောက်ရန်ပြင်ဆင်
နေကြလျက်ရှိနေ၏ ။
ယခုမှချက်ပြုတ်ထားဟန် ငါး၊ပုဇွန်၊ဂဏန်းများကလည်းအငွေ့တထောင်းထောင်းဖြင့်
စားပွဲပေါ်တွင်ရှိနေ၏ ။
သင်္ဘောသားများဘေးတွင်လည်းကျွန်းသူ
ပျိုဖြူလေးများကခြံရံလျက်ရှိနေကြသောကြောင့်
သင်္ဘောသားများမှာ အပျော်ကြီးပျော်နေကြဟန်
ရှိနေသည်။
”… ဆရာကြီး...သက်ခိုင်...ကျွန်တော်တို့က
အမြည်းကောင်းလို့သောက်ဖို့လုပ်နေတာ..
တစ်ခွက်တစ်ဖလားဝင်သောက်ကြပါလား...”
”…တော်ပါပြီကွယ်.မသောက်တော့ဘူး..
မင်းတို့လည်းသိပ်မူးအောင်မသောက်ကြနဲ့
မနက်ဖြန်အလုပ်ရှိသေးတယ် မထနိူင်ပဲနေမယ်..
..ဒါနဲ့.
.မောင်သက်ခိုင်ရောသောက်ချင်သောက်လေ..
အများကြီးတော့မသောက်နဲ့....”
”…မသောက်တတ်ပါဘူး ဆရာကြီးရယ်....”
ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်မှာယခုလိုစိုးရိမ်စိတ်
ဝင်နေရချိန် သင်္ဘောသားများ အရက်ဝိုင်းဖွဲ့နေခြင်း
ကိုတွေ့ရခြင်းအတွက်မျက်နှာပျက်သွားရတော့၏ ။
သို့ရာတွင်.. လုပ်ငန်းခွင်မဟုတ်သောပြင်ပချိန်များတွင်သောက်
စားနေခြင်းမျိုးကိုသူ့တွင်တားခွင့်မရှိပေ။
မများစေရန်သာသတိပေးရင်းသက်ခိုင်ကိုသောက်
လိုကသောက်ခိုင်းခြင်းခြင်းဖြစ်၏ ။
သက်ခိုင်တစ်ယောက် ခေါင်းငိုက်စိုက်ချကာပတ်ဝန်းကျင်ကိုမကြည့်သူ့
ရှေ့မြေပြင်သို့ငေးရာမှမသောက်တတ်ကြောင်း
ပြန်ဖြေလိုက်၏ ။
”… မောင်ရင်တို့ကမသောက်မစားဆိုတော့
သောက်နေကြသူကြားနေရင် နေရခက်မှာပေါ့
ကျုပ်မောင်ရင်တို့အိပ်ဖို့ အိမ်စီစဉ်ထားပါတယ်...”
” ကောင်းပြီ...ကျွန်ပ်နဲ့မောင်သက်ခိုင်အရင်
သွားနှင့်မယ် မင်းတို့တအားမူးအောင်မသောက်
ကြပါနဲ့ ....”
”…စိတ်မပူပါနဲ့ ဆရာကြီး ခနနေလိုက်လာခဲ့ပါမယ်
သွားနှင့်ကြပါ...”
” ကျွန်တော်ချည်းသောက်နေရတာကြာနေပြီ
ခုလိုဘေးနားကပြုစုပေးမယ့်ကောင်မလေးတွေ
ရှိနေတုန်းခနလေးသောက်ပါရစေ ဆရာကြီးရေ...
ဟဲ...ဟဲ...ဟဲ...”
ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်နဲ့သက်ခိုင်အ
ရက်မသောက်ကြောင်းငြင်းဆိုနေချိန် ဘေးမှ
သူတို့လူစုအားအရိပ်အခြည်ကြည့်၍ အကဲခတ်နေသော ရွာလူကြီးမှ အိပ်စက်ရန်စီစဉ်
ထားကြောင်းပြောလာသောကြောင့် ဒေါက်တာ
ဖုန်းမြတ်ကျော်မှာသူ့လူများကိုစိတ်မချစွာကြည့်
၍မှာကြားနေပြန်၏ ။
သင်္ဘောသားများမှာအရက်ခိုးကြောင့်ရီဝေနေသော
မျက်လုံးများဖြင့် ဘေးနားမှအရက်ငှဲ့ပေး၊အမြည်းကုန်ပါကအချိန်မဆိုင်းပဲယူပေးသလိုဘေး
နားကပ်ထိုင်၍မထိခလုပ်၊ထိခလုပ် စနောက်ကျီစယ်နေသောကောင်မလေးများကြား
သဘောကျကြီးကျနေကြတော့၏ ။
ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်စိတ်မချ၍မှာနေ
သောစကားကိုအမြန်ပြန်လာမည်ဟုဆိုနေကြသော်
လည်း သူတို့ပုံစံက အလွယ်တကူပြန်မည့်ဟန်မရှိ။
အရက်သောက်လိုက်၊အမြည်းစားလိုက်၊ကျွန်းသူ
လေးများကိုခါးတို့၊လက်တို့လုပ်လိုက်ဖြင့် တဝါးဝါး
တဟားဟားပွဲကျနေကြရာဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်မှာသက်ပြင်းသာချမိတော့၏ ။
..တန်မူး...တန်မူး......
....ဗျာ...သူကြီး....
...အေး...ဒီကမင်းအစ်ကိုတွေကိုရွာထိပ်က
ဧည့်သည်တွေတည်းမယ့်အိမ်လိုက်ပို့လိုက်...
...ဟုတ်ကဲ့..သူကြီး...
..အေး..ဟိုပြောဒီပြောတွေလည်းပြောမနေနဲ့
ကြားလား...
ရွာလူကြီးမှာတန်မူးဆိုသော ကျွန်းသားတစ်ယောက်ကိုခေါ်၍ ဒေါက်တာဖုန်း
မြတ်ကျော်တို့တည်းခိုရန်နေအိမ်သို့လိုက်ပို့
ခိုင်းနေ၏ ။
သို့ရာတွင်
တစ်ခုခုသောလျို့ဝှက်ကြိတ်မှာနေခြင်းကို ဒေါက်တာ ဖုန်းမြတ်ကျော်တစွန်းတစကြားဖြစ်
အောင်ကြားလိုက်၏ ။
တန်မူးဆိုသော ကျွန်းသားမှာ ရွာ၏အနောက်ဖက်
အရပ်သို့ မီးတုတ်တစ်ချောင်းကိုင်၍ ရှေ့မှငိုက်စိုက်၊ ငိုက်စိုက်လျောက်နေချိန် ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်နဲ့သက်ခိုင်မှာထိုကျွန်းသားဦးဆောင်ရာနောက်လိုက်လာခဲ့ကြတော့၏။
တစ်နေရာရောက်သောအခါတွင်
ထိုလူက အိမ်ကြီးတစ်အိမ်ရှေ့ရပ်လိုက်တော့၏။
ခြံဝင်းဝင်ပေါက်တွင်ဆီမီးတုတ်နှစ်ချောင်းဘယ်
ညာစိုက်ထားခြင်းကြောင့် အတွင်းဖက်ခြံဝင်းသို့
ရှင်းလင်းစွာမြင်နေရ၏ ။
”..ဒါ.. ခင်များတို့နေရမယ့်...အိမ်ပဲ.....”
”...ခန..ခန...တခုလောက်မေးချင်လို့ခင်များတို့
ရွာကဧည့်ဝတ်အတော်ကျေတာပဲနော် ဒါနဲ့ဒီကို
ဧည့်သည်တွေမကြာမကြာလာတတ်ကြလား...”
...ဟင်း...ဟင်း....ဟင်း....ဟင်း.....
...ကျွန်ပ်ပြောတာ ဘာရယ်စရာများပါလို့လဲဗျ....
...ခင်များပြောတာ ရယ်ရလို့ပါ ဒီရွာကဧည့်ဝတ်
အတော်ကျေတာတဲ့လား....ဟင်းဟင်း...
ကျွန်းသားမှာ ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်ပြောစကား
ကိုသဘောကျဟန်မျက်နှာသေကြီးဖြင့်ရယ်မောနေခြင်းကြောင့်နားမလည်သောကြောင့်ပြန်မေးရာ
တိကျသောစကားအဖြေကိုပြန်မဖြေပေ။
”....ခင်များဘာကိုပြောချင်တာလဲ....”
...ထားပါတော့ ကျုပ်တာဝန်က ခင်များတို့ကို
လိုက်ဖို့ရယ်...နောက်စစ်စရာ...ဟာ...
”…ဘာများ စစ်စရာတွေရှိနေသေးတာလဲ...”
”...ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူး ကျုပ်လုပ်စရာရှိသေးတယ်...”
ကျွန်သားမှာဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်နဲ့စကားပြော
ရင်းမှစကားအနည်းငယ်မှားသွားဟန်ကြောင့်
ထိတ်ထိတ်ပြာပြာငြင်းဆန်၍သူကိုင်ထားသေ မီးတုတ်ကို ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်လက်ကို
ထိုးပေး၍ လာရာလမ်းအတိုင်းမပြန်ပဲ အိမ်ဘေး
အမှောင်ရိပ်သို့တိုးဝင်သွားတော့၏ ။
ထိုကျွန်းသားပုံမှန်မဟုတ်သောအခြေအနေကြောင့်
ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်စိတ်ဝင်စားသွားရ၏ ။
” ရော့.. သက်ခိုင်မီးတုတ်ယူပြီး အိမ်ထဲမှာ
စောင့်နေ ကျွန်ပ်မကြာခင်ပြန်လာခဲ့မယ်...”
” ..ဟင်..ဆရာကြီး ဘယ်သွားမလို့လဲ....”
” ဘယ်မှ မသွားဘူး မောင်သက်ခိုင် ခနလေးပါ
ကျွန်ပ်မကြာပါဘူး...”
ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်မှာသက်ခိုင်လက်သို
့မီးတုတ်အပ်၍
ကျွန်သားးဝင်သွားရာအိမ်နောက်ဖက်ဘေးအမှောင်
ရိပ်သို့ဝင်သွားရာ သက်ခိုင်တစ်ယောက်ဒေါက်တာ
ဖုန်းမြတ်ကျော်ဘယ်လိုအရေးကြီးကိစ္စမျိုးလုပ်
ဆောင်နေမှန်းတွေးမရနိူင်သောကြောင့်မှာကြား
ချက်အတိုင်းပွင့်နေသောအိမ်တခါးမှတဆင့်အတွင်းသို့ဝင်ကာ မီးတုတ်ကိုအိမ်ထောင့်တနေရာတွင်သေချာစိုက်
ထွန်း၍ ဖျာကြမ်းခင်းထားသောအိပ်ယာပေါ်ထိုင်
၍ ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်ကိုစောင့်ဆိုင်းနေမိ
တော့၏ ။
ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်မှာအိမ်ဘေးဖက်အမှောင်
အတွင်းအသံမထွက်စေရန်သတိထား၍ အမှောင်
အတွင်းစမ်းတဝါးဝါးရှိနေ၏ ။
လက်နှိပ်ဓတ်မီးပါသော်လည်းမီးထွန်းပါကသူ
နောက်ယောင်ခံလိုက်နေသော ကျွန်းသားအစီစဉ်
ကိုသိရမည်မဟုတ်သောကြောင့်မီးမထွန်းပဲ
အမှောင်အတွင်း စမ်းတဝါးဝါးရှိနေချိန်သူ့နားအတွင်းစကားသံများ
ကြားလိုက်ရတော့၏ ။
..တစ်...နှစ်..သုံး...လေး...ငါး...ခြောက်..
....ခုနှစ်...ရှစ်...ကိုး..တစ်ဆယ်..ဆယ့်တစ်...
...ဆယ့်နှစ်...့
အသံကြားရာအနီးသို့တိုးကပ်နားထောင်ကြည့်
မိရာထိုအသံမှာ သူတို့အားလိုက်ပို့သောကျွန်းသား
အသံဖြစ်မှန်းသိလိုက်ရပြီးတဆက်တည်းတစ်ယောက်တည်းတစ်ခုခုကိုရေတွက်နေမှန်းသိလိုက်
ရမိ၏ ။
...လူကဆယ့်နှစ်ယောက်..အင်း..အတိအကျ
ပါပဲ ကျွန်းလူကြီးကဘာလို့ပြန်ရေးခိုင်းလဲမသိဘူး...
ကျွန်းသားမှာအမှောင်အတွင်းမြင်နေရဟန်
တစ်စုံတရာကိုရေတွက်ပြီးအထက်ပါစကားများ
ပြောဆိုလိုက်ပြီးချိန် ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်
ပုန်းအောင်းနေရာဘေးမှဖြတ်၍အိမ်ရှေ့ဖက်ဆီ
ထွက်ခွာသွားတော့၏ ။
ကျွန်းသားထွက်သွားပြီးဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်မှာ ပုန်းကွယ်နေရာမှ
ထွက်လိုက်၏ ။
ထို့နောက်....။
လက်နှိပ်ဓတ်မီးကိုလက်ဝါးဖြင့်ဘေးဖက်သို့အုပ်
ကိုင်၍မီးဖွင့်လိုက်တော့၏ ။
...ဟာ...
ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်စိတ်ထဲတွင်အာမေဋိတ်
အသံကျယ်လောင်စွာထွက်မိ၏ ။
လက်နှိပ်ဓတ်မီးရောင်အောက်တွင်
ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်တွေ့ရသည့် ကျွန်းသား
ရေတွက်နေသော အရာမှာ ခေါင်းတလားများ
ဖြစ်နေသောကြောင့်ပင်ဖြစ်၏ ။
လေးတိုင်စင်များပေါ်တွင်တင်ထားသောခေါင်းတလားမှာဆယ့်နှစ်လုံးတိတိဖြစ်ပြီး ဘေးချင်းကပ်
အစီအရီချထား၏ ။
ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်မှာခေါင်းတလား
များအနီးတိုးကပ်၍အတွင်းသို့မရဲတရဲချောင်းကြည့်
မိရာခေါင်းတလားများမှာ ဘာမှထည့်မထားသော
အလွတ်များဖြစ်နေကြ၏ ။
ထိုအချိန်မှာဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်ခေါင်းအတွင်း
ကျွန်းသားနောက်ဆုံးရေရွတ်ပြောဆိုသံကိုကြား
ယောင်မိလာ၏ ။
...လူဆယ့်နှစ်ယောက်အစေ့...
..ဟင်. ...မဖြစ်ဘူး...မဖြစ်ဘူး.....
ဒေါက်တာဖုန်းမြတ်ကျော်အလန့်တကြားအမူအယာဖြင့်အိမ်ရှေ့ဖက်သို့ပြေးထွက်လိုက်၏ ။
သူဦးဆောင်သောအဖွဲ့တွင် သူအပါအဝင်စုစု
ပေါင်းလူဆယ့်နှစ်ယောက်တိတိရှိနေ၏ ။
ထိုခေါင်းလွတ်ဆယ့်နှစ်လုံးမှာ လူဆယ်နှစ်ယောက်
ကိုရည်ညွန်းထားသည်ဆိုလျင် သူတို့အဖွဲ့တွင်
အန္တရယ်ရှိနေပြီဖြစ်သောကြောင့်အလောတကြီး
ဖြစ်နေရခြင်းဖြစ်၏ ။
============×××===========
ထိုအချိန်....။
မိန်းခလေးများဘေးတဖက်စီခြံရံ၍အတိုင်းအဆမရှိ
သောက်စားပျော်ပါးနေသော သင်္ဘောသားများမှာ
မကြာမှီမူးယစ်လာကြတော့၏ ။
သင်္ဘောသားတစ်ယောက်မှာကျွန်းသူမိန်းကလေး
တစ်ယောက်မှာ အမူးတအားလွန်နေပြီမို့သူဘေး
မှမိန်းကိုသူရင်ခွင်တွင်းဆွဲသွင်းလိုက်ရာမိန်းကလေးမှာပြုံးစစဖြင့်ထိုလူ့ရင်ခွင်သို့ အလိုက်သင့်
ပါလာသည်။
ငြင်းဆန်ရုန်းဖယ်ခြင်းမရှိသောမိန်းကလေးအခြေ
အနေကြောင့် ထိုသူမှာနောက်တဆင့်တက်၍
ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသော မိန်းကလေးပါးကိုနမ်း
ရူတ်လိုက်တော့၏ ။
......ဟင်.......ဝေါ့......
.....ဘာ....ဘာကြီးလဲ........
နှာခေါင်းကပါးပြင်ထိချိန် မျက်လုံးမှိတ်၍
အားရပါးရနမ်းလိုက်မိသော သင်္ဘောသားမှာ
နှာခေါင်းပေါက်အတွင်းပုတ်အက်အက်ရနံ့ဆိုး
ကြီးနဲ့အတူရွစိစိအရာများနှာခေါင်းပေါက်အတွင်း
တိုးဝင်လာကြသောကြောင့် အမူးပြေချင်သလို
ဖြစ်သွားပြီး အပုတ်ရနံ့ကြောင့်ပျို့တက်လာ၏။
ရင်ခွင်တွင်းရောက်နေသော မိန်းမပျိုအား
ကြည့်လိုက်မိရာ သူရင်ခွင်ထဲရောက်နေသည်မှာ
လှပပျိုမြစ်သောကျွန်းသူမဟုတ်တော့ပဲ
သူနမ်းမိသောပါးပြင်မှာလောက်ကောင်များ
ရွစိတက်သွားလာနေကာသူဖက်ထားသည်မှာ
ပုတ်ပွ၍လောက်ကျနေသောအလောင်းကောင်
ကြီးတစ်ကောင်ဖြစ်မှန်းသိလိုက်ရသောကြောင့်
အလန့်တကြားထိုအလောင်းကြီးကိုလွတ်ချ၍
သူလူများထံကြည့်လိုက်ရာ ပုတ်ပွယိုယွင်းနေသော
အလောင်းကောင်များဝိုင်းရံထားသည်ကို
တွေ့လိုက်ရတော့၏ ။
ထို့အတူ...။
သူတို့အရက်နဲ့မြည်းခဲ့သော ငါး၊ပုဇွန်၊ဂဏန်း
ထည့်ရာပန်းကန်များမှာလောက်ကောင်တဖွားဖွား
ကျနေသော အသားအပုတ်အဆွေးများအဖြစ်
ရှိနေသည်ကို မသတီအော့နှလုံးနာစရာ၊ကြောက်
လန့်စရာအဖြစ်တွေ့လိုက်ရတော့၏ ။
အခြေအနေမှာသုသာန်တစပြင်လူသေကောင်
များကြားရောက်နေသလို့ရုတ်တရက်ပြောင်းလဲ
ကုန်တော့၏ ။
....ဟေ့ကောင်တွေ...အမြန်ပြေးကြ........
...ဟေ...ဘာလို့ပြေးရမှာလဲ ခုမှသောက်လို့
စားလို့ကောင်းတုန်းရှိသေး...
...ဟီ...ဟီ...ဟီ....ဟီ....
....ဟက်... ဟက်....ဟက်....ဟက်....
....ဟာ..အောင်မလေးဗျ......
...သ...သရဲ..သရဲတွေဘယ်ကရောက်လာတာလဲ...
....ဘာ..ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲ.....
...ဟာ...ငါတို့ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ...
ပထမဆုံးအခြေအနေကိုသိသောသင်္ဘောသားမှာ
ကြောက်လန့်တကြားတခြားသူများကိုပြေးရန်
ပြောဆိုနေစဉ် အနားတွင်ဝိုင်းထိုင်နေသောသရဲ
မများမှာ မြင်းဟီသံကဲ့သို့စူးရှရှရယ်သံများပြု၍
ရှိနေကြတော့၏ ။
ထိုအခါမှတခြားသင်္ဘောသားများမှာ လှည့်စား
ထားသောအခြေအနေသရုပ်မှန်ကိုခုမှသိ၍
ကြောက်လန့်စိတ်ဖြင့် သောက်ထားသောအရက်
များဘယ်ဆီရောက်ကုန်ပြီမသိအောင်အမူးပြေ
ကြောက်ဒူးတုန်၍ကယောင်ကတမ်းပြောဆို
လျက်ရှိနေကြတော့သည်။
============××××==========
ဆက်ရန်
မြူခိုးအလင်္ကာ