"တူ...တူ...တူ..တူ..တူ...."
တဖက်ကဖုန်းကဝင်နေရက်နဲ့မကိုင် ခွန်းပိုစိတ်တိုလာသည်။
နောက်တခေါက်.....
"တူ..တူ..တူ......."
"Hello"
"အေး Hello နေ မင်းကိုငါခေါ်နေတာကြာနေပြီ ဘယ်သွားသေနေလို့ ခုမှလာကိုင်တာလဲ ဟမ်"
"ဟာ ဟျောင့် မင်းကလည်းစိတ်ချည်းပဲ ငါလည်းစောနကမှခြံထဲကပြန်ရောက်တာကွ မင်းတို့မြို့ပေါ်ကကောင်တေလို အားယားနေတာမဟုတ်ဘူး"
သူငယ်ချင်းအချင်းချင်းအကြောင်းသိတေဆိုတော့ ဟိုကောင်ကလည်းငြိမ်မခံ ခွန်းကိုပြန်အော်သည်။
"မင်းအဖေငါနားမကန်းသေးဘူး တိုးတိုးပြောမအော်နဲ့"
"ဟာ ခွန်း မင်းကအရင်လာအော်တာလေ ငါ့ကို "
"တော်တန်တိတ် ငါပြောတာနားထောင် ငါတောင်ကြီးလာနေမှာမို့ မင်းအချိန်ရရင်ငါ့ကိုလာတွေ့ မဟုတ်သေးဘူး အချိန်မရလည်း လာတွေ့ရမယ် ဒီသူငယ်ချင်းလေးပဲရှိတာကို မင်းကျောင်းပြီးလို့ပြန်သွားတည်းက ငါ့ကိုပစ်ထားတာလေ လာတွေ့ကိုတွေ့ရမယ် ဒါပဲ"
"အေးပါကွာ လာတွေ့ပါ့မယ် တောင်ကြီးမှာမင်းအဒေါ်တေအိမ်မှာပဲနေမှာမလား"
"အေး လာမဲ့အချိန် ငါ့ကိုဖုန်းဆက်လိုက် "
"ခွန်းမင်းအိမ်နဲ့ရန်ဖြစ်လာပြန်ပြီလား "
"အင်း တွေ့မှပြောမယ်ကွာ မင်းသိချင်ငါ့ကိုလာတွေ့လှည့် တိုင်ပင်စရာလဲရှိတယ်မင်းကို ဒါပဲ ငါကားပေါ်တက်တော့မယ် Bye"
"ဟေ့ကောင် ဟေ့ ဟေ့ "
ဟိုကောင်ဘာဆက်ပြောချင်သည်မသိ ခွန်းကတော့ဆက်နားမထောင်ချင်လို့ ဖုန်းချပစ်လိုက်သည်။
မန္တလေးကားကြီးကွင်းကနေ တောင်ကြီးတက်မဲ့ကားလေးဟာတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ထွက်ခွာလာခဲ့လေပြီ။
ခွန်းကတော့အတွေးတေများနေဆဲ ညကားဖြစ်ပေမဲ့ ခွန်းအိပ်မပျော်နိုင်ပါ။
ခွန်းအိမ်နဲ့စိတ်ဆိုးလာတာမို့ အတွေးတွေများနေသည် ခုချိန် ခွန်းဘာမှမတွေးချင်သေးပါ မျက်လုံးအသာမှိတ်ပီး အိပ်ပျော်ရန် ကြိုးစားသော်လည်းခွန်းအိပ်မပျော်နိုင်ပါ...
"ဟင်း....."
ခွန်း သက်ပျင်းသာနာနာချမိတော့သည်။
အခုခွန်းက 23 နှစ်ထဲရောက်ပြီ ကျောင်းမပြီးခင်ထဲက ဖေဖေ့ Car Showroom မှာဝင်လုပ်လာခဲ့ရတာ။
Fatherကြီး က သိပ်စည်းကမ်းကြီးသည်။
သူဌေးသားဆိုပြီးများ အရံသင့်နေရာပေးလိမ့်မည်မထင်လေ နဲ့။
ခွန်းကို Sale Assistant ရာထူးကနေစလုပ်ခိုင်းတာ ခွန်းကျောင်းတဖက်နဲ့ကားအကြောင်းတွေနားလည်အောင်မနည်းကြိုးစားခဲ့ရသည်။
ခွန်း 21နှစ် ကျောင်းပြီးဘွဲ့ရခါမှ Fatherကြီးက မန်နေဂျာရာထူးပေးသည် ။
ဒီ 3နှစ်အတွင်း ခွန်းသေလောက်အောင်ကြိုးစားခဲ့ရပြီး ဖေဖေ့ကို ခွန်းလုပ်နိုင်ကြောင်းသက်သေပြနိုင်လို့ ခွန်းကိုယ်ပိုင် Car Showroom တခုကိုဖေဖေက လွှဲပေးသည်။
အလကားပေးတာတော့မဟုတ်ပါ။ သားအဖချင်းမို့ မင်းအလုပ်တွေနေရာကျတဲ့အချိန်မှအရင်းပြန်ဆပ်ပါတဲ့ဗျာ။
ဖေဖေရဲ့ ရက်ရောမှုက မေမေ တယောက်အတွက်သာ။
အခု ခွန်းဖေဖေ့အကြွေးတဝက်လောက်တော့ ကျေနေပါပြီလေ။
ခွန်းတော်တယ်မလားဗျ .........
ခွန်းကိုယ့်ဘာသာပြန်တွေးရင်းသဘောတကျပြုံးမိသည်။
----------------------------------------------------------------------
ကားလေးက ရှမ်းပြည်နယ်ထဲဝင်ရောက်ပါပြီဆိုတည်းက ရာသီဥတုကသိသိသာသာအေးလာသည်။
ခွန်း လိုမန္တလေးမှာမွေး မန္တလေးမှာကြီးသည့် မန္တလေးသားတစ်ဦးအတွက်ကတော့ ရှမ်းပြည်ရာသီဥတုကအေးပါသည်။
အချိန်ကလည်းဆောင်းဝင်စမို့ပါ မည်ထင် ....ကလောအတက်နားလည်းရောက်ရောခွန်းမနေနိုင်တော့ပါ။
ကျောပိုးအိတ်ထဲက အနွေးထည်တွေထုတ်ဝတ်ပြီး ကားပေါ်မှာပေးထားတဲ့ စောင်ပိုင်းလေးပါကောက်ခြုံပစ်လိုက်သည်။
ခွန်းဘေးခုံကလူကတော့ သူ့တက်လုပ်သွားတောင်သိမည့်ပုံမပေါ်ပါ။
အိပ်နေလိုက်တာအသေကောင်အတိုင်းပဲ ခွန်းနှာခေါင်းရှုပ်မိသွားသည်။
သူ့ကျအိပ်နေနိုင်လိုက်တာ။
ခွန်းကျအိပ်မပျော်ဘူး....။
မနက် 6 နာရီလောက်မှာ
အေးသာယာကားကြီးကွင်းကို
ခွန်းစီးလာတဲ့ ကားလေးစိုက်ရောက်လာခဲ့ပြီ။
ခွန်း ကားပေါ်ကနေတောင် ဆင်းမပီးသေး ဆွယ်တာအနက်လေးကငါ့ဟာ။
မျက်မှန်လေးကငါ့လူ နဲ့လုနေကြသည့် ဦးလေးကြီးတွေကိုကြည့်ပြီး
"သြော်အလုခံရတယ်ဆိုတာ
ဒီလိုခံစားချက်ကိုး"
လို့ခွန်းတွေးမိသည်။
အလုအယက်လာခေါ်တဲ့
တက္ကစီ ဦးလေးကြီးတွေကို
ခွန်းမန္တလေးသား ပီပီ.......
"အိမ်ကလာကြိုမှာဗျ ဦးလေးတို့မလုကြနဲ့ "
လို့အော်ပီး မနည်းထွက်ပြေးရသည်။
ပြီးမှကားဂိတ်နဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းနားက ဆိုင်ကယ်ကယ်ရီဂိတ်ကနေ ကယ်ရီတစီးငှားပြီး တောင်ကြီးကိုတဆင့်ပြန်စီးခဲ့သည်။
"အင်း....ရာသီဥတုကအေးအေးလေးနဲ့မနက်အစောပိုင်း ဆိုင်ကယ်စီးရတာ မိုက်လိုက်တာ"
လို့ ခွန်းတွေးမိတယ် ။
(A/M..အေး အာ့ဆိုရှေ့ကမောင်းကြည့်ပါလားအမောင်ခွန်းရယ်လို့ ပြောချင်နေသော ပိုင်)
မြူတေစိုင်းနေတော့ ပတ်ဝန်းကျင်မြင်ကွင်းကလည်းသိပ်မရှင်းလင်းဘူးရယ် ဆိုင်ကယ်မီးရောင်တေပဲဟိုတစဒီတစမြင်ရသည်။
ခွန်းညစ်နေတဲ့စိတ်တေတောင် မြူတေကြားထဲပျောက်သွားသလိုပဲ လေအေးတေကို ခွန်းတဝကြီးရှူသွင်းပစ်လိုက်မိတယ်။
တီလေးတို့အိမ်လိပ်စာအတိုင်းမောင်းပို့ခိုင်းမိတော့ ကယ်ရီဦးလေးကြီးကစိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ သေချာလိုက်ပို့ပေးသည် ။
တီလေးကိုရောက်တည်းကကြိုဖုန်းဆက်ထားတာမို့ အိမ်ရှေ့နားမှာထွက်စောင့်နေပေးတယ်။
ကျသင့်ငွေရှင်းပြီး တီလေးနဲ့အတူအိမ်ထဲဝင်လာလိုက်တယ်။
"တီလေး ဦးငယ်တို့ကော "
"မထသေးဘူး သားခွန်းရေ ရာသီဥတုအေးအေးနဲ့ဆိုတော့ သူတို့ကကွေးလို့ကောင်းတုန်းလေ။
သားခွန်းလည်းခရီးပန်းလာမှာကို တရေးတမောခန ပြန်အိပ်လိုက်အုံး။
တီလေးသားလာမယ်ပြောတည်းက အခန်းပြင်ပေးထားတာ "
"ဟုတ် တီလေး ဒါဆို သားခနပြန်အိပ်အုံးမယ်ဗျ"
ခွန်းမှာ ကျောပိုးအိတ်တလုံးပဲပါတာမို့ ဘာမှအထွေအထူး သယ်စရာမလို ခွန်းနားရမဲ့အခန်းကိုပဲတန်းသွားလိုက်တယ်။
ခွန်း တီလေးဆီလာတိုင်း ဒီအခန်းမှာပဲနေနေကျမို့ ခွန်းနဲ့စိမ်းသက်မနေပါ ပါလာတဲ့ပစ္စည်းတွေနေရာချပြီး ခွန်းကုတင်ပေါ်ပစ်လှဲအိပ်လိုက်သည် ။
ပြတင်းပေါက်ကတဆင့်နေရောင်ကိုလှမ်းကြည့်မိတော့ မြူတေနဲ့ပိတ်ပြီးမတိုးထွက်နိုင်ရှာဘူး။
ခွန်း စိတ်ပင်ပန်းလာတာကော လူပင်ပန်းလာတာကောဆိုတော့ ဒီတိုင်းအဝတ်အစားတောင်ထမလဲနိုင်ပဲ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။....
ခွန်းအိပ်ယာကနိုးတော့ နေ့လည်တနာရီတောင်ရှိနေပြီ ။
အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာတော့ တီလေးကဧည့်ခန်းမှာ စာအုပ်ထိုင်ဖတ်နေသည်။
"ကိုအိပ်ပုတ်လေး နိုးပြီလားရှင့် ဗိုက်ဆာရင်စားလို့ရပီနော်။ တီလေး ထမင်းစားခန်းထဲမှာအဆင်သင့် ပြင်ပေးထားတယ်။
သွားစားချည် သားခွန်း "
"ဟုတ် တီလေး သားကြောင့် တီလေးလည်းအလုပ်ရှုပ်ရပြီ "
"မဟုတ်တာ သားခွန်းရယ် တီလေးတို့ကဖြင့် သားခွန်းတို့တွေကိုလွမ်းနေတာ ပါရှင်။
ဒီကအလုပ်တွေကလက်လွှဲမရလို့သာ တီလေးတို့လာမတွေ့နိုင်တာ အခုလိုသားခွန်းကလာနေတော့ တီလေးက ပိုတောင်ပျော်သေးတယ်ရှင့် "
"တီလေး "
ခွန်း မျက်ရည်ဝဲလာမိတယ်။
အခုခွန်းက ကိုယ့်ပြသနာနဲ့ကိုယ်စိတ်ညစ်နေတဲ့အချိန်မို့တောင်ကြီးကိုထွတ်လာခဲ့တာ။
ခွန်း တီလေးကိုအားနာစွာမော့ကြည့်မိတော့
"သား ဒီလိုမကြည့်ပါနဲ့ တီလေးအားလုံးသိထားပြီးသားပါ သားမေမေတီလေးကိုဖုန်းဆက်ထားတယ်။ တီလေးကတော့ဘာမှဝင်မပြောလိုဘူး။ သားဘဝနဲ့သားမို့ တီလေးတို့ဆီမှာသားခွန်းပျော်သလောက်နေ စိတ်ပြေလက်ပျောက်ဖြစ်မှ မန္တလေးကိုပြန်ဟုတ်ပြီလား။
သွားအခုထမင်းသွားစားချည်။ သားခွန်းဘက်မှာ တီလေးတယောက်လုံး အမြဲရှိတယ်ဆိုတာ သားခွန်းသိထားနော်"
ခွန်း တီလေးကိုပြေးဖက်လိုက်မိသည်။
ယောက်ျားတန်မဲ့ မျက်ရည်ကျလာမိသည်။ စိတ်ပင်ပန်းနေတဲ့အချိန်မျိုးမှာ ခွန်းဘက်မှာရှိတယ်လို့ပြောတာမျိုးက အရမ်းစိတ်ခွန်အားဖြစ်စရာပဲမဟုတ်လား .....။
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် တီလေး သားကို ခုလိုနားလည်ပေးလို့ "
"အယ် သားခွန်းငိုနေတာလား ကလေးလေးကျနေတာပဲကွယ် သားခွန်းရယ် တိတ်တိတ် မငိုနဲ့တော့ "
တီလေးကိုဖက်ထားတာကနေခွာပြီး ထမင်းစားခန်းထဲပြေးဝင်လာခဲ့မိသည်။
ဒီအသက်အရွယ်ကြီးရောက်မှ
ငိုနေမိတာက နည်းနည်းတော့
ရှက်စရာကောင်းတယ်လို့
ခွန်း ထင်မိသည်မို့...........
--------------------------------------------------
နောက်တနေ့မနက်.....
"တီလေး သားမြို့ထဲခဏသွားဦးမယ်"
"အေးသွားလေ သားခွန်းကားယူသွားနော် ဆိုင်ကယ်နဲ့ဆိုအေးတယ် ရာသီဥတုကဆောင်းဝင်ခါစမို့"
"ဟုတ် တီလေး "
တီလေးတို့ကပွဲရုံလုပ်တာမို့ အိမ်စီးကားနှစ်စီးအပြင် ကုန်တင်ကားတွေပါရှိတာမို့ ခွန်းတစီးလောက်ယူသုံးရုံနဲ့
သိပ်ကိစ္စမရှိပါ။
ခွန်းမောင်းလာတဲ့ ကားလေး မြို့ထဲကိုရောက်တာနဲ့ မနက်စာအတွက် ရှမ်းခေါက်ဆွဲဆိုင်တဆိုင်ရှေ့ရပ်ပြီးလွတ်နေတဲ့ဗိုက်ကို အရင်ဖြည့်လိုက်သည်။
ခွန်းက မန္တလေးသား ဆိုပေမဲ့
ရှမ်းရိုးရာစာတွေစားရသည်ကို
အရမ်းသဘောကျတယ်။
ခွန်း တောင်ကြီးသို့ လာတိုင်း
မြို့ထဲမှာ
တမျိုးပြီးတမျိုးပတ်စားနေကျ ။
ခွန်း ကားပေါ်ပြန်တက်ပြီးဈေးဘက်သို့ လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းတချို့ဝယ်ရန်ဦးတည်လိုက်တယ် မြို့မဈေးကြီးအနောက်ဘက် ကားဂိတ်တွေဘက်နားမှာကားကိုရပ်ခဲ့ပြီး ဈေးထဲစတင်ချီတက်လိုက်တယ်။
စတိုးဆိုင်တွေမှာ လိုချင်တဲ့ပစ္စည်းကိုတဆိုင်ဝင်တဆိုင်ထွတ် လိုက်ရှာရတာသိပ်ပင်ပန်းပါတယ် ။
ခွန်းရဲ့အမြင်အာရုံတွေကိုဖမ်းစားသိမ်းပိုက် သွားတာက ဈေးရှေ့နားက ပအိုဝ့်အန်တီကြီး ထိုင်ရောင်းနေတဲ့
စတော်ဘယ်ရီခြင်းတွေပါပဲ
စတော်ဘယ်ရီရောင်းနေတဲ့
ပအိုဝ့်အန်တီကြီးဆီသို့ ခွန်း
ခြေလှမ်းတွေဦးတည်လိုက်စဉ် မြင်ကွင်းထဲဝင်လာတဲ့လူတယောက်
"ဟေ့ကောင် လင်းဆက် "
ခွန်းစိတ်ထင်နဲ့လှမ်းခေါ်လိုက်တာ
ဟိုကလည်းလှည့်ကြည့်လာသည် ။
လင်းဆက်မှလင်းဆက်အစစ်ပင်။
" ဟာ... ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဈေးထဲရောက်နေလဲ ခွန်း "
လက်ထဲမှာလည်းအထုတ်အပိုးတွေ အပြည့်နဲ့ ခွန်းဆီကို ပြေးလာတယ်
"အဲ့တာ ငါကမင်းကိုမေးရမှာလေကွ
ငါ့ကိုလာတွေ့ပါပြောတာကျ ဂရုမစိုက်ပဲ ခု မင်းကဈေးထဲရောက်နေတယ် မင်းဟာကလည်း မိန်းမကြီးကျနေတာပဲကွာ ဝယ်ထားတာတွေကစုံပလုံစိနေရော"
"ဟာ မင်းကလည်းပြောလိုက်မှဖြင့် ကွာ ရွာကလူတွေမှာလိုက်တာတွေကော ငါဝယ်ရတာမို့ပါကွ ငါဈေးသုံးပြီးမှ မင်းဆီဖုန်းလှမ်းဆက်မို့ မဟုတ်ရင် ဝယ်ရမှာတွေနဲ့ဆို မင်းနဲ့အေးဆေးမတွေ့ရမဆိုးလို့ပါကွာ "
"ဟွန့် ....မင်း ကဆင်ခြေ၊ဆင်လက်၊ဆင်နားရွက်နဲ့ဆင်အီးတုံးက အပြည့်ပဲ ထားပါတော့ ဒါနဲ့မင်းဟာတွေကဝယ်လို့ရော ပြီးပြီလား"
"နည်းနည်းတော့ ကျန်သေးတယ်ကွ
ခနလေးပဲစောင့်ပေးလေ ငါမြန်မြန်ဝယ်လိုက်ပါ့မယ် လာမင်းကောတူတူလိုက်ဝယ်လှည့် မဟုတ်ရင် တယောက်နဲ့တယောက်ပြန်စောင့်နေရတာနဲ့ကြာနေမှာ "
" ဟာ... ဟျောင့် မင်းဘာသာ
တယောက်တည်းဝယ်ချည်ပါလား ငါအထုတ်တွေမသယ်ချင်ပါဘူး "
" အေးပါကွာ မင်းကိုလည်းမသယ်ခိုင်းပါဘူး အမောင်ခွန်းရယ် ငါနဲ့အတူတူ လိုက်ခဲ့ပေးဖို့ပဲတောင်းဆိုတာပါဗျာ"
"ဒါဆိုလည်းခနနေအုံးကွာ ငါဟိုနားက စတော်ဘယ်ရီဝယ်ဦးမယ်စားချင်လို့ "
"အေးပါဗျာ "
ခွန်းကတော့ ခွန်းလိုတဲ့ပစ္စည်းလေးတွေဝယ်ထားတဲ့အထုတ်လေးရယ် စတော်ဘယ်ရီ ပုံးလေးရယ်ကိုဆွဲလို့ အေးဆေး သာယာနေသလောက်
ဟိုကောင်လင်းဆက်မှာတော့ အထုတ်အပိုးတွေလက်ထဲမှာအပြည့်နဲ့ ပုခုံးမှာကလည်းပလိုင်းတောင်းကိုလွယ်ထားသေးသည် ။
ခနအကြာမှာ ......
"ဝယ်ပြီးပြီး ခွန်း မင်းနေ့လည်စာမစားရသေးဘူးဆိုရင် ငါတို့ တောင်ကြီးကဖေးပဲ သွားထိုင်ကြမလား "
"မင်းဟာက ပြီးဦးမှပဲကွာ ငါ့ဗိုက်ထဲမှာတတိယကမ္ဘာစစ်တောင်စဖြစ်နေပြီ နေ့လည်စာပါစားလို့ရမဲ့ဆိုင်ပဲထိုင်မယ် မင်းရှင်းရမှာနော် ....လင်းဆက်"
"ဟုတ်ပါပြီကွာ ခွန်းရာ ငါရှင်းပါ့မယ်"
ကိုယ့်ကားကိုယ်မောင်းပြီး နှစ်ယောက်သားတောင်ကြီးကဖေးသို့ ထွက်ခဲ့ကြတယ် ။
ဆိုင်ရောက်တော့လည်း မသိရင်
သူ့ဆိုင်ကျနေတာပဲ သူပဲမှာ သူပဲလုပ်ပေးနဲ့ တယောက်တည်းအလုပ်တွေရှုပ်နေတဲ့ မောင်မင်းကြီးသားလင်းဆက်ကိုပဲ ခွန်းထိုင်ကြည့်ပေးနေလိုက်တယ်
"ကဲ ဆိုပါဦး အိမ်နဲ့ ဘာတွေဘူလာပြန်ရတာလဲ ခွန်း "
"မင်း ကိစ္စတွေကပြီးပြီလားဟမ်
မင်းက တောင်လုပ်မြောက်လုပ်နဲ့မျက်စိတွေကိုနောက်နေတာပဲကွာ "
"ဟေ့ကောင်ခွန်း စကားလမ်းကြောင်းမလွှဲနဲ့ ငါမေးတာဖြေအုံး မင်းအကြောင်းငါတို့အသိဆုံးပါ ဘာတွေဖြစ်လာတာမို့ အိမ်ပေါ်ကပါဆင်းလာရတဲ့အထိဖြစ်တာလဲ "
"အိမ်ပေါ်ကမဆင်းပါဘူးဟ စိတ်ဆိုးလို့တောင်ကြီးကို ခနထွက်လာတာ "
"အေးပါအေးပါ ခုမေးတာဖြေအုံး"
"လင်းဆက် နေရီလွန်းကို မင်းသိတယ်မလား "
"သိတယ်လေကွ မင်းရဲ့အသိညီမလေးဆိုပြီး မိတ်ဆက်ပေးတဲ့တယောက်
မလား "
"အေး ခုသူ့အဖေဆုံးသွားပြီ "
"ဟေ သူ့အဖေဆုံးသွားပြီလား စိတ်မကောင်းပါဘူးကွာ နေစမ်းပါအုံး
မင်းအိမ်ပေါ်ကဆင်းလာတာနဲ့ သူ့အဖေဆုံးတာကဘာဆိုင်လို့တုံးကွ "
"အေး ဆိုင်နေလို့ပြောတာပေါ့ ငါ့အဖေနဲ့အတူ အရင်အခေါက်က ရန်ကုန်မှာ သင်္ဘောကချတဲ့ကားတွေ
သွားစစ်တော့ သူ့အဖေရော ပါသွားတယ်လေ။
အပြန်ကျတော့ လမ်းမှာ ကားဘရိတ်ပေါက်ပြီး လမ်းဘေးက ကျွန်းမျောကိုဝင်တိုက်မိတာ။ သူ့အဖေက ပွဲချင်းပြီးသွားတယ် ငါ့အဖေက တံခါးပွင့်ပြီးလွှင့်ကျသွားလို့ ပွန်းပဲ့ရုံပဲဖြစ်ခဲ့တာ။ အဖေကအဲ့တာကို သူ့ကြောင့်ဖြစ်တာ သူသာခေါ်မသွားရင်ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူးဆိုပြီး စိတ္တဇဖြစ်နေတာကွာ
ပြီးတော့ ခုနေရီလွန်းတို့က သားအမိသုံးယောက်ပဲကျန်ခဲ့တာ အဲ့တာကို ဖေဖေကကွာ......."
ခွန်းခေါင်းငုံ့ချလိုက်မိသည်။
"ငါသိပြီမင်းအဖေကသူ့သူငယ်ချင်းကိုအားနာတဲ့စိတ်ကြောင့် နေရီလွန်းတို့သားအမိတွေကိုတာဝန်ယူပေးမို့တဲ့လား။
မင်းအမေကကောသဘောတူရဲ့လား ပြောသာပြောတာပါနေရီလွန်းတို့အမေကငယ်ငယ်ချောချောလေးကွ "
"ဒီခွေးလိုကောင်ကို ငါထကန်လိုက်ရ အဖေက တာဝန်ယူတာဟုတ်တယ် သူ့အမေကိုတော့တာဝန်ယူမလားကွ "
"ဟာ ဒါဆို နေရီလွန်းကိုပေါ့ မင်းအဖေကနည်းနည်းတော့များသွားပြီကွ မင်းဆင်းမယ်ဆိုလည်းဆင်းသင့်ပါတယ်လေ။ငါတော့ မင်းအမေကိုပဲ သနားတယ်ကွာ"
"ခွေးလိုကောင်ရေ ငါလက်ထဲကရေနွေးခွက်ကပူတုန်း ရှိသေးတယ်နော်
ငါပက်ထဲ့လိုက်ရရင်မကောင်းရှိတော့မယ်။
Fatherကြီးက တာဝန်ယူမယ်ဆိုရင်တောင် ငါက လက်ခုပ်တီးပီးထ
ကပေးလိုက်ဦးမှာ အခုက ငါနဲ့
နေရီလွန်းကို စီစဉ်ပေးနေတာကွ"
"မသိဘူးလေကွာမင်းကဆက်မပြောဘဲ
တန်းလန်းကြီးရပ်ပစ်လိုက်တော့ မင်းအဖေ ကများယူမို့လားလို့ပါ "
"မင်းကကော ငါ့ကိုစကားဆုံးအောင်ပြောခွင့်ပေးလို့လား မင်းစိတ်ထင်ချည်းဖြတ်ပြောနေပီးတော့များ "
"ဟဲ ဟဲ ...."
"ဟဲ မနေနဲ့ ငါညစ်နေတာနော် "
"မင်းကလည်းဘာညစ်စရာရှိလို့လည်း နေရီလွန်း ဆိုတာချောချောလေးပါကွ မင်းထက်အသက်ငယ်တာလေးတခုပဲရှိတယ် ထက်ထက်မြက်မြက်လည်းရှိတယ် "
"မင်း ငါ့အဖေနဲ့ဘာတော်သလဲဟမ် တလေသံထဲပဲ ဘာမှလာမပြောနဲ့ကွာ သူရုပ်ချောလည်း ငါမှမချစ်တာ။
သူ့ကို ညီမလေးတယောက်လိုပဲသဘောထားတာ ဒီနည်းလမ်းကြီးနဲ့ကျေးဇူးဆပ်တာမဟုတ်ရင်တခြားနည်းလမ်းမရှိတော့ဘူးလားမသိဘူး။
ငါသူ့ကိုလက်မထပ်ချင်ဘူးကွာ "
"ဟုတ်ပါပြီကွာ ငါနားလည်ပါပြီ
အဲ့တာနဲ့ပဲမိန်းမ မယူချင်လို့တောင်ကြီးကို ပြေးလာတယ်ပေါ့ ခွန်း"
"အေး ဖေဖေတို့က ကျေးဇူးရှိတယ်ချည်းပဲချနေကြတာကွာ။ ငါလဲ
ကြာတော့မွန်းကြပ်ပီး စိတ်ပင်ပန်းလာလို့ ဒီကို ထွတ်လာခဲ့တာပဲ "
"အေးပါ အာ့ဆိုလည်း မင်းဒီမှာပျော်သလောက်နေလေ ငါခနခန မြို့တက်ပြီး လာတွေ့လှည့်မယ် "
"အွန်း "
ဆိုင်က စားစရာတွေလာချပေးတော့
ခွန်းတို့ စကားစကပြတ်သွားတယ်။
--------------------------------------------------
"ဒုန်းးး "
"ဝုန်းးး"
"ခလွမ်းးး"
"ဟာ ဘာဖြစ်တာလည်းမသိဘူး "
"ကားတိုက်တာကွ "
ဘေးလူတွေကပြောတာကြားလို့
နှစ်ယောက်သားထကြည့်မိတော့မှ
"ဟင်"
"ဟာ ဟေ့ကောင်အဲ့တာ ငါ့ကားကွ "
လင်းဆက်တယောက်အပြေးထသွားသည်။ ခွန်းလည်းနောက်ကနေ လိုက်ရတယ်။
ကားကတော်တော်လေး ထိသွားသည်။
လမ်းဘေးကပ်ရပ်ထားတာကို ဟိုဘက်ကုန်ကားသမားကအိပ်ငိုက်ပြီးထိုးချလာသည်တဲ့ ကားတခြမ်းလုံးပိန့်ချိုင့်ပြီး အောက်ဝင်ရိုးလည်းထိသွားသည်တဲ့။
လင်းဆက်နဲ့ကားသမားကို
မော်တော်ပီကယ်(မန္တလေး အခေါ် - ဘဲဥ ) ရောက်လာပြီးနှစ်ဦးနှစ်ဖက်ကို ညှိပေးသည်။
ကားပြင်စရိတ်တွေ၊လျှော်ကြေးတွေကော ညှိပြီးကာမှ
လင်းဆက်က မျောက်မျက်နှာငယ်ရုပ်လေး နဲ့ ခွန်းဆီသို့ပြန်လာသည် ။
"ဘာလဲ အဆင်မပြေခဲ့ဘူးလား ငါ အဲ့ကိုသွားဆော်ပစ်လိုက်ရမလား"
လို့ ခွန်း ဆီးကာပြောမိတော့
"မဟုတ်ပါဘူးကွာ ညှိလို့ရခဲ့ပါတယ်အကုန် အဆင်ပြေတယ် ။
မပြေတာတခုပဲ
အဲ့တာက ငါရွာကိုဖုန်းလှမ်းဆက်ပြီး လာကြိုခိုင်းမယ်ဆိုရင်အနည်းဆုံး သုံးနာရီကျော်လောက်စောင့်ရတော့မှာကွ ရွာမှာမနက်ဖြန် မင်္ဂလာဆောင်ရှိတာမို့ လာကြိုဖို့ အတွက်ဘယ်သူမှမအားလောက်ဘူးကွာ"
"အဲ့တာများ ငါတယောက်လုံးရှိနေတာကို ငါလိုက်ပို့ပေးမယ်မင်းတို့ရွာလည်းအလည်ရောက်ဖူးတယ်ရှိတာပေါ့ "
"အဆင်ပြေပါ့ရဲ့လား ငါမင်းကိုအားနာပါတယ်ကွာ ရပါတယ် ငါ့ဘာသာအပြင်ကနေ တက္ကစီတစီးပဲငှားသွားလိုက်မယ် "
"ငါကရတယ်ဆိုရင် ရလိုက်ပေါ့ လျှာကိုရှည်တယ် ထပ်မပြောနဲ့တော့ ငါလိုက်ပို့ပေးမယ် "
လင်းဆက်မျက်နှာက တမျိုးဖြစ်နေသလိုပင် တခုခုကိုတွေးနေတဲ့ပုံပေါ်သည်။
ခွန်းစိတ်ထင်ကတော့ ခွန်းကိုအားနာနေတာမို့ဘယ်လိုငြင်းရမလဲတွေးနေတာလို့ပဲ ထင်သည်။
လင်းဆက်ရဲ့ Hijet ကားထဲကဈေးဝယ်ပစ္စည်းတွေကို ခွန်းပဲရှေ့ကနေ ဦးဆောင်ပြီး ခွန်းကားပေါ်ရွေ့တင်ပစ်လိုက်တယ် ထိုခါမှမောင်မင်းကြီးသားကလိုက်လာသည် ။
တီလေးဆီကိုအကျိုးကြောင်းဖုန်းလှမ်းဆက်ပြောလိုက်ပြီး တီလေးကလည်း လင်းဆက်ကိုသိနေပီးသားလူမို့ သားခွန်း အဆင်ပြေသလိုလုပ်ပါတဲ့ ဒါပဲလေ အဲ့ဒါကို ဒီကောင်ဘာတွေကို တွေးပူနေ သလဲ ခွန်းမသိပါ ။
လင်းဆက်ကလမ်းညွှန်ပေး နေရင်အချိန်ကြန့် ကြာလိမ့်မယ်ဆိုပြီး သူကိုယ်တိုင်သာတက်မောင်းသည်။
သူမောင်းချင်လဲ မောင်းပါစေပေါ့
ခွန်းက ထိုင်လိုက်ရုံမို့ ပိုတောင်သက်သာသေးသည်။
လင်းဆက်ကိုအေးဆေးပဲမောင်းခိုင်းလိုက်တယ်။ တောင်ကြီးကနေသူတို့ရွာကို သုံးနာရီကျော် လေးနာရီနီးပါးလောက်မောင်းလိုက်ရသည်။
ရွာရောက်တော့ ညနေ ငါးနာရီတောင်ကျော်လို့နေပြီ။
ရွာအပြင်မှာပဲ ကားရပ်ထားခဲ့ရသည်။ သူတို့ရွာထဲက ကားဝင်ဖို့ရာအဆင်မပြေလို့ပါတဲ့ သူတို့ဆီမှာကားတွေကို ဒီလိုပဲထားကြလား မသိပါ။
ဂိုထောင်လို မျိုးသစ်သားတွေနဲ့ ဆောက်ထားတဲ့အလုပ်ရုံလိုဟာမျိူးကြီးတွေတော့ရှိသည်။
အဲ့ထဲမှာ ကားတွေတန်းစီရပ်ထားတာကို ခွန်းတွေ့ရသည်။ ခိုးခံရမှာမကြောက်ကြ ဖူးလားလို့ ခွန်းတွေးမိသွားသည်။
ဒါပေမယ့်လည်း သူ့အရပ်နဲ့သူ့ဇာတ်ကတော့ အဆင်ပြေနေသည်မို့လို့နေမှာပေါ့လို့သာ တွေးလိုက်မိသည် ။
ခွန်းတို့ရွာပြင်ရောက်ပြီဆိုတာနဲ့ ဟိုကောင်လင်းဆက်ကဖုန်းကြိုဆက်ထားတာကြောင့် ဆိုင်ကယ်ကြီးတွေနဲ့ရွာထဲကနေ လူငယ်တွေထွက်လာကြ သည်။ ဆိုင်ကယ်အမြင့်ကြီးတွေ DT ကြီးတွေနဲ့ လင်းဆက်ဝယ်လာတဲ့ပစ္စည်းတွေကိုလာသယ်ပေးတာတဲ့ ခွန်းဖြင့် အံသြလို့မဆုံးပေါင်ဗျာ။ နောက်တွဲတွန်းလှည်းလေးချိတ်ထားတာက
တစီးပါသေးသည် ။
ပစ္စည်းတွေကို အကုန်ပြန်တင် ဘာညာလုပ်ပြီးတော့ ခြောက်နာရီကထိုးခါနီးပြီဖြစ်သည် ။
"မိုးကမှောင်သွားပြီ ခွန်း မင်းတယောက်ထဲကို ပြန်လို့အဆင်ပြေပါ့မလား ငါ့ကြောင့်မင်းသက်သက် ဒုက္ခများရပြီကွာ။
ဒါမှမဟုတ် ဒီမှာပဲ ညအိပ်လိုက်မလား မနက်ဖြန်မှပြန်လေကွာ ငါမင်းကိုပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ "
အမှန်တိုင်းပြောရရင် ညဘက်ကြီး သူစိမ်းနယ်မှာခွန်းကားမမောင်းချင်ပါ။
ဒါပေမယ့် အိမ်ရှင်ကမခေါ်ပဲလည်း သူ့ရွာမှာနေလို့ကမကောင်းပြန်ဘူးလေ အခုတော့ခေါ်တဲ့သူကခေါ်နေမှတော့ အားမနာနိုင်တော့ပေါင် ခွန်းကတော့။
"အာ့ဆိုလည်း မင်းကိုပဲပြန်ပြီး ဒုက္ခပေးရတော့မယ် ငါရွာမှာ ဒီတညတည်းလို့ရတယ်မလား "
"ရပါတယ်ကွာ လာလာ ငါကတောင်မင်းကိုပြန်ပြီး အားနာနေရတာကွ"
ခွန်းတို့အတွက် ဆိုင်ကယ်တစီးထားပေးသည်။ အလာတုန်းကတယောက်
တစီး စီးလာတဲ့ကလေးတွေက နှစ်ယောက်ပေါင်းစီးပြီး ခွန်းတို့အတွက်
တစီးပေးခဲ့ပြီး ရွာထဲသို့ပြန်ဝင်ခဲ့ကြသည်။
ရွာလူကြီးအိမ်ရှေ့ရောက်တော့
လင်းဆက်က ဆိုင်ကယ်ခနရပ်ပြီး ရွာလူကြီးဆိုသူကို ခွန်းဒီမှာတညအိပ်မဲ့အကြောင်းကို ဝင်အကြောင်းကြားဦးမယ်ဆိုပြီး အိမ်ထဲသို့ဝင်သွားကာ ရှမ်းလိုတွေဝင်ပြောနေတယ်။ ခွန်းကတော့ တလုံးမှ နားမလည်သူမို့ မျက်စိကလည်၊နားကလည် နဲ့ အူလည်လည်လေး ဆိုင်ကယ်ဘေး နားကသာရပ်စောင့်နေလိုက်တယ်။
လင်းဆက်ရဲ့ အိမ်က ခြေတံရှည်သစ်သားအိမ်ကြီးဖြစ်သည်။
ရေနံချေးတွေဝအောင်သုတ်ထားတာကြောင့် မည်းနက်နေတာပဲ လှေကားကလည်း ထန်းပင်ကြီးကျလို့ အမတ်လိုက်ကြီး။
သူတို့ဘက်ကအိမ်တိုင်းဒါမျိုးပုံစံတွေချည်းသာပဲ လက်ကိုင်ဘေး ဝရံတာကမရှိ ။ပြောင်ချောချောကြီး ခွန်း လှေကားကို လေးဖက်မထောက်ရရုံတမယ် မနည်းထိန်းတက်ခါမှအိမ်ပေါ်ကိုရောက်တော့သည် ။
လင်းဆက်အရင်က ခွန်းကိုပြောပြဖူးသည်။ သူ့မှာအမေပဲရှိတော့ပြီး အဖေဖြစ်သူက သူငယ်ငယ်တည်းကဆုံးပါးသွားကြောင်းကို။ အခုလည်း
ခွန်းတို့ အိမ်ပေါ်ရောက်တော့ ရှမ်းဝတ်စုံနဲ့အမေကြီးတယောက်ထိုင်နေသည်။ လင်းဆက်အမေဖြစ်မယ်ထင် လင်းဆက်က ရှမ်းလိုသူ့အမေကိုရှင်းပြသည်။ သူ့အမေက ခေါင်းသာညိမ့်ပြပြီးဘာမှဆက်မပြောပါ အိပ်ယာခင်းတွေဘာတွေတော့ ထပြင်ပေးသည်။
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဗျ"
"ရတယ်"
စကားပြောပြတ်သည်ထင် လင်းဆက်အမေက တခွန်းပဲသာပြန်ပြောသည်။
ခွန်းလိုလူငယ်တယောက်အတွက်
အမေအိုတယောက်က ထလုပ်ပေးရတော့ အားနာမိသည် ။
လင်းဆက်နဲ့အတူ ခြေလက်ဆေးပြီးလင်းဆက်အဝတ်တချို့ကိုသာယူဝတ်လိုက်ရသည် ။
ခွန်း နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်သိပ်မကွာတော့ နဲနဲပွနေတာ ကလွှဲရင်အဆင်ပြေသည်။
ညစာစားပြီးအိပ်ယာတန်းဝင်ရုံသာရှိသည် ရွာကအင်တာနက်လိုင်းမမိဘူးတဲ့ ကောင်းရောဗျာ။ ခွန်းနဲ့
လင်းဆက်နဲ့ တူတူသာအိပ်ဖြစ်သည်။မတွေ့တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ လင်းဆက်နဲ့ ကျောင်းတက်တုန်းကအမှတ်တရတွေပြန်ပြောဖြစ်ကြသည်။
ခွန်းတို့အတူ ဘယ်လိုမွှေခဲ့ကြောင်းတွေ။ ထန်းရည်မူးပီး
ဆရာမနဲ့ကျောင်းသူ ကိုလူမှားပီး
စာပေးခဲ့ မိတာတွေ။ ပြန်ပြောကြရင်း အတူရယ်မိသည်။
အင်း ခွန်းတို့ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝက အတော်ကိုဆိုးခဲ့မိတာပါလားလို့ တွေးမိသွားတယ် ။
ခနအကြာ လင်းဆက်က နေ့ခင်းကပင်ပန်းတဲ့ အရှိန်နဲ့သူ့အိမ်သူ့ယာမို့ စိတ်ချစွာ အိပ်ပျော်သွားသည် ။
ခွန်းမှာသာ အိပ်ယာပြောင်းတာကော ရာသီဥတုအေးတာကောကြောင့်အတော်နဲ့ အိပ်မပျော်နိုင်ပါ။
စောင်ကိုဆွဲခြုံပြီးဘောလုံးလေးလို ကွေးထားကာမှသာတော်ရုံကျတော့သည်။
ကွေးထားရလွန်းလို့ ခွန်းလဲ
ပုစွန်ထုပ်လေးလိုဖြစ်နေပြီ ။
မိုးမြန်မြန်လင်းဖို့သာ စိတ်ထဲမှ ဆုတောင်းမိတော့သည်။
မနက်လင်းခါနီး အအေးဓာတ်ပိုကဲလာချိန်မှသာ ခွန်းအိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
စောင်နဲ့ပုစွန်ထုပ်လိုကွေးနေသည်မို့ နွေးနွေးလေးဖြစ်နေကာတကယ်အိပ်လို့ကောင်းသည်။
အိမ်အပြင်ဘက်မှာတော့ ......
ဆောင်းနှင်းစက်မှုန် တို့က တဖြောက်ဖြောက်မြည်သံပေးလို့
ငွေလမင်းနဲ့ကြယ်ကလေးတွေရဲ့ အထီးကျန်ခြင်းကိုညအမှောင်နှင့်အပြိုင် အဖော်ပြုပေးနေလေရှာရဲ့.............။
ဘိုဖြူ - လင်းခေးအဝင်
-------------------------------------------------------
"နိုးပြီလား ခွန်း"
"အေး Sorryကွာ ငါ့ကိုစောင့်နေတာလား ငါလင်းခါနီးမှအိပ်ပျော်သွားလို့ "
"မဟုတ်ပါဘူး မင်းအိပ်ချင် ဆက်အိပ်လို့ရသေးတယ်။
ငါတို့ကအစောထနေကျမို့ပါ မနက်စာတော့ ခေါပုတ်မီးကင်နဲ့ မင်းအတွက်ကော်ဖီကြမ်းဖျော်ထားပေးတယ် "
"အေး ကျေးဇူးပါပဲ ငါလည်းဆက်မအိပ်တော့ပါဘူးကွာ ငါ့ကြောင့်မင်းတို့လည်း အလုပ်များရပြီ "
"အမလေး အမောင်ခွန်းရယ် ငါမန္တလေးမှာ ကျောင်းလာတက်တုန်းကဆို မင်းတို့အိမ်ကပဲ ငါ့အတွက်စားအိမ်သောက်အိမ်လို ဖြစ်ခဲ့ရတာပဲကို ငါကမင်းကို ဒီလောက်လေး ပြန်လုပ်ပေးရတာဘာမှအပန်းမကြီးဘူး "
"အေးပါကွာအေးပါ ငါစားရင်ရပြီ
မလား မင်းကအပိုတွေအရမ်းပြောတဲ့ကောင်ပဲ ငါမျက်နှာသစ်ဦးမယ်ကွ "
"ဒါနဲ့ ခွန်း ငါတို့ရွာမှာ ဒီနေ့မင်္ဂလာဆောင် ရှိနေလို့ကွ မင်းကို နေ့လည်လောက်မှ ငါရွာပြင်ကိုလိုက်ပို့ပေးမယ် ရတယ်မလား "
"အေးရတယ်လေ အေးဆေးလုပ်
ငါ့ကိုဂရုစိုက်မနေနဲ့ မင်းလုပ်စရာရှိတာသာလုပ်ချည် ဒါနဲ့မင်းအမေကော "
"အမေက မင်္ဂလာပွဲ သွားနှင့်ပြီကွ လူကြီးတွေဆိုတော့ မနက်ပိုင်းကတည်းက ကန်တော့ပွဲပြင်ပေးဖို့သွားကြတာကွာ "
"ဪ အေးအေး အာ့ဆို ငါမင်းတို့အိမ်မှာပဲစောင့်နေမယ်လေ "
"ရလား မင်းပျင်းနေမလားလို့ "
"မရလို့ ငါက ပျင်းလို့ဆိုပြီး
ကနေရမှာလား ဒါမှမဟုတ် မင်္ဂလာဆောင်ကိုငါကောလိုက်လို့မရဘူးလားဟင်။
မင်းတို့ဘက်ကမင်္ဂလာဆောင်နဲ့ ငါတို့ဘက်နဲ့ဘာကွာလည်းသိချင်လို့ "
"ရတာတော့ရပါတယ်ကွ မင်းသိတဲ့သူမရှိတော့ မင်းနေရထိုင်ရခက်နေမှာဆိုးလို့ပါ ငါက"
"ရတယ် ရတယ် နေရမခက်ဘူးရယ် မင်းလည်းရှိတာပဲကို ငါငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်နေမယ်လေနော် ငါသိချင်လို့ပါဆိုကွာ လုပ်ပါနော် နော်......"
"အေးပါကွာ.... လိုက်ခဲ့ပါ သွားခုတော့မျက်နှာသွားသစ်ချည် ငါရေအုတ်ကန်ဘေးမှာ မင်းအတွက်သွားတိုက်တံလုပ်ထားပေးတယ် ။
မင်းမနက်စာစားပြီရင် သွားမယ် "
"အိုခေပါဗျ "
------------------------------------------------
ခွန်း မနက်စာစားပြီးတာနဲ့ မင်္ဂလာပွဲကို လင်းဆက်နဲ့အတူလိုက်ခဲ့သည်။
ပြီးတော့ ဒီကောင်က သူတို့ရိုးရာဝတ်စုံဆိုပြီး ရှမ်းဝတ်စုံအဝါရောင်လေးနဲ့ ။
ခွန်းမှာက မနေ့ကတည်းကဝတ်လာတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ Hoodie ကြီးနဲ့ အဆင်ကမပြေဖြစ်နေတော့ လင်းဆက်ဆီကဓါးပြတိုက်ပြီး သူ့ရှမ်းဝတ်စုံတစုံယူဝတ်လာရတာပေါ့ ။
အမယ် ခွန်းက မန္တလေးသား
သာဖြစ်တာ အသားကဖြူတော့ အပြာရောင်ရှမ်းဝတ်စုံလေးနဲ့
တကယ်ကိုချောနေ တာဗျ။
အဟီးး ခွန်းက ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်မို့ပြောတာမဟုတ်ဘူးနော် ။
လင်းဆက်က ခေါင်းပေါင်းကအစ သေချာလေး လုပ်ပေးထားတော့
မသိရင် တကယ့်ရှမ်းလေးလို့ပဲထင်ခံရမှာဗျ။
selfie ဆွဲပြီးသေချာသိမ်းထားဦးမယ်။ ဒီပုံလေးကို ဟိဟိ..........
(A/M ကိုယ့်ငါးချဉ်ပြန်ချဉ်နေသော အမောင်ခွန်းကိုတယောက်လောက်
လာထိန်းကြပါဦး ㅠㅠ)
အမောင်ခွန်း တယောက် မင်္ဂလာပွဲမှာ လိုက်စပ်စုနေသည်။
ခွန်းတို့ဘက်ကလိုတယောက်နဲ့တယောက်အပြိုင်အဆိုင် ဆွဲကြိုးကြီးတေ လက်စွပ်ကြီးတေဝတ်
ဘယ်ဒီဇိုင်နာ နားအပ်ထားတာဆိုပြီးကြွားဝါပြီးဝတ်လာကြတဲ့
တလက်လက်ထနေတဲ့ ဝတ်စုံမျိုးတွေ တဝင့်ဝင့်နဲ့ မင်္ဂလာပွဲလာကြတာမျိုးမဟုတ်ချေ။
ဒီမှာက အကုန်လုံးကြည့်လိုက်ရင် သူတို့ရှမ်းရိုးရာဝတ်စုံလေးတွေနဲ့ချည်းပဲ မိန်းကလေးတွေကတချို့ကဆံထုံးလေးတွေနဲ့ ။
တချို့ကရှမ်းခေါင်းပေါင်းလေးတွေနဲ့။
မိန်းကလေးတွေခါးမှာပတ်ထားတဲ့ တချို့ကငွေရောင် တချို့ကရွှေရောင်နဲ့ တွဲလောင်းတွဲလောင်းခါးပတ်လေးတွေကချလွင်ချလွင်နဲ့မြည်နေတာလေးကတကယ်ချစ်စရာလေးတွေပင်။
အမျိုးသားလေးတွေဆိုလည်း ခါးမှာပုဝါတွေချည်ထားကြတာ။
အဲ့တာပဲ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းလေး
ဝတ်ထားတာ ဆိုပေမဲ့
တကယ်မျက်စိအေးပြီးလှသည်။
ထိုရိုးရာဝတ်စုံတွေကို ခွန်းကတော့သဘောကျသည် ။
ခွန်း ထိုင်နေရတာကြာလာတော့
ပျင်းလာသည်။
သူတို့ကရှမ်းလိုတွေချည်းပြောနေကြတာ ခွန်းကတခုမှလည်းနားမလည်။
ခွန်းအဖြစ်က တောသားမြို့ရောက်ဆိုတဲ့ ပုံစံမျိုးဖြစ်နေသည်။
(တောသားများကို Blame ခြင်းမဟုတ်ပါဗျ။ကြားဖူးနားဝစကားလေးကိုချစ်ဖို့ကောင်းလို့ယူသုံးခြင်းမျှသာ။)
ခွန်းမှာ မျက်စိကလည်၊နားကလည် နဲ့ တောင်ကြည့်မြောက်ကြည့်သာလုပ်နေရသည်။
လင်းဆက်ကလည်း လိုက်ဧည့်ခံပေးနေရတာဆိုတော့ ခွန်းနားမှာအမြဲနေမပေးနိုင် ။
သူကခွန်းကိုအားနာသလိုလာလာကြည့်နေပြန်တော့ ခွန်းကတခါ ပြန်ပြီးအားနာလာရပြန်သည် ။
သူများရွာလာလည်ပြီး သူ့ကိုပါကိုယ့်ကြောင့်စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်မလုပ်နိုင်အောင်ဆွဲထားသလိုဖြစ်နေရတာကိုး။
ခွန်းနည်းနည်းပျင်းလာတာမို့
ဟိုကြည့်သည်ကြည့် လုပ်နေတုန်း
လင်းဆက်ကအနားရောက်လာသည်။
"ခွန်း အားနာလိုက်တာကွာ ငါကချက်ပြုတ်တဲ့အဖွဲ့ကိုဦးဆောင်ရတာမို့အလုပ်နည်းနည်းလေးရှုပ်သလိုဖြစ်နေလို့ "
"ရတယ် ရတယ် ငါ့ကိုအာရုံမစိုက်နဲ့ ငါဟိုနားကအပင်အောက်သွားထိုင်ချင်လို့ ရလား "
ခွန်း မင်္ဂလာပွဲနဲ့မလှမ်းမကမ်းက ယူကလစ်ပင်ကိုလက်ညိုးထိုးပြလိုက်သည်။
"ခွန်း ဘာဖြစ်လို့လဲ နေမကောင်းလို့လား ခေါင်းကိုက်လို့လား "
"မဟုတ်ပါဘူးကွာ ဒီတိုင်းခနသွားနေချင်လို့ပါ မင်းပြီးရင်လှမ်းအော်လိုက်လေ အဲ့ကျ ငါထလာခဲ့မယ် "
"ငါ "
"ပီစိုင်း"
လင်းဆက်တခုခုပြန်ပြောဖို့လုပ်နေဆဲ။
ကောင်လေးတယောက်က
လင်းဆက်ကိုလှမ်းခေါ်ကာ
လင်းဆက်အနားရောက်လာပြီး တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့ (A/N သတိ လူ "တိုးတိုး" မဟုတ်ပါ။)
ဘာကပ်ပြောလိုက်သည် မသိ
လင်းဆက်ကလည်း ရှမ်းလိုတွေပြန်ပြောနေသည်။
ပြီးမှ......
"ခွန်း အာ့ဆိုလည်း မင်းအဲ့နားမှာခနသွားနေရင်နေလေ ငါတို့ရွာခေါင်းဆောင်လာမှာမို့ ငါဒီမှာ ရှိနေပေးရဦးမယ်အဲ့တာမို့ "
"Ok No Problemပါ ကွာ
ငါအဲ့နားမှာရှိနေမယ် "
ခွန်းပြောပြီးထထွက်လာခဲ့သည်။
မင်္ဂလာပွဲနဲ့နည်းနည်းလှမ်းတာမို့ လှမ်းကြည့်ရင်မြင်ရပေမဲ့ အသံတွေတော့စောနကလောက်မဆူနေတော့။
တောင်ကြောပေါ်မှာဆိုတော့ လေအေးတွေက ချမ်းစိမ့်စိမ့်လေး
ဖြစ်နေသည်။
ရွာခေါင်းဆောင်လာမှာဆိုတော့ အကုန်အလုပ်ရှုပ်သွားတဲ့ပုံကြည့်ပြီး
ဒီရွာကလူတွေက ရွာလူကြီးကိုတော်တော်အလေးပေးတာပဲလို့ ခွန်းတွေးမိသည်။
ပြီးခါမှခွန်းနဲ့ဘာဆိုင်တာမှတ်လို့
လို့ပြန်တွေးမိပြီး ယူကလစ်ပင်အောက်က သစ်တုံးတိုလေးပေါ်ထိုင်ပြီး ရှုခင်းတေသာလျှောက်ငေးနေလိုက်သည် ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
တဖက်တွင်......
"ခေါင်းဆောင် ကိုယ်တိုင်အခုလိုလာပြီးချီးမြှောက်ပေးတာကျေးဇူးတင်ပါတယ် "
"အင်း မဟုတ်တာ ကိုယ်လာရမှာပေါ့ ကိုယ့်အလုပ်သမားတွေပဲကို "
"ဟုတ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ခေါင်းဆောင်လိုတာရှိရင်ပြောပါ။
အဆင်မပြေတာရှိရင်ပြောပါ"
"ရတယ် ကိုယ့်ကိုအရမ်းကြီးအာရုံမထားပါနဲ့ မင်းတို့ပွဲလုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ် နွမ်စိုင်း .....လက်ဖွဲ့ထုပ်ပေးလိုက်"
"ဒီမှာ စိုင်းမာန် "
သတို့သားလက်ထဲကိုနွမ်စိုင်းက
ညတည်းကစီစဉ်ထားတဲ့ လက်ဖွဲ့ထုတ်လေးကို ကမ်းပေးလိုက်သည်။
"ကိုယ်တို့လည်း ခနပဲနေမှာပါ အလုပ်တွေရှိသေးလို့
"ဟုတ် ခေါင်းဆောင်"
သတို့သားနဲ့သတို့သမီးက ပြောပြီးတခြားသူတွေကို ဧည့်ခံဖို့ထွက်သွားသည်။
ကိုယ့်ကို လာနှုတ်ဆက်တဲ့သူတွေများနေတာမို့ ခနဆက်ထိုင်နေရသေသည်။
15min Later.........
"စိုင်းမာန် ငါတို့ပြန်တော့မယ် "
နွမ်စိုင်းကပဲ သတို့သားကိုနှုတ်ဆက်လိုက်သည် ။
ကိုယ်တိုင်ကတော့ ရွာကလူကြီးတွေကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
တခြားအဖွဲ့သားနှစ်ယောက်နဲ့အတူ လေးယောက်သား ပြန်ဖို့အကြောင်းပြောပြီး ဆိုင်ကယ်တွေကမဏ္ဍပ်အရှေ့တွင်ရပ်ထားတာမို့ ဆိုင်ကယ် ရှိရာကိုပြန်ထွက်လာလိုက်သည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အချိန်ကြာကြီးထိုင်နေရတာမို့ ခွန်းတယောက် မဏ္ဍပ် ထဲပြန်ဝင်လာတော့ လူတွေအားလုံးက အဝင်ဝရောက်နေကြသည် ။
ခွန်းလည်း သူတို့ကိုလှမ်းကြည့်ရင်းတွေးမိတာက ရွာခေါင်းဆောင်ဆိုတာ ပြန်လို့လိုက်ပို့တာထင်တယ် ။ ခွန်း သူတို့တွေ ကြားထဲက လင်းဆက်ကိုလိုက်ရှာရင်း .....
ခွန်းအမြင်အာရုံထဲမှာထင်းလင်းနေတဲ့လူသားတယောက်...........
ထိုလူသားက........
ဆင်စွယ်ရောင် ရှမ်းဝတ်စုံနဲ့ ......
ခါးမှာပုဝါအဖြူလေးစီးထားပြီး .......
ဆံပင်အရှည်ကိုစုထုံးထားပုံရသည်။
ခေါင်းပေါင်းနဲ့ဆိုတော့ ဆံပင်ကိုအလယ်တည့်တည့်မှာ ထုံးထားသလိုမျိုးဖြစ်နေတာ။
အရပ်ကလည်းအရှည်ကြီးပဲ .......
လူတွေအားလုံးရဲ့ ခေါင်းပေါ်ကနေ တောင်ကျော်ပြီး သူ့ကိုမြင်နိုင်သည်။
ခွန်း ..........သူ့မျက်နှာကိုမမြင်ရပါ။
သူက ...........
ခွန်းကို နောက်ကျောပေးပြီး
လျှောက်သလိုဖြစ်နေတာကြောင့်ပင်။
ဒီအချိန်မှာ ခွန်းတွေးမိလိုက်တာက
တခုတည်းသာရှိသည် ။
"လူတယောက်ရဲ့
နောက်ကျောကအဲ့လောက်တောင်ပဲ
ကြည့်ကောင်း ရသလား။
ကျောပြင်ကျယ်ကြီးနဲ့ ဖြူဝင်းနေတဲ့ဂုတ်သားလေး..........။
အရပ်ကလည်းအရှည်ကြီး .........
တကယ်ကိုမိုက်ပါသည်။
နောက်ကျောလေးက တောင်
ဒီလောက်ပြည့်စုံနေရင် .......
မျက်နှာသာမြင်လိုက်ရရင် .........."
"ဝူး......"
ခွန်းအတွေးလွန်နေမိတာနဲ့
ဆိုင်ကယ်သံကြားမှသာ
စိတ်နဲ့လူနဲ့ပြန်ကပ်တော့သည်..။
"သေစမ်းကွာ ခွန်းရာ မျက်နှာလေးတောင်မမြင်လိုက်ရဘူး။
နောက်ကျောတောင်အဲ့လောက်ကြည့်ကောင်းတာကိုကွာ "
ခွန်း ကိုယ့်ဘာသာညည်းညူမိလိုက်တော့သည်။
ခွန်းစိတ်ဆုံးဖြတ်တခုချလိုက်သည်။
သူ ဘယ်သူလဲမသိပေမဲ့ ဒီရွာကလူဆိုတာတော့ သေချာသည်။
ငါ ဒီရွာမှာ နည်းနည်းလောက်ပတ်ရှာလိုက်ရင်တွေ့နိုင်မှာပါလေ ။
"မျက်နှာတောင် တွေ့မြင်ခွင့်မရ
လိုက် တဲ့လူကြီးရေ .......ခင်ဗျားကို ခွန်းက တွေ့အောင်လိုက်ရှာမှာမို့ ခင်ဗျားက လိမ်လိမ်မာမာလေးနေပြီး ခွန်းကို စောင့်နေလိုက်ပါဗျ "
24-8-2021
@Paing & Koe 🌸🍉
Thanks For Reading
Love You All. ... 💛💛