Zawgi
Part.2
ခ်စ္ေသာ'Fujoshi´မိဖုရား
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
"အား...ကြၽတ္...ကြၽတ္.."
သူမေခါင္းႏွင့္ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကိုင္႐ိုက္ခံထားရသကဲ့သို႔နာၾကင္ေနသည္။
သူမမ်က္လံုးတို႔အားေျဖးညႇင္းေလးကန္စြာျဖင့္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"အား...ကြၽတ္..Shit ..နာတာ.."
"သ...သခင္မေလး..သတိရလာၿပီ...သခင္မေလး...သခင္မေလး.."
ေဘးနားမွဆူညံေနမႈေၾကာင့္သူမပိုၿပီးေခါင္းမူးလာသလိုပင္။
"အား..."
သူမတိုးတိုးေလးညီးညဴမိသည္။
"ငါဘာျဖစ္သြားတာလည္း..မေသေသးဘူးလား.."
"ဟုတ္ကဲ့...သခင္မေလး...ကံေကာင္းလို႔ ေသကံေပ်ာက္မသက္မေပ်ာက္ရတာပါ.."
"အမ္!!"
သူမပါသာညီးညဴလိုက္သည္ကို၀င္ေျဖသံၾကားလိုက္ရသျဖင့္သူမေခါင္းေဆာင္းၿပီးလွည့္ၾကည့္မိသည္။
"အေမ့.."
သူေယာင္ရမ္းေအာ္၍..ကိုယ္ေလးကိုအေနာက္သို႔ဆုတ္မိသည္။
"ဘယ္....ဘယ္သူ...လဲ...မင္းက..."
"သခင္မေလး...သခင္မေလး..ဒီကြၽန္ကိုမသိေတာ့ဘူးလို႔ေတာ့မေျပာနဲ႔ေနာ္...ဒီကြၽန္...ကိုသနားေသာအားျဖင့္မေျပာပါနဲ႔.."
သူမအေမးေလးတစ္ခုအတြက္..ငိုႀကီးခ်က္မျဖစ္သြားသည့္မိန္းမပ်ိဳေလးကိုသူသနားစြာၾကည့္မိသည္။
ေအာ္သူက Psycho ဘဲ..။၀တ္ထားတာကအစတ႐ုတ္ေ႐ွး႐ိုးရာ၀တ္စံုနဲ႔။
အင္း....ခက္တာကငါကလည္းဆရာ၀န္မဟုတ္နည္းပညာပိုင္းနဲ႔ဆက္စပ္တာဘဲငါကလည္းကြၽမ္းၾကင္တယ္..။
ေကာင္မေလးကိုေဆးမကုေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ငါ့ဟာငါေတာင္ေက်ာင္းစရိတ္ကိုအႏိုင္ႏိုင္...။
စိတ္မေကာင္းဘူး.ကေလးမ..။
{o_O }
"မင္းေနေကာင္းရဲ႕လား...ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ငိုေနရတာလဲ.."
"သခင္မေလး...ကြၽန္မကိုတကယ္မမွတ္မိဘူးလား...သခင္မေလး..အီး..ဟီး..ရႊတ္..ျဗဲ..."
"Hey girl ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ငိုေနရတာလဲ..."
"•••"
႐ုတ္တရက္ အငိုတိတ္သြားသည့္ေကာင္မေလးကိုသူေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္။
ၿပီးမွ....
"သခင္ႀကီး...မေကာင္းေတာ့ဘူး..သခင္ႀကီး.."
အယ္...ဘာျဖစ္သြားတာလဲ o_O
ထိုကေလးမွထြက္သြားမွသူမကိုယ့္ကိုယ္ကိုၾကည့္မိသည္။
ကိုယ့္လက္ကိုယ္ၾကည့္မိေတာ့ၾကက္ေသေသေနမိသည္။
ျဖဴေဖြးၿပီးအသားေလးေတြကစိုႏုေနသည္။
ေသြးေၾကာစိမ္းေလးေတြယွက္ေနသည္ကိုပင္ျမင္ေနရသည္။
လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက...Piano တီးဖို႔အတြက္ေမြးလာသကဲ့သို႔သြယ္လ်လြန္းလွသည္။
႐ုတ္တရက္ သူမ၏ Bias baekhyun ရဲ႕လက္ေလးေတြကိုျမင္ေယာင္လာသည္။
ၿပီးေတာ့သူမအေ၀းမွပစၥည္းေတြကို႐ွင္းလင္းစြာျမင္ေနရသည္။
သူမအေ၀းမမႈန္ေတာ့ဘူး။
ငါေလးတိုက္ေပၚကျပဳတ္က်ရင္အခုလိုလွပလာမယ္မွန္းသိရင္..ေခါင္မိုးထပ္ကခုန္ခ်ပါတယ္..အေစာထဲက..။
{o_O }
သူမ၀တ္ထားသည့္အ၀တ္အစားကအေကာင္းစားပိုးသားမွန္းသိသာသည္။
၀တ္ထားသည့္အသားေလးေတြကကိုယ္ေပၚတြင္အိစက္ညက္ေညာေနသည္။
ေနဦးငါ့မွာဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့၀တ္စံုမ႐ွိဘူးပါဘူး...။
ုၿပီးေတာ့၀တ္ထားတာကအျဖဴေရာင္႐ိုးရာ၀တ္စံုႀကီး...။
ဘာလားေနာ္...ဒီေဆးရံုရဲ႕ Service ကအထူးအဆန္း...။
"သမီး..."
႐ုတ္တရက္ သူမအေ႐ွ႕ပိုလာသည့္ဘိုးေတာ္ေၾကာင့္သူမျပဴးၾကည့္ေနမိသည္။
"သမီး....အေဖ့သမီးေလး...အားစီေျပာတာအမွန္မဟုတ္ဘူးမလား.."
"အေဖ..ဘိုးေတာ္က ကြၽန္မအေဖ..ဟဲဟဲ..ဘိုးေတာ္ဒီဟာသကမရယ္ရဘူးေနာ္..ပါးပါးသာသိရင္...ကိုယ္ေတြomma ကြိဳင္ေလာင္မွာ.."
သူမကိုအ့ျသစြာ.သနားစြာ...အားမလိုအားမရျဖစ္စြာ...စိုးရိမ္ေနသည့္ပံုစံတို႔ျဖင့္စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ဘိုးေတာ္ႀကီးေၾကာင့္သူမေနရထိုင္ရခက္လာသည္။
ထို႔ေနာက္အမ်ိဳးသမီးႀကီးကအိေျႏၵရစြာ၀င္လာသည္။
"Wow..ေသာက္ရမ္းမိုက္တယ္....နန္းဆန္ခ်က္"
o_O
ဒါေပမယ့္သူမေရာအေ႐ွ့ကဘိုးေတာ္ေရာ...က်န္တဲ့လူေတြေရာ.တ႐ုတ္႐ိုးရာ၀တ္စံုကို၀တ္ထားၾကသည္။
"သမီး...အေဖ့ကိုတကယ္မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား...ဒီအေဖကိုက်ီစယ္ေနတာမလား..."
သူမတစ္ခုခုကိုသတိထားမိလာသည္။
တစ္ခုဘဲ..ဒါတကယ္မဟုတ္ဘူးမလား..။
♪ "ကြၽန္မနံမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ.."
သူမအေမးကိုိဘိုးေတာ္ေနာက္မွအမ်ိဳးသမီးႀကီး၏မ်က္ႏွာေလွာင္ရိပ္ျပံဳး
သြားသည္ကိုသတိထားမိသြားသည္။
ခဏေလးသာထိုအျပံဳးကဒါေပမယ့္ရက္စက္ျခင္းဆိုသည့္အေငြ႕အသက္ကေက်ာခ်မ္းခ်င္စရာ...
သို႔ေသာ္ထိုအမ်ိဳးသမီး၏မ်က္၀န္းအိမ္တြင္မ်က္ရည္ၾကည္မ်ားျဖင့္ျပည္ႏွက္ေနသည္၊
သူမသာေစာနကအျပံဳးကိုမျမင္ခဲ့ဘူးဆိုရင္သူမ၏သ႐ုပ္ေဆာင္မႈတြင္အရည္ေပ်ာ္မိမွာအေသအခ်ာ...။
"ေပ့ေ႐ွာင္ေ၀့...ဒီအေဖရဲ႕သမီးေလးနံမည္က..ေပ့ေ႐ွာင္ေ၀့..."
"ေပ့ေ႐ွာင္ေ၀့...."
နံမည္ကေတာ့သူမနံမည္ပင္။
သူသိေနသည္...
သူမ၏ဆ႒မေျမာက္အာရံုကတစ္ခုခုဆိုသည္ကိုအခ်က္ျပေနသည္။
"သမီးကို.ဒီအေဖကျပန္မွတ္မိေအာင္ကူညီမွာပါ.."
ဟား...ေသခ်ာတာေပါ့..ေႂကြအိုးေပါကသူမမ်က္ႏွာကသက္ေသျပေနသည္။
အရင္မ်က္ႏွာႏွင့္တူတာကိုသိေပမယ့္ထိုမိန္းကေလးမ်က္ႏွာမွာပို၍လွေနသေယာင္။
ဒီပံုထဲကလူကငါ..ဒါေပမယ့္....ငါမဟုတ္တဲ့ငါ...။
Time travel ဆိုတာတကယ္႐ွိတယ္ေပါ့...။
ထိုစဥ္ သူမဘယ္ဘက္လက္ကတစ္ခုလုကိုဆုတ္ကိုင္ထားသည္ဟုခံစားလိုက္ရသည္။
သူမမသိမသာေလး၏ၾကည့္လိုက္ေတာ့ manga book...
Omo !hey ma ma ႐ွင္ကေတာ့ကြၽန္မ
ကိုမ်က္ႏွာသာေပးေသးတာဘဲ....
သူမမ်က္ေတာင္ေလးပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ျဖင့္အေ႐ွ႕ကဒီဘက္ေခတ္ဘိုးေတာ္ကိုသာၾကည့္ေနမိသည္။
ဒါဒိဘက္ေခတ္ကသူ႔အိမ္ပင္..ၿပီးေတာ့ေ႐ွ့ကလူကအေဖတဲ့...။
"ကြၽန္..မ"
"သမိးေအးေဆးအနားယူပါ..ဒီအေဖ..ကသမီးရဲ႕က်န္းမာေရးကိုဘဲစိုးရိမ္တာပါ.."
"ဟုတ္...အေဖ.."
"ေကာင္းၿပီ...အားစီ...မင့္သခင္မေလးကိုေသခ်ာဂ႐ုစိုက္လိုက္ပါ.."
"သခင္မေလးရဲ႕က်န္းမာေရးကဒီကြၽန္အသက္ထက္ပိုတန္ဖိုး႐ွိပါတယ္...ဒီကြၽန္သခင္မေလးကိုဂ႐ုစိုက္မွာပါ.../"
"အင္း...သမီး..ဒီအေဖညီလာခံတတ္ရဦးမယ္..ေနာက္မွလာေတြ႕ဦးမယ္.."
"အင္း..."
သူမေခါင္းအသာညိမ့္ျပလိုက္သည္။
သူမအခန္းထဲမွထိုလူမ်ားထြက္သြားမွသူမအသက္၀၀႐ွဴႏိုင္ေတာ့သည္။
Time travel အေၾကာင္းကို novel ေတြ fic ေတြဖတ္ဖူးေပမယ့္လက္ေတြ႕ၾကံဳလိုက္ရေတာ့သူမShock ေတာ့ရသြားမိသည္။
ေနာက္ၿပီး....
အခုသူမကသူမ.မဟုတ္တဲ့သူမ...။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ်ေလျဖစ္လာသမွ်အေၾကာင္းအေကာင္းေပါ့ေနာ္...။
အခုလည္းၾကည့္ရတာဒီငါမဟုတ္တဲ့ငါဘ၀ကေဘာစိျဖစ္ပံုဘဲ...။
ေအးရာေအးေၾကာင္းေပါ့ေနာ္...။
တစ္ခုဘဲသူမကေလးေတြသူမေသၿပီဆိုၿပီးစိတ္ပူေနမွာကိုဘဲ....။
ကေလးတို႔..မားအဆင္ေျပပါတယ္ေနာ္..
o_O
Zulay//
Words.2014
Unicode
Part.2
ချစ်သော'Fujoshi´မိဖုရား
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
"အား...ကျွတ်...ကျွတ်.."
သူမခေါင်းနှင့်ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကိုင်ရိုက်ခံထားရသကဲ့သို့နာကြင်နေသည်။
သူမမျက်လုံးတို့အားဖြေးညှင်းလေးကန်စွာဖြင့်ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။
"အား...ကျွတ်..Shit ..နာတာ.."
"သ...သခင်မလေး..သတိရလာပြီ...သခင်မလေး...သခင်မလေး.."
ဘေးနားမှဆူညံနေမှုကြောင့်သူမပိုပြီးခေါင်းမူးလာသလိုပင်။
"အား..."
သူမတိုးတိုးလေးညီးညူမိသည်။
"ငါဘာဖြစ်သွားတာလည်း..မသေသေးဘူးလား.."
"ဟုတ်ကဲ့...သခင်မလေး...ကံကောင်းလို့သေကံပျောက်မသက်မပျောက်ရတာပါ.."
"အမ်!!"
သူမပါသာညီးညူလိုက်သည်ကိုဝင်ဖြေသံကြားလိုက်ရသဖြင့်သူမခေါင်းဆောင်းပြီးလှည့်ကြည့်မိသည်။
"အမေ့.."
သူယောင်ရမ်းအော်၍..ကိုယ်လေးကိုအနောက်သို့ဆုတ်မိသည်။
"ဘယ်....ဘယ်သူ...လဲ...မင်းက..."
"သခင်မလေး...သခင်မလေး..ဒီကျွန်ကိုမသိတော့ဘူးလို့တော့မပြောနဲ့နော်...ဒီကျွန်...ကိုသနားသောအားဖြင့်မပြောပါနဲ့.."
သူမအမေးလေးတစ်ခုအတွက်..ငိုကြီးချက်မဖြစ်သွားသည့်မိန်းမပျိုလေးကိုသူသနားစွာကြည့်မိသည်။
အော်သူက Psycho ဘဲ..။၀တ်ထားတာကအစတရုတ်ရှေးရိုးရာဝတ်စုံနဲ့။
အင်း....ခက်တာကငါကလည်းဆရာဝန်မဟုတ်နည်းပညာပိုင်းနဲ့ဆက်စပ်တာဘဲငါကလည်းကျွမ်းကြင်တယ်..။
ကောင်မလေးကိုဆေးမကုပေးနိုင်တော့ဘူး။
ငါ့ဟာငါတောင်ကျောင်းစရိတ်ကိုအနိုင်နိုင်...။
စိတ်မကောင်းဘူး.ကလေးမ..။
{o_O }
"မင်းနေကောင်းရဲ့လား...ဘာလို့အဲ့လောက်ငိုနေရတာလဲ.."
"သခင်မလေး...ကျွန်မကိုတကယ်မမှတ်မိဘူးလား...သခင်မလေး..အီး..ဟီး..ရွှတ်..ဗြဲ..."
"Hey girl ဘာလို့အဲ့လောက်ငိုနေရတာလဲ..."
"•••"
ရုတ်တရက်အငိုတိတ်သွားသည့်ကောင်မလေးကိုသူကြောင်ကြည့်နေမိသည်။
ပြီးမှ....
"သခင်ကြီး...မကောင်းတော့ဘူး..သခင်ကြီး.."
အယ်...ဘာဖြစ်သွားတာလဲ o_O
ထိုကလေးမှထွက်သွားမှသူမကိုယ့်ကိုယ်ကိုကြည့်မိသည်။
ကိုယ့်လက်ကိုယ်ကြည့်မိတော့ကြက်သေသေနေမိသည်။
ဖြူဖွေးပြီးအသားလေးတွေကစိုနုနေသည်။
သွေးကြောစိမ်းလေးတွေယှက်နေသည်ကိုပင်မြင်နေရသည်။
လက်ချောင်းလေးတွေက...Piano တီးဖို့အတွက်မွေးလာသကဲ့သို့သွယ်လျလွန်းလှသည်။
ရုတ်တရက်သူမ၏ Bias baekhyun ရဲ့လက်လေးတွေကိုမြင်ယောင်လာသည်။
ပြီးတော့သူမအဝေးမှပစ္စည်းတွေကိုရှင်းလင်းစွာမြင်နေရသည်။
သူမအဝေးမမှုန်တော့ဘူး။
ငါလေးတိုက်ပေါ်ကပြုတ်ကျရင်အခုလိုလှပလာမယ်မှန်းသိရင်..ခေါင်မိုးထပ်ကခုန်ချပါတယ်..အစောထဲက..။
{o_O }
သူမ၀တ်ထားသည့်အ၀တ်အစားကအကောင်းစားပိုးသားမှန်းသိသာသည်။
၀တ်ထားသည့်အသားလေးတွေကကိုယ်ပေါ်တွင်အိစက်ညက်ညောနေသည်။
နေဦးငါ့မှာဒီလောက်ကောင်းတဲ့ဝတ်စုံမရှိဘူးပါဘူး...။
ုပြီးတော့ဝတ်ထားတာကအဖြူရောင်ရိုးရာဝတ်စုံကြီး...။
ဘာလားနော်...ဒီဆေးရုံရဲ့ Service ကအထူးအဆန်း...။
"သမီး..."
ရုတ်တရက်သူမအရှေ့ပိုလာသည့်ဘိုးတော်ကြောင့်သူမပြူးကြည့်နေမိသည်။
"သမီး....အဖေ့သမီးလေး...အားစီပြောတာအမှန်မဟုတ်ဘူးမလား.."
"အဖေ..ဘိုးတော်က ကျွန်မအဖေ..ဟဲဟဲ..ဘိုးတော်ဒီဟာသကမရယ်ရဘူးနော်..ပါးပါးသာသိရင်...ကိုယ်တွေomma ကွိုင်လောင်မှာ.."
သူမကိုအ့သြစွာ.သနားစွာ...အားမလိုအားမရဖြစ်စွာ...စိုးရိမ်နေသည့်ပုံစံတို့ဖြင့်စိုက်ကြည့်နေသည့်ဘိုးတော်ကြီးကြောင့်သူမနေရထိုင်ရခက်လာသည်။
ထို့နောက်အမျိုးသမီးကြီးကအိနြေ္ဒရစွာဝင်လာသည်။
"Wow..သောက်ရမ်းမိုက်တယ်....နန်းဆန်ချက်"
o_O
ဒါပေမယ့်သူမရောအရှေ့ကဘိုးတော်ရော...ကျန်တဲ့လူတွေရော.တရုတ်ရိုးရာဝတ်စုံကိုဝတ်ထားကြသည်။
"သမီး...အဖေ့ကိုတကယ်မမှတ်မိတော့ဘူးလား...ဒီအဖေကိုကျီစယ်နေတာမလား..."
သူမတစ်ခုခုကိုသတိထားမိလာသည်။
တစ်ခုဘဲ..ဒါတကယ်မဟုတ်ဘူးမလား..။
♪ "ကျွန်မနံမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ.."
သူမအမေးကိုဘိုးတော်နောက်မှအမျိုးသမီးကြီး၏မျက်နှာလှောင်ရိပ်ပြုံး
သွားသည်ကိုသတိထားမိသွားသည်။
ခဏလေးသာထိုအပြုံးကဒါပေမယ့်ရက်စက်ခြင်းဆိုသည့်အငွေ့အသက်ကကျောချမ်းချင်စရာ...
သို့သော်ထိုအမျိုးသမီး၏မျက်၀န်းအိမ်တွင်မျက်ရည်ကြည်များဖြင့်ပြည်နှက်နေသည်၊
သူမသာစောနကအပြုံးကိုမမြင်ခဲ့ဘူးဆိုရင်သူမ၏သရုပ်ဆောင်မှုတွင်အရည်ပျော်မိမှာအသေအချာ...။
"ပေ့ရှောင်ဝေ့...ဒီအဖေရဲ့သမီးလေးနံမည်က..ပေ့ရှောင်ဝေ့..."
"ပေ့ရှောင်ဝေ့...."
နံမည်ကတော့သူမနံမည်ပင်။
သူသိနေသည်...
သူမ၏ဆဋ္ဌမမြောက်အာရုံကတစ်ခုခုဆိုသည်ကိုအချက်ပြနေသည်။
"သမီးကို.ဒီအဖေကပြန်မှတ်မိအောင်ကူညီမှာပါ.."
ဟား...သေချာတာပေါ့..ကြွေအိုးပေါကသူမမျက်နှာကသက်သေပြနေသည်။
အရင်မျက်နှာနှင့်တူတာကိုသိပေမယ့်ထိုမိန်းကလေးမျက်နှာမှာပို၍လှနေသယောင်။
ဒီပုံထဲကလူကငါ..ဒါပေမယ့်....ငါမဟုတ်တဲ့ငါ...။
Time travel ဆိုတာတကယ်ရှိတယ်ပေါ့...။
ထိုစဉ်သူမဘယ်ဘက်လက်ကတစ်ခုလုကိုဆုတ်ကိုင်ထားသည်ဟုခံစားလိုက်ရသည်။
သူမမသိမသာလေး၏ကြည့်လိုက်တော့ manga book...
Omo !hey ma ma ရှင်ကတော့ကျွန်မ
ကိုမျက်နှာသာပေးသေးတာဘဲ....
သူမမျက်တောင်လေးပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်ဖြင့်အရှေ့ကဒီဘက်ခေတ်ဘိုးတော်ကိုသာကြည့်နေမိသည်။
ဒါဒိဘက်ခေတ်ကသူ့အိမ်ပင်..ပြီးတော့ရှေ့ကလူကအဖေတဲ့...။
"ကျွန်..မ"
"သမိးအေးဆေးအနားယူပါ..ဒီအဖေ..ကသမီးရဲ့ကျန်းမာရေးကိုဘဲစိုးရိမ်တာပါ.."
"ဟုတ်...အဖေ.."
"ကောင်းပြီ...အားစီ...မင့်သခင်မလေးကိုသေချာဂရုစိုက်လိုက်ပါ.."
"သခင်မလေးရဲ့ကျန်းမာရေးကဒီကျွန်အသက်ထက်ပိုတန်ဖိုးရှိပါတယ်...ဒီကျွန်သခင်မလေးကိုဂရုစိုက်မှာပါ.../"
"အင်း...သမီး..ဒီအဖေညီလာခံတတ်ရဦးမယ်..နောက်မှလာတွေ့ဦးမယ်.."
"အင်း..."
သူမခေါင်းအသာညိမ့်ပြလိုက်သည်။
သူမအခန်းထဲမှထိုလူများထွက်သွားမှသူမအသက်၀၀ရှူနိုင်တော့သည်။
Time travel အကြောင်းကို novelတွေ ficတွေဖတ်ဖူးပေမယ့်လက်တွေ့ကြုံလိုက်ရတော့သူမShockတော့ရသွားမိသည်။
နောက်ပြီး....
အခုသူမကသူမ.မဟုတ်တဲ့သူမ...။
ဘာဘဲဖြစ်ဖြဈလေဖြစ်လာသမျှအကြောင်းအကောင်းပေါ့နော်...။
အခုလည်းကြည့်ရတာဒီငါမဟုတ်တဲ့ငါဘ၀ကဘောစိဖြစ်ပုံဘဲ...။
အေးရာအေးကြောင်းပေါ့နော်...။
တစ်ခုဘဲသူမကလေးတွေသူမသေပြီဆိုပြီးစိတ်ပူနေမှာကိုဘဲ....။
ကလေးတို့..မားအဆင်ပြေပါတယ်နော်..
o_O
Yaw_Ywet_Kway (Zulay)
Words.2014
